Στο στραγγάλισμα του δικαιώματος στην απεργία στοχεύει απαράδεκτη τροπολογία που κατέθεσε χθες η κυβέρνηση της ΝΔ στη Βουλή, προκειμένου να θωρακίσει παραπέρα τις αντεργατικές επιλογές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του και να ποινικοποιήσει επί της ουσίας κάθε εργατική αντίδραση.

Με την τροπολογία:

• Δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να εκδικαστεί μέσα σε 48 ώρες έφεση που έχει καταθέσει κατά πρωτόδικης απόφασης δικαστηρίου, η οποία έχει χαρακτηρίσει νόμιμη μια απεργία.
• Η απόφαση του Εφετείου βγαίνει το αργότερο τρεις μέρες μετά τη δίκη. Με άλλα λόγια, το πολύ μέσα σε πέντε μέρες, ακυρώνεται η πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου.
• Ορίζεται η σύνθεση του δικαστηρίου στο Εφετείο από τον πρόεδρο Εφετών ή τον πρόεδρο του Συμβουλίου Διεύθυνσης των Εφετών. Πέραν όλων των άλλων, η ρύθμιση αυτή έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με κάθε έννοια «ανεξαρτησίας» της Δικαιοσύνης και «αδιάβλητης» διαδικασίας.

Σήμερα, η διαδικασία των εφέσεων σε όλες σχεδόν τις υποθέσεις είναι χρονοβόρα. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση επισπεύδει τη διαδικασία μόνο για την περίπτωση των απεργιακών κινητοποιήσεων δείχνει και τον πραγματικό της στόχο, που καμιά σχέση δεν έχει με την επιτάχυνση στην απονομή της Δικαιοσύνης, όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει. Επίσης, η σύνθεση του δικαστηρίου σήμερα προκύπτει ύστερα από κλήρωση και όχι με ορισμό, όπως τώρα μεθοδεύεται.

Με τον τρόπο αυτό, επιδιώκεται να επιταχύνεται η επανεξέτασή τους και να εξασφαλίζεται ότι θα κηρυχτούν παράνομες οι ελάχιστες περιπτώσεις απεργιακών κινητοποιήσεων που πρωτόδικα χαρακτηρίστηκαν νόμιμες. Ουσιαστικά, γίνεται ένα ακόμα γενναίο βήμα προς την κατάργηση της απεργίας.

Η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την «ανάγκη» της τροπολογίας ισχυρίζεται προκλητικά ότι το κάνει για να ξέρουν άμεσα οι εργαζόμενοι, αν θα πρέπει να διακόψουν την απεργία ώστε να μην υποστούν «τις εις βάρος τους νόμιμες συνέπειες» και για να μην επιβαρυνθεί το κοινωνικό σύνολο! Αυτά είναι τα προσχήματα που χρησιμοποιεί για να «κρύψει» μέσα σε αυτά τον πραγματικό λόγο (χωρίς να είναι ο μόνος) που αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης: Η τροπολογία γίνεται «για να μην έχουν (...) οι εργοδότες τις οικονομικές σε βάρος τους συνέπειες» από την απεργία.

Ακόμα και με τα ισχύοντα σήμερα, το δικαίωμα της απεργίας βρίσκεται καθημερινά υπό διωγμόν. Σε εκδήλωση που είχαν οργανώσει το Δεκέμβρη του 2003 ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και η Ενωση Ελλήνων Εργατολόγων, παρουσιάστηκαν στοιχεία ενδεικτικά της επίθεσης αυτής. Συγκεκριμένα, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών από το 1999 μέχρι και το Νοέμβρη του 2003 (επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) είχε κρίνει 128 απεργίες παράνομες (από αυτές οι 81 είχαν κριθεί και καταχρηστικές) και μόνο 15 κρίθηκαν νόμιμες!

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται και από τη σωρεία των δικαστικών αποφάσεων που έκριναν παράνομες τις απεργίες των τελευταίων μηνών σε διάφορους κλάδους. Αξίζει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι το Δεκέμβρη του 2007, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε κρίνει παράνομες τις απεργίες των Φινλανδών ναυτεργατών και των Σουηδών οικοδόμων, οι οποίοι πάλευαν ενάντια στην απασχόληση μεταναστών εργατών με μεροκάματα χαμηλότερα από εκείνα που ισχύουν στη χώρα και τον κλάδο όπου πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους. Το σκεπτικό της απόφασης ήταν ότι οι απεργίες παραβιάζουν τη θεμελιώδη ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου που εξασφαλίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ.