«Ριζική λύση στα προβλήματα που σήμερα βασανίζουν το λαό και τη νεολαία, θα δοθεί μέσα από την πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία. Αυτή η πρόταση συμφέρει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, δηλαδή την πλειοψηφία του λαού. Αυτός ο άλλος δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που με αφετηρία το σήμερα, τους αγώνες για κατακτήσεις σήμερα, προετοιμάζει την αντεπίθεση για να νικήσει αύριο, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι μόνο με την εναλλαγή των κομμάτων των μονοπωλίων, ή με την εναλλαγή κυβερνήσεων συνεργασίας που θα τις βάλουν στο χέρι τα μονοπώλια. Ολα τα άλλα κόμματα παλεύουν στο δρόμο του καπιταλισμού».

Τα παραπάνω σημείωσε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χτες το μεσημέρι σε μεγάλη πολιτική εκδήλωση της ΚΝΕ στο μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής του ΑΠΘ, με θέμα τις πολιτικές εξελίξεις και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Και κάλεσε τη νεολαία να επιλέξει το δρόμο που προτείνει το Κόμμα. Να απορρίψει το δρόμο του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και των εθελοντικών δεσμεύσεων που έχουν επιβάλλει οι διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δεν έχει να περιμένει τίποτε, παρά μόνο συνεχή επιδείνωση της ζωής της, των όρων δουλειάς, μόρφωσης.

Σε μία ενθουσιώδη ατμόσφαιρα, με συνθήματα και χειροκροτήματα, οι εκατοντάδες φοιτητές επιβεβαίωσαν πως παρά τις δυσκολίες, τα νέα εμπόδια που διαρκώς ορθώνονται, η νεολαία βρίσκει το δρόμο της και παίρνει τη θέση της δίπλα στο ΚΚΕ, στο κόμμα της εργατικής τάξης. Μετά την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα, ακολούθησε συζήτηση με τους φοιτητές, που έθεσαν ερωτήματα τόσο για τις εξελίξεις στην ανώτατη εκπαίδευση, τις εξελίξεις στα Βαλκάνια αλλά και για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Η Αλέκα Παπαρήγα στην εισηγητική ομιλία αναφέρθηκε αναλυτικά στις εξελίξεις στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης σημειώνοντας ότι ο νόμος-πλαίσιο που εντάσσεται στη στρατηγική εξυπηρέτησης των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου, η αξιολόγηση, ένα συνολικό πακέτο επιλογών που προωθήθηκαν από την ΕΕ, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έφεραν αρνητικές αλλαγές στο πανεπιστήμιο. «Θα έχουμε να κάνουμε, δυστυχώς, με ένα αρνητικά αλλαγμένο πανεπιστήμιο. Θέλετε να το πούμε "εκσυγχρονισμένο"; Θέλετε να το πούμε "μοντέρνο"; Μπορούμε να βάλουμε όλες αυτές τις φράσεις. Για εμάς, όμως, αυτά έχουν ένα περιεχόμενο, πολιτικό και ταξικό», ξεκαθάρισε.

Στάθηκε ιδιαίτερα στο θέμα της «αξιολόγησης», σημειώνοντας ότι αποτελεί «ζήτημα κρίκο». «Πιστεύουμε μέσα εδώ, ιδιαίτερα σε κάποιο τμήμα των πανεπιστημιακών, έχει κατανοηθεί το ερώτημα, που μας έβαζαν και τα προηγούμενα χρόνια: "Καλά βρε παιδιά, γιατί είσαστε αντίθετοι με την αξιολόγηση;". Εμείς όπως ξέρετε δεν το συζητήσαμε και δεν το συζητάμε και τώρα. Γιατί η "αξιολόγηση" έχει ένα συγκεκριμένο στόχο. Να αποτιμήσει την πορεία πλήρους προσαρμογής της Παιδείας, της ανώτατης Παιδείας, στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς. Κι επομένως αρχή, μέση και τέλος έχει αυτό το σκοπό. Κι αυτός ο σκοπός είναι και πιο συγκεκριμένος, καθώς συναρτάται με τη χρηματοδότηση. Παίρνεις καλό βαθμό; Χρηματοδοτείσαι. Δεν παίρνεις καλό βαθμό; Χρηματοδοτείσαι λιγότερο. Κι επομένως αυτή η αξιολόγηση θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση και κατηγοριοποίηση πάντα γίνεται με κριτήρια ταξικά. Με κριτήρια της αγοράς. Θα μετατραπούν τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις.

