Πριν ακόμα από το Πάσχα, την περασμένη Τετάρτη, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσυρε ως σφάγιο στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου τους εργαζόμενους της χώρας μας. Χωρίς αιδώ, άρον - άρον, έκλεισε με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές ενώσεις άλλη μια Συλλογική Σύμβαση εργασίας που δε δίνει στους εργαζόμενους ούτε ένα (1) ευρώ αύξηση τη μέρα! ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, πέρασαν χειροπέδες στους εργαζόμενους, εξασφαλίζοντας για τους βιομήχανους την υπερκερδοφορία των επιχειρήσεών τους. Και αυτό λίγες μόλις ώρες μετά την τελευταία πανεργατική απεργία, όπου για μια ακόμη φορά η εργατική τάξη βρισκόταν στους δρόμους και αναμετρούνταν με το αντασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, έδινε τη μάχη για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Εργοδότες και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμφώνησαν σε μια διετή σύμβαση που προβλέπει οι αυξήσεις - ψίχουλα να δοθούν σε τρεις δόσεις, μία ανά οχτάμηνο, αντί από την αρχή του έτους κάθε χρόνου. Μετά τη συμφωνία, η οποία επικυρώθηκε και προχτές στην Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, το κατώτερο μεροκάματο και ο κατώτερος μισθός διαμορφώνονται ως εξής: (Βλέπε και πίνακα)

• Από την 1/1/2008 το κατώτερο μεροκάματο διαμορφώνεται στα 30,40 ευρώ και αυτά μεικτά, από 29,39 στις 31/12/2007, δηλαδή αύξηση 3,45%. Αντίστοιχα, ο μισθός διαμορφώνεται στα 681 ευρώ μεικτά από 657,89 το προηγούμενο έτος. Στην πραγματικότητα, βέβαια, στο χέρι ο εργάτης θα πάρει ακόμα λιγότερα. Αν αφαιρεθούν οι κρατήσεις για τα Ταμεία και τους άλλους οργανισμούς, ο μισθός που θα πάρει ο εργαζόμενος ανέρχεται στα 572 ευρώ!
• Την 1/9/2008 το κατώτερο μεροκάματο διαμορφώνεται στα 31,32 ευρώ και ο μισθός στα 701 ευρώ μεικτά.
• Η επόμενη αύξηση δίνεται την 1/5/2009 και το κατώτερο μεροκάματο θα ανέλθει στα 33,04 ευρώ, ενώ ο μισθός στα 740 ευρώ μεικτά.

Τους άθλιους αυτούς μισθούς, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιχειρεί να τους εμφανίσει ως επιτυχία και ισχυρίζεται ότι αθροιστικά η συνολική αύξηση είναι 12,42%. Μόνο που για τον εργάτη σημασία δεν έχει πόσο θα είναι ο ονομαστικός μισθός στα μέσα του 2009, αλλά τι μισθό λαμβάνει κάθε μήνα από την αρχή του 2008, γιατί με αυτόν το μισθό θα ζήσει την οικογένειά του.

Η αλήθεια είναι ότι η μεσοσταθμική αύξηση για όλο το 2008 είναι μόλις 4,48% και το 2009 3,71%. Δηλαδή, για κάθε μέρα το δωδεκάμηνο του 2008 η μεσοσταθμική αύξηση είναι 98 λεπτά, ενώ το 2009 η μεσοσταθμική αύξηση είναι μόλις 87 λεπτά! Για το πρώτο μάλιστα οχτάμηνο του 2008, η πραγματική αύξηση είναι μόλις 77 λεπτά τη μέρα. Και αυτό όταν η ακρίβεια στα βασικά είδη κατανάλωσης τσακίζει κόκαλα.

Τι να πρωτοκαλύψει μια οικογένεια με τέτοιους μισθούς και τέτοιες αυξήσεις; Οταν οι αυξήσεις σε βασικά είδη κατανάλωσης, όπως προκύπτει και από την επίσημη στατιστική μέσα στο 12μηνο Φλεβάρης 2007 - Φλεβάρης 2008 είχαν τα εξής αποτελέσματα: Ποσοστό αύξησης στο ψωμί 15%, στα ζυμαρικά 21,3%, τυριά σκληρά 14,4%, αυγά 13,6%, βούτυρο γάλακτος 29,6% λαχανικά νωπά 13,5%, πετρέλαιο θέρμανσης 38,1%, βενζίνη 19%!

Για τα οφέλη όμως που θα έχει απ' αυτήν την άθλια σύμβαση το μεγάλο κεφάλαιο δε χρειάζεται καμία στατιστική. Το διατύπωσε με τον πιο έγκυρο τρόπο ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, όταν έκανε λόγο για ένα «σύγχρονο σύμφωνο εργασιακής ειρήνης» που πέτυχε με τις πλάτες της πλειοψηφίας. Μόνο που αυτή η «ειρήνη» σημαίνει παραπέρα αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων και μεγαλύτερη φτώχεια για τα εργατικά νοικοκυριά. Οσο και αν επιχειρεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να κρύψει τις πομπές της πλειοψηφίας η αλήθεια είναι αδυσώπητη. Τους ξεμπροστιάζουν, άλλωστε, τα πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου που έσπευσαν να δώσουν τα εύσημά τους, χαιρετίζοντας το «ρεαλισμό» που επέδειξαν.

