Ο ισχυρός σεισμός των 6,5 Ρίχτερ που χτύπησε τη Μεσσηνία - ευτυχώς χωρίς θύματα και μεγάλες καταστροφές, κυρίως επειδή ήταν υποθαλάσσιος - επανέφερε το τεράστιο πρόβλημα της αντισεισμικής θωράκισης της χώρας. Δυστυχώς, όμως, και πάλι αυτό το κύριο πρόβλημα κόντεψε να «πνιγεί» ανάμεσα σε αλληλοκατηγορίες μεταξύ σεισμολόγων στα «παράθυρα» των τηλεοπτικών καναλιών...

Ασφαλώς κανείς ούτε θέλει, ούτε επιτρέπεται να απαγορεύσει στους επιστήμονες να αναπτύσσουν τις θεωρίες τους, να ερευνούν και να πειραματίζονται, προσπαθώντας για την ανάπτυξη μιας μεθόδου ασφαλούς πρόγνωσης των σεισμών. Μιας πρόγνωσης που να είναι πρακτικά αξιοποιήσιμη, δηλαδή που θα προβλέπει ακριβές επίκεντρο, μέγεθος και χρόνο εκδήλωσης του σεισμού, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει αυτές οι προσπάθειες να ενθαρρυνθούν και να χρηματοδοτηθούν από το κράτος, μέσα από έναν ενιαίο φορέα διαχείρισης. Μόνο που στο καπιταλιστικό σύστημα η έρευνα χρηματοδοτείται και ενθαρρύνεται μόνο όταν είναι εφαρμοσμένη, δηλαδή μόνο αν φανεί άμεσα η χρησιμότητά της και με γνώμονα την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Αυτός, προφανώς, είναι και λόγος που παρατηρούνται αυτοί οι διαξιφισμοί και η βιασύνη ορισμένων επιστημόνων να αποδείξουν την εγκυρότητα της έρευνάς τους, ανακοινώνοντάς τες πριν δοκιμαστούν στη ζωή...

Αυτή, όμως, η διαμάχη τελικά, ακούσια ή εκούσια, έχει ως αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζει το λαό από το κύριο πρόβλημα που είναι το εξής: Ενώ υπάρχει βεβαιότητα ότι η χώρα μας αργά ή γρήγορα θα χτυπηθεί από ένα σεισμό, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαχρονικά αρνούνται να πάρουν τα αναγκαία μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, ώστε οι καταστροφές και οι θάνατοι να αποφευχθούν ή τουλάχιστον να ελαχιστοποιηθούν. Για παράδειγμα:

• Ενώ το 75% των κτιρίων της χώρας (το 65% των δημοσίων κτιρίων και το 55% των σχολείων) έχουν κτιστεί πριν το 1985, δηλαδή με βάση παλιούς αντισεισμικούς κανονισμούς, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αρνούνται να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης αυτών των κατασκευών. Ακόμη και η εξαγγελία του 1999 για έλεγχο των 80.000 δημοσίων κτιρίων μέχρι το 2001 έμεινε στα χαρτιά. Ελέγχθηκαν έγκαιρα μόνο 4.000 κτίρια.
• Οι κυβερνήσεις αρνούνται να ελέγξουν τη στατική επάρκεια των επαγγελματικών κτιρίων, όπου δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, αν και στο σεισμό της Αθήνας αποδείχτηκε ότι ένα στα 10 από τα κτίρια αυτά έπαθαν ζημιές και ότι αυτής της κατηγορίας κτίρια ήταν ένα στα δύο από αυτά που κρίθηκαν κατεδαφιστέα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την τραγωδία στη ΡΙΚΟΜΕΞ και τη ΦΑΡΑΝ.
• Αντί να επιδιώξουν την πλήρη αποκατάσταση και ενίσχυση των κτιρίων που έπαθαν ζημιές από προηγούμενους σεισμούς, εκδίδουν τεχνικές οδηγίες και τιμολόγια για «μπαλώματα» και επαναφορά τους στην κατάσταση που βρίσκονταν όταν έπαθαν τις ...ζημιές!
• Αντί να προστατεύσουν και να εξασφαλίσουν περισσότερους ελεύθερους χώρους, αναγκαίους για την εκτόνωση και καταφυγή του πληθυσμού σε περίπτωση σεισμού, εμπορευματοποιούν και ξεπουλούν στο μεγάλο κεφάλαιο και αυτούς που υπάρχουν.

