«Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ. Ενώ βλέπουμε το πολιτικό σκηνικό να έχει πάρει φωτιά, με δημοψηφίσματα και προτάσεις δυσπιστίας, με μομφές για ουρές και υψηλούς τόνους, στην πραγματική κοινωνία επικρατεί ειρήνη. Αθόρυβα οι κοινωνικοί εταίροι "τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε" λες και ζούνε σε άλλη χώρα, από αυτές που θαυμάζουμε της Δύσης (...) ΄Η μήπως πραγματικά ζούνε σε άλλη χώρα από αυτή που το μιντιακό σκηνικό παρουσιάζει και ίσως δημιουργεί; Η συμφωνία του ΣΕΒ με τη ΓΣΕΕ αφορά την πραγματική οικονομία. Αφορά πραγματικά χρήματα που θα δώσουν οι επιχειρήσεις και θα πάρουν οι εργαζόμενοι. Δεν έχει να κάνει με μεγάλα λόγια περί πλούτου και φτώχειας, περί ανάλγητων κι ευαίσθητων, περί καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Εχει να κάνει με ανάγκες των μεν και των δε και κοινούς τόπους που βρέθηκαν με λίγη καλή θέληση. Γιατί να μην μπορούν να βρεθούν στο πολιτικό σκηνικό;» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Για τη διακίνηση ενός κιλού κοκαΐνης μεσολαβούν 100 άτομα, ενώ για να φθάσει ένα κιλό ηρωίνης από τον πωλητή στον ενδιαφερόμενο χρειάζεται να απασχοληθούν 300 άνθρωποι (...) υπολογίζεται ότι εάν σήμερα ριχθούν στην αγορά 60 κιλά ηρωίνης μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες 4.000 χρηστών για έναν μήνα και να παραχθούν σε μία ημέρα 240.000 δόσεις. Σε περίπτωση δε που η ποσότητα αυτή νοθευτεί, οι δόσεις διπλασιάζονται, φθάνοντας στις 480.000 ενώ τελικά θα εξυπηρετηθούν 8.000 εξαρτημένοι. Η Ελλάδα αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του συστήματος εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών» (το ρεπορτάζ στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ).