Να δημιουργηθεί ξεχωριστό υπουργείο Περιβάλλοντος, Φυσικών Πόρων και Αειφορίας. Αυτό ήταν το κορυφαίο αίτημα πικετοφορίας που πραγματοποίησαν χτες μέλη και στελέχη του κόμματος των «Οικολόγων Πράσινων», στο ΥΠΕΧΩΔΕ.

Δεν είναι, βέβαια, οι μόνοι που προβάλλουν το αίτημα αυτό αναγορεύοντάς το περίπου ως πανάκεια για να λυθούν ως διά μαγείας τα προβλήματα του περιβάλλοντος και να ακολουθηθεί μια «πράσινη» πολιτική. Πόσο, όμως, ισχύει αυτό; Τους υπενθυμίζουμε ότι ξεχωριστό ήταν το υπουργείο Περιβάλλοντος και πριν το 1985, ωστόσο, το γεγονός αυτό: Δεν απέτρεψε το νόμο 998/79 που αποχαρακτήριζε 25 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων βαφτίζοντάς τα ως ...χορτολίβαδα, ούτε την ανάπτυξη της «πρώτης γενιάς» των αυθαιρέτων, ούτε την υποβάθμιση του Θριάσιου Πεδίου από την ανεξέλεγκτη δράση των βιομηχανιών.

Η ουσία, λοιπόν, δε βρίσκεται στην «ανεξαρτησία» του υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο στο κάτω - κάτω της γραφής δεν καθορίζει τη δική του πολιτική, αλλά υλοποιεί τη γενικότερη πολιτική μιας κυβέρνησης. Και τίποτα δε θα αλλάξει, αν πολιτική της κυβέρνησης - όπως, για παράδειγμα της ΝΔ τώρα, του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν - προωθεί την εμπορευματοποίηση των δασών, των ακτών και κάθε οικοσυστήματος, πριμοδοτεί την ασυδοσία του κεφαλαίου για να ρυπαίνει ασύστολα.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η πάλη για να αλλάξει αυτή η πολιτική. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πρόταξη ήσσονος σημασίας διλημμάτων και αιτημάτων, που μόνο αποτέλεσμα έχουν να αποπροσανατολίζουν και να ταΐζουν με «πράσινες» αυταπάτες το λαό...