Θα ξεκινήσω το κείμενό μου με μια απορία που θα εκθέσω ευθύς αμέσως, χωρίς φυσικά να περιμένω την οποιαδήποτε απάντηση από κανέναν. Αυτή η περίφημη παραγγελιά αμινοξέων που εμφανίστηκε μέσα από το Ιντερνετ κι έκανε το γύρο Λάρισας - Σαγκάης - Αθήνας από κάποια μεγάλη εταιρεία φαρμάκων και συμπληρωματικών τροφών, με την υπογραφή κάποιας Σου-Λι, που εκ των υστέρων ζητάει συγγνώμη και παίρνει την ευθύνη πάνω της, για κάποιο «λάθος» που έγινε στη συγκεκριμένη παρτίδα - ενώ όλες οι άλλες παρτίδες ήτανε αθώες... Σ' αυτήν λοιπόν τη συγκεκριμένη και μοναδική παρτίδα που έγινε το «λάθος»..! έτυχε, εντελώς συμπτωματικά, να κάνει τον έλεγχό της η Γουάντα; Λίγο περίεργο δε φαίνεται;

Δηλαδή, εάν η Γουάντα, στη συγκεκριμένη παρτίδα, τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν έκανε έλεγχο, δε θα είχαμε ούτε γάτα, ούτε ζημιά; Θα εξακολουθούσαν επ' άπειρον οι αθλητές να παίρνουν τα χάπια της ντόπας με καταστροφικές συνέπειες για την υγεία τους; Δηλαδή, η Γουάντα ήταν σαν ένας από μηχανής Θεός - και σωτήρας - που έβαλε τέλος στην παρανομία;

Και ποιος μας επιβεβαιώνει πως αυτή η παρτίδα ήταν η πρώτη «λάθος» παρτίδα και όχι η δέκατη ή η εκατοστή; Ποιος μας λέει ότι το έγκλημα ήταν στιγμιαίο κι όχι (έγκλημα) διαρκείας... και κατά συρροήν; Αν δεν είχε επέμβει η Γουάντα αυτοί θα συνέχιζαν να δίνουν το «λάθος» παρασκεύασμα στους αθλητές; Δηλαδή, η Γουάντα έπεσε «συμπτωματικά» πάνω στη «λάθος» παρτίδα, σαν να ήτανε μιλημένη; Σα να ήθελε να καρφώσει κάποιους υπεύθυνους που «υπονόμευσαν» τη συναλλαγή;

Ολη η υπόθεση είναι ένα δολερό και βρώμικο παιχνίδι που δε βγάζεις άκρη, γιατί δε θέλεις να βγάλεις άκρη και συμπέρασμα. Η μεγάλη επιτυχία - και ο προβληματισμός - των εταιρειών παραγωγής αναβολικών είναι να παρασκευάσουν μια ουσία που να μην είναι ανιχνεύσιμη. Να μη γίνεται αντιληπτή από τις εταιρείες ελέγχου. Αυτό είναι μια μάχη που κοστίζει εκατομμύρια..! Αλλωστε, όλη αυτή η μπόχα που ξεχείλισε από το ντοπάρισμα της Εθνικής Ομάδας Αρσης Βαρών δεν είναι η μοναδική ντόπα της ζωής μας. Ολο το σύστημα είναι μια ξεγυρισμένη ντόπα (!) που κρέμεται από τις ράχες μας.

Ντοπαρισμένοι - και με ηρεμιστικά στην τσέπη - σηκωνόμαστε από το κρεβάτι. Ντοπαρισμένοι πίνουμε το καφεδάκι μας, ντοπαρισμένοι τρέχουμε να προλάβουμε το λεωφορείο, ντοπαρισμένοι πάμε στο μεροκάματο. Ντοπαρισμένοι στο δρόμο, στην αγορά, με το ντοπαρισμένο ευρώ. Ντοπαρισμένοι, μολυσμένοι κι αηδιασμένοι με τα ψέματα και τις χυδαιότητες των ΜΜΕ. Ντοπαρισμένοι στις συναναστροφές και στις φιλίες μας. Ακόμα κι ο ελεύθερος χρόνος μας είναι ντοπαρισμένος από το ΑΧ και ΒΑΧ. Ντοπαρισμένοι μια ζωή, κάτω απ' την μπάρα..! Τι περιμένεις;