Αυτό για εμάς είναι σημείο κήρυξης πολέμου, πολιτικού, ταξικού πολέμου και με την κρατική και με την κυβερνητική πολιτική, τη χτεσινή και τη σημερινή».

Ξεκαθάρισε ότι το ΚΚΕ δεν υπερασπίζεται το πανεπιστήμιο που υπήρχε, αν και σε ένα βαθμό για διάφορους λόγους είχε μέσα του και το καταστάλαγμα της κατάκτησης του λαϊκού κινήματος και της αντανάκλασής της στην Παιδεία.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ότι μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις, κριτήριο ψήφου πρέπει να αποτελέσει ποια παράταξη φοιτητική, ποια πολιτική νεολαία μέσα στο πανεπιστήμιο, αντιστάθηκε έγκαιρα και αντιπάλεψε αυτές τις πολιτικές, τις κατευθύνσεις της Μπολόνια κλπ.

Η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε πως σήμερα και εξαιτίας των εξελίξεων στην Παιδεία, είναι ακόμα πιο ώριμο από χτες να συζητηθεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που απευθύνεται στο λαό. Οπως εξήγησε, «το όλο είναι αυτό που καθορίζει και το επιμέρους. Αυτό είναι κάτι που βγαίνει και από την επιστήμη. Η γενική πολιτική, η στρατηγική, είναι που καθορίζει τις θέσεις και στα επιμέρους ζητήματα». Ετσι για παράδειγμα, ο νόμος-πλαίσιο δεν είναι αποκομμένος από τη στρατηγική υπηρέτησης των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου, των σύγχρονων αναγκών του καπιταλιστικού συστήματος.

Αναφέρθηκε επίσης στην κριτική που ασκεί το ΚΚΕ στις άλλες πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα στις πολιτικές δυνάμεις ή στις εκφράσεις στον κάθε χώρο, που αντιπαλεύουν το νόμο- πλαίσιο. Οπως είπε, «είτε καθαρά τον αντιπαλεύουν είτε με μισόλογα, αφήνουν στο απυρόβλητο τις βαθύτερες αιτίες, τους παράγοντες που καθόρισαν αυτές τις συγκεκριμένες επιλογές».

Η Αλ. Παπαρήγα στάθηκε ιδιαίτερα στις μεγαλειώδεις φοιτητικές και σπουδαστικές κινητοποιήσεις, τονίζοντας ότι το ΚΚΕ τις στήριξε, δεν προσπάθησε όμως να τις καπηλευθεί. «Συμβάλλαμε στην ωρίμανση, στην καλλιέργεια του εδάφους. Οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν αλλά το κίνημα δε θέλουμε να το σφετεριστούμε. Και ικανοποιούμαστε, όταν ακριβώς μέσα στο κίνημα μπαίνουν πλατιές φοιτητικές και σπουδαστικές μάζες, ακόμα και αυτές που δεν έχουν εμπειρία μάχης, είναι απολιτικοποίητες. Δεν τα φοβόμαστε αυτά. Το αυθόρμητο πάντα ήταν στοιχείο του κινήματος. Η πρωτοβουλία πάντα υπήρχε. Δεν τα φοβόμαστε αυτά.

Στηρίξαμε αυτούς τους αγώνες. Ωστόσο το φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα έχει πολύ δρόμο μπροστά του».

Θύμισε επίσης ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ συγκρούστηκαν με αντιλήψεις, που υπήρχαν μέσα στο φοιτητικό κίνημα, που προσπαθούσαν να οξύνουν την αντιπαράθεση στα λόγια και στη μορφή πάλης και όχι επί του περιεχομένου. Και ξεκαθάρισε: «Εμείς με την πρόταση που καταθέτουμε μπροστά στο λαό και στη νεολαία, θέλουμε να συμβάλλουμε στην άνοδο της ταξικής πάλης, στις κοινωνικές συμμαχίες, στην όξυνση της πάλης, στον ανώτατο βαθμό και στις μορφές πάλης αλλά και στο περιεχόμενο. Γιατί οι αγώνες που είναι οξυμένοι μόνο στις μορφές πάλης και κρέμονται από τις μορφές πάλης δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις, όταν ο αγώνας κάνει αυτά τα ζικ ζακ. Και, άλλωστε, ο αγώνας δεν μπορεί να αναπτύσσεται όταν έρχεται ένα νομοσχέδιο. Τότε πρέπει να κορυφώνεται. Αλλά σημαίνει ότι κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, το θερμόμετρο του αγώνα ανεβαίνει. Ανεξάρτητα αν οι μορφές πάλης θα είναι καταλήψεις ή άλλες».

