Παρουσιάζοντας μια δέσμη μέτρων, που ήρθαν να συγκαλύψουν τους πραγματικούς και καθοριστικούς παράγοντες, που παράγουν και αναπαράγουν τη σήψη και τη διαφθορά, επιχείρησε την προηγούμενη Πέμπτη ο Γ. Παπανδρέου να εμφανιστεί σαν «πρεσβευτής» της κάθαρσης.

Ζητώντας εξεταστικές επιτροπές, τόσο για τη «Ζήμενς» όσο και για όλες τις υποθέσεις σκανδάλων, παράταση της Ολομέλειας της Βουλής και στη συνέχεια προσφυγή στις κάλπες, για να «αποφασίσει ο λαός», ο Γ. Παπανδρέου επιδίωξε να μείνει στο απυρόβλητο το κύριο. Οτι η πολιτική που υπερασπίζεται το ΠΑΣΟΚ, υπηρετώντας το καπιταλιστικό σύστημα και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, οδηγεί αναπόφευκτα στον εναγκαλισμό των στελεχών των αστικών κομμάτων με τους μηχανισμούς της διαπλοκής.

Οσο το ΠΑΣΟΚ θα «βυθίζεται» μέσα στις αποκαλύψεις με το «μαύρο χρήμα» της «Ζήμενς» και την εμπλοκή στελεχών του σε «δοσοληψίες» με τη γερμανική πολυεθνική, όπως αυτή που ομολόγησε ο Θ. Τσουκάτος, τόσο θα πυκνώνουν και οι υποκριτικές κορόνες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ κατά τη διαφθοράς. Ο Γ. Παπανδρέου, αποδίδοντας τα φαινόμενα διαφθοράς στο κόμμα του σε κάποιους «επίορκους» πολιτικούς και στελέχη, που «κηλιδώνουν» την «ιστορία» του ΠΑΣΟΚ, για τους οποίους δηλώνει ότι θα «εντοπιστούν» και θα «πληρώσουν», προσπαθεί να «αναβαφτίσει» το ΠΑΣΟΚ - διαγράφοντας όσους απ' αυτούς χρειαστεί - και με νέο «μανδύα» να το ρίξει ...καθαρό και «αμόλυντο» στο δικομματικό στίβο.

Σ' αυτή την επιχείρηση εντάχτηκε και η εμφάνιση του Γ. Παπανδρέου, την προηγούμενη Παρασκευή στη Βουλή, όπου από το βήμα της αναρωτήθηκε: «Είμαστε εμείς, κύριοι συνάδελφοι, γνήσιοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού ή έχουμε μετατραπεί σε απλούς υπαλλήλους διαφόρων συμφερόντων της SIEMENS, της DEUTSCHE TELEKOM, της MARFIN, της JP MORGAN ή άλλων ξένων ή ντόπιων συμφερόντων; Το βαθύτερο ερώτημα είναι ποιος διαχειρίζεται το δημόσιο πλούτο, τα χρήματα του ελληνικού λαού και πώς;».

Το ερώτημα του Γ. Παπανδρέου είναι ρητορικό. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι το ΠΑΣΟΚ, ως γνήσιος πολιτικός εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου, υπηρετεί τα συμφέροντά του, προωθεί κάθε πολιτική που διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων και εξασφαλίζει τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας.

Για αυτές του τις πολιτικές θέσεις έχει φροντίσει να δεσμευτεί και μέσα από το πρόγραμμα του, στο οποίο θέτει βασικό και κεντρικό στόχο την «ενίσχυση του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά» για τη δημιουργία:

-- Ισχυρών ελληνικών ομίλων με πολυεθνικές συνεργασίες οι οποίοι αναδιατάσσουν τις δραστηριότητες τους με βάση τα σύγχρονα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, προσελκύουν κεφάλαια και τεχνογνωσία, διαφοροποιούν τα κέρδη τους στην ευρύτερη περιοχή μας, συμμετέχουν σε στρατηγικές συνεργασίες, εξαγορές και συγχωνεύσεις, προκειμένου να πετύχουν το κατάλληλο ανταγωνιστικό μέγεθος και αναδεικνύονται σε εθνικούς και περιφερειακούς πρωταθλητές.

Η ταξική, υπέρ του κεφαλαίου, ουσία της τοποθέτησής του φάνηκε από τη διαπίστωση στην ομιλία του ότι μαζί με τη ΝΔ έχουν την ευθύνη για τη σωτηρία του αστικού πολιτικού συστήματος, απευθύνοντάς της κάλεσμα να το κάνουν από κοινού! Εδώ φαίνεται ανάγλυφα η στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου ταύτισή τους. Φοβούνται. Την μέσω της μπόχας που άνοιξαν αμφισβήτηση του συστήματός τους.

Το καπιταλιστικό σύστημα δε διορθώνεται, γιατί η δύναμη που το κινεί είναι η εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους για τον κάθε κεφαλαιοκράτη ξεχωριστά. Αυτοί οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί των καπιταλιστών αντανακλώνται και στις σχέσεις τους με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, τους οποίους χρησιμοποιούν είτε με «νόμιμες» είτε με «παράνομες» μεθόδους προκειμένου να τους δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επικρατήσουν στην αγορά.

Οσα «θεσμικά» μέτρα, λοιπόν, κι αν εκπονήσουν οι εκάστοτε πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, όπως αυτά που παρουσίασε ο Γ. Παπανδρέου, υποστηρίζοντας ότι θα είναι «βαθιά δημοκρατικά και διαφανή», για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού ότι θα δημιουργήσουν εκείνο το «καθαρό» πεδίο ενός «υγιούς ανταγωνισμού», η ίδια η φύση του συστήματός τους θα έρθει να τα ξεπεράσει, γιατί η σήψη και η διαφθορά είναι σύμφυτες με τον καπιταλισμό. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο όμως απ' όλα είναι η διαρκής και αυξανόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων από το μεγάλο κεφάλαιο, που με την πολιτική του υπηρέτησε και υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, η οποία πρέπει να αποτελέσει και το βασικό παράγοντα για τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να απεγκλωβιστούν από τους κόλπους του.