Τεράστιους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή των χειρουργούμενων ασθενών, αλλά και των εργαζομένων στα χειρουργεία και τα αναισθησιολογικά τμήματα της χώρας, εγκυμονούν οι δραματικές ελλείψεις που αντιμετωπίζουν σε ιατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό προσωπικό και σε σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό, με ευθύνη των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.

Τα χειρουργεία των νοσοκομείων, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, λειτουργούν χωρίς να εφαρμόζονται τα ελάχιστα όρια των προδιαγραφών για ασφαλή χορήγηση αναισθησίας που καθόρισε το υπουργείο Υγείας με Υπουργική Απόφαση του 1996, αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε. Επί δώδεκα χρόνια, οι ηγεσίες του υπουργείου Υγείας με συνεχείς αποφάσεις παρατείνουν τη μη εφαρμογή των ελάχιστων αυτών όρων. Σ' αυτά τα πλαίσια, και η σημερινή ηγεσία, με υπουργική απόφαση (27.12.2007) έδωσε νέα παράταση -μέχρι την 31.12.2008 - στη μη εφαρμογή των ελάχιστων όρων που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν τους ασθενείς και εργαζόμενους στα χειρουργεία.

Τον κώδωνα του κινδύνου γι' αυτήν την απόφαση κρούουν οι αναισθησιολόγοι της χώρας, επισημαίνοντας ότι η μη εφαρμογή αυτών των ελάχιστων όρων εγκυμονεί κινδύνους για τους ασθενείς που χειρουργούνται στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, αλλά και σε πολλά ιδιωτικά νοσοκομεία, όπου δεν υπάρχει κανένας έλεγχος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται άκρως επικίνδυνες καταστάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο των Αθηνών για 20 χειρουργικές αίθουσες υπάρχουν στην πρωινή βάρδια μόλις 10 αναισθησιολόγοι.

Σοβαρές ελλείψεις, όμως, αντιμετωπίζουν και τα δημόσια νοσοκομεία. Οι αναισθησιολόγοι επισημαίνουν ότι ένας μεγάλος αριθμός συναδέλφων τους έχει συνταξιοδοτηθεί ή αποχωρήσει χωρίς να αντικατασταθεί και οι ελλείψεις πια έχουν ξεπεράσει το κρίσιμο σημείο. Στην Υπουργική Απόφαση και συγκεκριμένα στο άρθρο που αφορά τα «ελάχιστα όρια προδιαγραφών στελέχωσης» αναφέρεται ότι για τους ειδικούς αναισθησιολόγους «η εντός χειρουργείου απασχόληση δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 25 ώρες ανά 40 ώρες πρωινής εργασίας εβδομαδιαίως».

Ομως, εξαιτίας των ελλείψεων ο όρος αυτός καταστρατηγείται βάναυσα, οι αναισθησιολόγοι δουλεύουν σε συνθήκες υπερεντατικοποίησης, ενώ υπονομεύεται και η διαδικασία του κρίσιμου προεγχειρητικού ελέγχου αλλά και της παρακολούθησης του ασθενή μετά το χειρουργείο. Ο διορισμός μικρού αριθμού επικουρικών γιατρών δεν έχει λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις δημιουργεί νέα.

Εκρηκτικές είναι οι ελλείψεις και σε νοσηλευτικό προσωπικό. Η Υπουργική Απόφαση που ορίζει τους ελάχιστους όρους ασφαλείας στα χειρουργεία αναφέρει συγκεκριμένα για το νοσηλευτικό προσωπικό: «Απαραίτητη προϋπόθεση για την εκτέλεση οποιασδήποτε αναισθησιολογικής πράξης, σε οποιοδήποτε χώρο και χρόνο αυτή εκτελείται, θεωρείται η παρουσία νοσηλεύτριας αναισθησίας επί 24 ώρες την ημέρα και εφτά μέρες τη βδομάδα». «Ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός νοσηλευτών/τριών αναισθησίας ανεξάρτητα μεγέθους νοσοκομείου πρέπει να είναι: Στην πρωινή βάρδια ένας νοσηλευτής/τρια ανά λειτουργούσα με αναισθησία αίθουσα χειρουργείου (εντός και εκτός κεντρικών χειρουργείων) και στην απογευματινή και νυχτερινή βάρδια ένας νοσηλευτής/τρια επιπλέον αυτών που απαιτούνται για τη λειτουργία των χειρουργείων και για έκτακτες επεμβάσεις», αναφέρει η ΥΑ.

Ακόμα, ο ελάχιστος αριθμός νοσηλευτών στις Μονάδες Μετα - Αναισθητικής Φροντίδας (ΜΜΑΦ) είναι τουλάχιστον μια νοσηλεύτρια ανά 2-3 κρεβάτια ΜΜΑΦ. Ομως, οι ελλείψεις προσωπικού είναι τέτοιες που σε πολλές περιπτώσεις μία νοσηλεύτρια είναι υπεύθυνη για δύο, τρεις και τέσσερις χειρουργικές αίθουσες, στην πρωινή βάρδια, ενώ το απόγευμα και το βράδυ πολλά νοσοκομεία δεν έχουν καμία νοσηλεύτρια στη ΜΜΑΦ. Σε κάποια νοσοκομεία κλείνουν χειρουργικά τραπέζια, επειδή δεν υπάρχει το ανάλογο προσωπικό, και αυξάνονται οι λίστες αναμονής για τους ασθενείς.

Επιπλέον, πολλά νοσοκομεία, κυρίως της επαρχίας, έχουν γηρασμένο εξοπλισμό στα αναισθησιολογικά τμήματα, παλιάς τεχνολογίας, με συχνές βλάβες και επιδιορθώσεις, με αποτέλεσμα να μην τηρούνται οι αναγκαίοι όροι ασφαλείας.