Αυτήν την αλήθεια, για τον πραγματικό ρόλο της ΓΣΕΕ, επιχειρεί όμως να κρύψει από τους εργαζόμενους και η παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ) του ΣΥΝ, που βλέπει σε αυτή την επαίσχυντη συμφωνία απλώς ένας «λάθος» της πλειοψηφίας. Τα στελέχη του ΣΥΝ προσπαθούν συνειδητά να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η στάση αυτή της πλειοψηφίας δεν είναι ένα «παραστράτημα», ούτε ένας λάθος υπολογισμός όπως λένε. Ηταν και είναι η φυσιολογική απόληξη της στρατηγικής της ΓΣΕΕ, με την οποία συμπορεύεται και η ΑΠ. Μιας στρατηγικής που υπακούει στην ανταγωνιστικότητα και σε ό,τι προϋποθέτει η λογική της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Μια στρατηγική που ουσιαστικά την αποδέχεται και η παράταξη του ΣΥΝ στη ΓΣΕΕ. Γι' αυτό, άλλωστε, συμπορεύεται πλάι - πλάι με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ, γι' αυτό από κοινού αντιπαλεύουν την πολιτική του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Αλλωστε, τέτοιες συμβάσεις εργασίας, με αυξήσεις λίγων λεπτών όπως η φετινή, δεν είναι η μόνη. Ολες οι συμβάσεις των τελευταίων χρόνων είχαν το ίδιο αντεργατικό περιεχόμενο. Να γιατί, εν έτει 2008 ο κατώτερος μισθός παραμένει στα 681 ευρώ και αυτά μεικτά. Να γιατί, ενώ κάθε διετία η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πηγαίνει από τη μία «επιτυχία» στην άλλη - όπως πάντα ισχυρίζεται - οι νέοι εργαζόμενοι, που κατά κύριο λόγο εργάζονται με βάση τον κατώτερο μισθό, πληρώνουν τα σπασμένα απ' αυτές τις «επιτυχίες».

Το σύνολο των κατάπτυστων συμβάσεων που υπογράφουν οι παρατάξεις της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας έχουν τη σφραγίδα των κομμάτων τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτοί που χαιρέτισαν τα 77 λεπτά της «αύξησης» το 2006, που υμνούν την «ανταγωνιστικότητα» και την εργασιακή ειρήνη, πασχίζουν για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Εχει όμως και τα αποτυπώματα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο συμπορεύεται με τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, αθωώνοντας επί της ουσίας τη στρατηγική της καθήλωσης των μισθών, την τακτική της συναίνεσης και της υποταγής στις εργοδοτικές αξιώσεις. Καμιά ουσιαστική αλλαγή προς όφελός τους δεν πρόκειται να κατακτήσουν οι εργαζόμενοι αν δε βάλουν στο στόχαστρο τους πραγματικούς υπεύθυνους για τις αυξήσεις πείνας, το πετσόκομμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Οι εξευτελιστικοί μισθοί, οι μισθοί της μιζέριας και της στέρησης οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και σε συντάξεις πείνας. Και σ' αυτό το σημείο αποκαλύπτεται πλήρως η προσπάθεια της ΓΣΕΕ να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους. Γιατί εμφανίζεται δήθεν να διαφωνεί με το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που μειώνει τις συντάξεις - η ψήφισή του ολοκληρώνεται τη Δευτέρα στη Βουλή -, την ίδια στιγμή που συνυπογράφει μισθούς τέτοιους που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα με αυτό που φέρνουν και τα αντιασφαλιστικά μέτρα! Χώρια η αποδοχή του νόμου Ρέππα, που επίσης προβλέπει μείωση συντάξεων, χώρια η νομιμοποίηση της μερικής απασχόλησης, που σημαίνει εισοδήματα πείνας και ανεπαρκή ένσημα, χώρια η επί της ουσίας αποδοχή κάθε αντεργατικού μέτρου που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Η ΓΣΕΕ είναι το ίδιο ένοχη και υπόλογη απέναντι στους εργαζόμενους και για το επίπεδο των συντάξεων, όπως είναι υπόλογη και για το επίπεδο των μισθών. Και είναι πρωτίστως υπόλογη απέναντι στη νέα γενιά. Στα παιδιά αυτά, που πάνω στην παραγωγική τους ακμή εξαναγκάζονται να δουλεύουν με αυτά τα μεροκάματα που η ηγεσία της ΓΣΕΕ υπερηφανεύεται ότι πέτυχε και τα χαρακτηρίζει μάλιστα ως «το μέγιστο των επιδιώξεών της».