Βήμα βήμα και σε όλα τα μέτωπα εξελίσσεται η νέα αντιλαϊκή επίθεση που έχει ξεκινήσει μετά τις εκλογές, έχοντας σταθερά στο στόχαστρό της την ανατροπή των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων. «Η μάχη των μεταρρυθμίσεων συνεχίζεται, πιο δυνατά, πιο γρήγορα και αποφασιστικά», διακήρυξε από το βήμα της ΚΕ της ΝΔ ο Κ. Καραμανλής και πράγματι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να υλοποιηθούν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.

Χέρι χέρι με την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα «βαδίζει» η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, με στόχο την καθιέρωση της μερικής απασχόλησης ως κυρίαρχης μορφής ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι η πλήρης εφαρμογή του νόμου για τις πρώην ΔΕΚΟ, δηλαδή η επιβολή ελαστικών ωραρίων απασχόλησης, οι ελεύθερες απολύσεις, η μερική ασφάλιση, κ.ο.κ. Δε θέλει πολλή σκέψη για να γίνει αντιληπτό ότι στο βαθμό που περάσει αυτή η επίθεση, θα γίνουν άλματα προς τα πίσω, προς έναν εργασιακό Μεσαίωνα, με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, σύγχρονους σκλάβους των μονοπωλίων.

Η ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Παιδείας προχωρά, ανεξάρτητα από την αναθεώρηση του άρθρου 16. Μόνο τυχαία δεν είναι η «εισβολή» του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στην εγχώρια αγορά «υπηρεσιών Παιδείας». Ηδη έχουν πάρει θέση οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ενδιαφέρονται για να καθυποτάξουν και να εμπορεύονται τη γνώση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η κυβέρνηση είναι με το μέρος τους και όχι βέβαια με την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Ισχυρό εργαλείο για την αποτελεσματικότερη προώθηση των παραπάνω σχεδίων είναι ο «Καποδίστριας 2», που η κυβέρνηση προωθεί με γρήγορους ρυθμούς, με την απροκάλυπτη συνδρομή της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ.

Περιττεύει μάλλον η αναφορά σε άλλα «μέτωπα» της αντιλαϊκής επίθεσης. Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Η επιβολή των αντιδραστικών σχεδίων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο ρόλος, όμως, των εργαζομένων δεν είναι να στέκονται θεατές περιμένοντας μοιρολατρικά την «επόμενη φάση». Χωρίς καμία καθυστέρηση πρέπει να οργανώσουν τη μαζική και ενωτική αντίστασή τους, έχοντας ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να περιμένουν καμία βοήθεια «απέξω» και, κυρίως, από αυτούς που εδώ και χρόνια έχουν αποδείξει ότι εργάζονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι δική τους υπόθεση η περιφρούρηση και η κατάκτηση των σύγχρονων δικαιωμάτων τους. Στις 7 του Νοέμβρη στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ μπορεί να δοθεί το πρώτο «σήμα» της λαϊκής αντεπίθεσης.