Οταν ονομάζεσαι Ιωάννης Πρετεντέρης και αρθρογραφείς στο «Βήμα» του Λαμπράκη, δεν προξενείς έκπληξη στους κομμουνιστές με τα γραφόμενά σου. Δε μας εξέπληξε, λοιπόν, το χτεσινό άρθρο του. Απλά, μας επιβεβαίωσε.

Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας τη συζήτηση στη Βουλή για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, σημείωσε ότι σ' αυτή «συγκρούστηκαν δυο βασικές απόψεις». Ποιες είναι αυτές; Η πρώτη είναι το προσκυνημένο «ανήκομεν εις την Δύσιν» του παλιού Καραμανλή που υιοθετεί και ο ίδιος, αφού όπως τονίζει «η Ελλάδα είναι μια χώρα Ευρωπαϊκή και Ατλαντική» και η δεύτερη όπως ισχυρίζεται «είναι συνολικά η αντίληψη των ηττημένων. Των ηττημένων του 1949 και των ηττημένων του 1989».

Ο κ. Πρετεντέρης, αναλαμβάνοντας να φέρει σε πέρας το ρόλο που διαχρονικά υπηρετεί η εφημερίδα στην οποία εργάζεται, ανέλαβε θεματοφύλακας της ενεργού εμπλοκής στους νεοταξικούς σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ. Ο αρθρογράφος, αφού ορθά επισημαίνει ότι αυτή την πρώτη αντίληψη η «Ελλάδα ανήκει στη Δύση» υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις αυτής της χώρας και σημειώνει ότι «μπορεί ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου να μην συμπίπτουν σε όλα αλλά συμπίπτουν στα περισσότερα και στα θεμελιώδη», στη συνέχεια χρησιμοποιεί τις γνωστές εξυπνακίστικες μεθόδους προπαγάνδας του βλάκα για να πείσει για την... ορθότητά της.

Οποιος τολμά να βάζει ζήτημα «διάλυσης του ΝΑΤΟ», να καταγγέλλει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και να καλεί το λαό να μπει εμπόδιο στα εγκληματικά σχέδια των νεοταξικών δολοφόνων, όπως έκαναν όλα αυτά τα χρόνια οι κομμουνιστές, είναι «στόκος». Ξέρει καλά από «στόκους» γιατί ανήκει στην ίδια συνομοταξία. Γι' αυτό και δεν ήταν ποτέ του σοβαρός. Για τέτοιο εργαλείο, σαν το «υδραυλικό σφυρί» που βαράει συνεχώς στο ίδιο σημείο αφού γι' αυτό το 'χουν προγραμματίσει, καλός είναι. Γιατί όμως του 'ρθε στο γραφτό του ο «στόκος»; Γιατί όπως ισχυρίζεται «αν είχαν εισακουστεί θα έπρεπε η Ελλάδα μέσα στην τελευταία δεκαπενταετία να είχε παρεμποδίσει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, να είχε αποτρέψει τους βομβαρδισμούς στη Σερβία, να είχε απαγορεύσει την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, να είχε διώξει τους Τούρκους από την Κύπρο και να έβαζε φραγμό στην επέμβαση των Αμερικανών στο Αφγανιστάν»... Αφού, λοιπόν, η Ελλάδα και οι κυβερνήσεις της δεν μπορούν να τα εμποδίσουν, καλά κάνουν και συμμετέχουν στη δολοφονία λαών, στέλνουν εκστρατευτικά σώματα παντού και παραδίδουν την εξωτερική πολιτική της χώρας στα χέρια Ευρωατλαντικών συμμάχων. Εμείς τι να πούμε μετά απ' όλα αυτά; Οτι παραδέχεται άμεσα συνενοχή σε όλα αυτά; `Η ότι πασχίζει να γίνεται καλύτερο εργαλείο; Μάλλον και τα δύο.