Επί τάπητος, λοιπόν, τίθενται για άλλη μια φορά οι προτάσεις του ΚΚΕ για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Οπως έχει επισημάνει άλλωστε σε όλους τους τόνους, «η αντισεισμική θωράκιση της χώρας, η προστασία των κατοίκων και της περιουσίας τους από τους σεισμούς αποτελεί για το ΚΚΕ σημαντικό έργο υποδομής, άμεσης προτεραιότητας, ενώ οι ευθύνες που βαραίνουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για την ανυπαρξία της, είναι τεράστιες».

«Στη χώρα μας, που είναι η πιο σεισμογενής περιοχή της Ευρώπης - έχει επισημάνει το ΚΚΕ - εκδηλώνεται με τον πιο δραματικό τρόπο η τραγική αντίφαση από τη μια η βεβαιότητα του σεισμού που θα συμβεί και από την άλλη η πολιτική της "ελεύθερης αγοράς" με την οποία αντιμετωπίζεται η αντισεισμική θωράκιση της χώρας και οι τεράστιοι κίνδυνοι που αυτή εγκυμονεί».

Οπως σημειώνει το ΚΚΕ, «η αντισεισμική προστασία και θωράκιση δεν είναι απλά μια τεχνοκρατική διαδικασία, που απαιτεί μόνο επιστημονική, ερευνητική, τεχνική προσέγγιση. Εχει σημαντικές κοινωνικοοικονομικές πτυχές». Ωστόσο, αυτές «είναι συνυφασμένες με τις καπιταλιστικές διαδικασίες παραγωγής του κτισμένου περιβάλλοντος, των κτιρίων, των έργων υποδομής. Βασίζονται στην εμπορευματοποίηση της γης, στην κερδοσκοπία πάνω σ' αυτή και οδηγούν σε άναρχη δόμηση και μεγάλες οικιστικές πυκνότητες, εντατική χρήση της γης, εξαφάνιση των ελεύθερων χώρων και έλλειψη προγραμμάτων λαϊκής στέγης».

«Για την αντιμετώπισή τους απαιτείται μια τελείως διαφορετική αντίληψη και πολιτική για τη διαχείριση της γης, τη ρύθμιση του χώρου, την ανάπτυξη της κοινωνικής κατοικίας και των κατασκευών».

Το ΚΚΕ προτείνει έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει μακροπρόθεσμα μέτρα και μέτρα άμεσης απόδοσης. Συγκεκριμένα:

• Την ανάπτυξη της έρευνας (ποσοτικά και ποιοτικά) με τη διάθεση της χρηματοδότησης, του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού και εξοπλισμού.
• Την καταγραφή και παραπέρα έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας των διαφόρων περιοχών, τη θέσπιση ειδικών όρων μελέτης κατασκευής ή την απαγόρευση δόμησης σ' αυτές.
• Το δημόσιο έλεγχο εφαρμογής των θεσπισμένων όρων και προδιαγραφών κατασκευής, της ποιότητας των υλικών κλπ. και τη θέσπιση ειδικών όρων για τους χώρους μαζικής συγκέντρωσης.
• Σύνταξη μελετών χωροθέτησης των μεγάλων έργων.
• Την προστασία και ανάπτυξη των ελεύθερων χώρων.
• Τον έλεγχο συνθηκών εργασίας και την ασφάλεια των εργαζομένων στη βιομηχανία.
• Τον έλεγχο των δημόσιων και χώρων όπου φοιτά (σχολεία, φροντιστήρια), αλλά και των χώρων όπου διασκεδάζει η νεολαία.
• Τη συνεχή ενημέρωση του κόσμου για τη σεισμικότητα της περιοχής όπου ζει και για τον τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου τόσο ατομικά όσο σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου.
• Τον εκσυγχρονισμό, την ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή του μηχανισμού επέμβασης.