Με αυτήν την έννοια λοιπόν, το ΚΚΕ θέτει ανοιχτά και καθαρά στο λαό και τη νεολαία πως η πραγματική γραμμή πολιτικής σύγκρουσης και η έκφρασή της μέσα στο κίνημα πρέπει να βρεθεί στο εξής σημείο: «Στους δύο δρόμους ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Ο ένας είναι αυτός που κάνει κουμάντο το κεφάλαιο και ο άλλος δρόμος είναι αυτός που κάνει κουμάντο ο λαός», είπε η Αλ. Παπαρήγα και πρόσθεσε: «Μπορεί τα κόμματα να έχουν και ποικιλομορφία, τα κινήματα βεβαίως έχουν ποικιλομορφία και θα την έχουν και πρέπει να την έχουν. Δεν μπορεί όλα τα κινήματα να ταυτίζονται. Αλλά, στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης». Και ξεκαθάρισε: «Οποιαδήποτε άλλη αντιπαράθεση που δεν πατάει σ' αυτήν τη διαφορά, προσφέρει ψέματα, αυταπάτες, φρούδες ελπίδες, δίνει τη δυνατότητα να κερδηθεί χρόνος υπέρ της κυρίαρχης πολιτικής». Και σ' αυτή την κατεύθυνση δουλεύουν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που ανοιχτά παλεύουν στο δρόμο του καπιταλισμού αλλά και ο ΣΥΝ που διεκδικεί καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.

«Ο άλλος δρόμος που προτείνουμε εμείς είναι ο δρόμος της ανάπτυξης που καθορίζεται από τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού, από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης από τα μονοπώλια, σε τελευταία ανάλυση από το κεφάλαιο». Αλλωστε, όπως είπε, η ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει γνωρίσει ενδιάμεσους δρόμους `Η τον καπιταλιστικό ή το δρόμο πάλης και οικοδόμησης του σοσιαλισμού ανεξάρτητα των εξελίξεων.

«Αντικειμενικά αυτοί οι δύο δρόμοι συγκρούονται. Βεβαίως, όσον αφορά την ωρίμαση της θέλησης του ελληνικού λαού να παλέψει για το σοσιαλισμό, δεν είναι αναπτυγμένη. Αυτό είναι φανερό. Εμείς δεν είμαστε έξω από τα πράγματα. Δεν έχει ωριμάσει η συνείδηση επιλογής δρόμου πάλης για το σοσιαλισμό. Και ίσως τα τελευταία χρόνια να έχει υποχωρήσει αυτή η επιλογή, καθώς νίκησε η αντεπανάσταση, ανακόπηκε η πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, επικράτησε η αντεπανάσταση και έχουμε μια καπιταλιστική οπισθοδρόμηση στις σοσιαλιστικές χώρες.

Γεγονός που είναι πολύ φυσιολογικό να γεννάει το ερώτημα: πώς μας λες να παλέψουμε για το σοσιαλισμό όταν η πρόοδός του ανακόπηκε και πισωγύρισε; Είναι ένα θέμα που αξίζει, επίσης, συζήτησης. Ενα κοινωνικό σύστημα νέο και μάλιστα πρωτόγνωρο. Δεν επικρατεί μια και έξω», σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα.

Και κατέληξε υπογραμμίζοντας ότι «από αυτή τη διαδικασία αυτό που έχει σημασία είναι να βγούμε πιο έμπειροι, πιο πλούσιοι, πιο ώριμοι. Και η όποια κριτική ασκήσουμε στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε να είναι μια κριτική που μας δίνει δύναμη να προχωρήσουμε, γιατί ο σοσιαλισμός παραμένει και αναγκαιότητα και είναι ο ρεαλιστικός δρόμος που πρέπει να διαλέξουν οι λαοί».