Το ΚΚΕ είναι απόλυτα αντίθετο στη λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών και την ισοτίμησή τους που θέλει να επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση μέσω της περίφημης οδηγίας της (36/2005). Την κατηγορηματική αυτή τοποθέτηση έκανε και χτες στη Βουλή, κατά τη διάρκεια συζήτησης Ερώτησης του Κόμματος ο βουλευτής Κώστας Αλυσανδράκης, στην οποία απάντησε ο υφυπουργός Παιδείας Σπύρος Ταλιαδούρος. Λίγο νωρίτερα, ο πρωθυπουργός - απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του ΣΥΝ - αποσαφήνισε ότι η κυβέρνηση κινείται στην κατεύθυνση της εφαρμογής της οδηγίας, ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΝ ζήτησε να ...παραπεμφθεί το θέμα σε συνταγματολόγους!

«Η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης χρησιμοποιείται ως Δούρειος Ιππος για την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης», ξεκαθάρισε ο Κώστας Αλυσανδράκης, προσθέτοντας ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση βλάπτει σοβαρά την Παιδεία μεταξύ άλλων». Συνέχισε τονίζοντας ότι «εμείς δεν μπαίνουμε στη διαδικασία αναζήτησης παραθύρων για την εφαρμογή της Οδηγίας, ούτε πέφτουμε στην παγίδα να ξεχωρίσουμε την επαγγελματική αναγνώριση από την ακαδημαϊκή αναγνώριση». Αναφερόμενος στο Σύνταγμα, είπε πως «διαπιστώνουμε ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όπως και οι προηγούμενες δε σέβονται το Σύνταγμα και ειδικότερα το πολύπαθο άρθρο 16 και με τη λειτουργία τέτοιων ιδρυμάτων και με την ύπαρξη διδάκτρων για μεταπτυχιακές σπουδές», ενώ για τα πανεπιστήμια είπε πως «είναι εφιαλτικό το σκηνικό που διαμορφώνεται στην ανώτατη εκπαίδευση, που μετατρέπεται σε χώρο επιχειρηματικής δραστηριότητας, αντί να είναι χώρος διάδοσης και παραγωγής γνώσης. Και δυσβάστακτο οικονομικό βάρος φέρνει αυτό στη λαϊκή οικογένεια, αλλά προσφέρει, αντί για γνώση, κατάρτιση και δεξιότητες χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα».

Ο Κ. Αλυσανδράκης, αναφερόμενος στις θέσεις του ΚΚΕ, είπε ότι «προτείνει αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, 15% χρηματοδότηση από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, ενιαία ανώτατη εκπαίδευση με επιστημονικό περιεχόμενο, κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα για όλους τους νέους που το επιθυμούν. Παράλληλα με αυτό, ένα σύστημα αποκλειστικά δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευσης και τα δύο να στηρίζονται σε υποχρεωτικό δωδεκάχρονο δωρεάν ενιαίο σχολείο, αποκλειστικά δημόσιο, που θα παρέχει την απαραίτητη γνώση για τη φύση και την κοινωνία, ώστε οι νέοι να γίνουν συνειδητοί συντελεστές κοινωνικής προόδου».

Από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, ο υφυπουργός Σπύρος Ταλιαδούρος υποστήριξε ότι υποχρέωση της χώρας είναι η «εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό δίκαιο ενσωματώνοντας τις κοινοτικές Οδηγίες στο εθνικό μας δίκαιο και η δεύτερη είναι η υποχρέωση και η επιθυμία της Ελλάδος ασκώντας το δικαίωμά μας στη χάραξη εθνικής πολιτικής στο χώρο της Παιδείας να προχωρήσουμε σε νομοθετικές ρυθμίσεις σεβόμενοι τις διατάξεις του Συντάγματος».

Σαφέστατος ως προς τις κυβερνητικές προθέσεις εμφανίστηκε νωρίτερα ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Οπως είπε «η Οδηγία αυτή, αν και καταψηφίστηκε από την Ελλάδα στο Συμβούλιο Υπουργών, κατοχυρώνει την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων και όχι ακαδημαϊκών τίτλων. Και αυτό, η αναγνώριση δηλαδή επαγγελματικών προσόντων, γίνεται στο μέτρο που ο συγκεκριμένος τίτλος αναγνωρίζεται από το κράτος - μέλος στο οποίο ανήκει το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα. Η νόμιμη βάση αυτής της Οδηγίας θεμελιώνεται στο πρωτογενές κοινοτικό δίκαιο. Θεμελιώνεται, δηλαδή, σε διατάξεις που αφορούν θεμελιώδεις κοινοτικές ελευθερίες. Γι' αυτό ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ενωση νομιμοποιείται να ασκεί αρμοδιότητα για την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων που συνδέονται με τίτλους σπουδών. Αυτή η νομιμοποίηση προκύπτει ευθέως από το Σύνταγμά μας και συγκεκριμένα από το άρθρο 28, στο οποίο υπάρχει σαφής πρόνοια για τη μεταφορά αρμοδιοτήτων σε διεθνείς οργανισμούς».

Οσον αφορά τον Αλέκο Αλαβάνο, ζήτησε από την κυβέρνηση να θέσει το θέμα σε «οποιοδήποτε νομικό όργανο κύρους, το οποίο μπορεί να γνωμοδοτήσει σε αυτό το ζήτημα. Να βάλετε δηλαδή το ερώτημα, εάν η λειτουργία των κέντρων ελευθέρων σπουδών έρχεται σε σύγκρουση με το Σύνταγμά μας και το άρθρο 16 και εάν η άρση της λειτουργίας των κέντρων ελευθέρων σπουδών μας δημιουργεί οιοδήποτε πρόβλημα με την κοινοτική νομιμότητα είτε με τη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε με την Οδηγία 36/2005, που με την εμπειρία μου τόσα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξέρω ότι δε μας δημιουργεί οποιοδήποτε ερώτημα».