«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», το κάλεσμα αυτό, που οι θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης απεύθυναν πριν ενάμιση αιώνα προς τους εργάτες όλου του κόσμου, παραμένει επίκαιρο και αναγκαίο. Η επικαιρότητα αυτή επιβεβαιώθηκε χτες, στη δεύτερη Διεθνή Συνδικαλιστική ΣυνδιάσκεψηΤαξικών Δυνάμεων, που έγινε στην πόλη Αννεσύ της Γαλλίας και ακούστηκε σε δεκάδες γλώσσες. Ακούστηκε στα γαλλικά και στα ελληνικά, στα γερμανικά και στα τούρκικα, στα ρώσικα, στα ιταλικά, αλλά και στα αλγερικά και βελγικά.

Αυτή η «πολυφωνία», στρατευμένη στον κοινό στόχο, δίνει νέα ώθηση στην προσπάθεια των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων για καλύτερο συντονισμό στην πάλη τους για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων τόσο στο εσωτερικό των χωρών τους όσο και σε διεθνές επίπεδο. Ο στόχος ξεκάθαρα αποτυπωνόταν στο πανό που τοποθέτησαν οι Γάλλοι αγωνιστές στην αίθουσα των εργασιών: «Διεθνής Συνδιάσκεψη Συνδικαλιστικής Αλληλεγγύης Ενάντια στο Κεφάλαιο». Στις εργασίες της συνδιάσκεψης που ξεκίνησαν χτες και θα λήξουν την 1 Οκτώβρη, παίρνουν μέρος περίπου 200 συνδικαλιστές από 20 χώρες του κόσμου. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η συμμετοχή του ΠΑΜΕ με την πολυπληθή αντιπροσωπεία του και τις παρεμβάσεις των στελεχών του. Σημαντική ήταν η συνεισφορά των Γάλλων, που, ως οικοδεσπότες και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, έκαναν ό,τι ήταν καλύτερο για την υποδοχή των αντιπροσωπειών και την επιτυχία των εργασιών.

Ανοίγοντας τη συνδιάσκεψη, ο Τούρκος συνδικαλιστής Σαμπρί Τοπκιού, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταφορών της Τουρκίας, κάλεσε τους συνδικαλιστές να ενώσουν τις δυνάμεις τους, βασισμένοι σε μια κοινή πλατφόρμα μάχης, που θα δώσει τη δυνατότητα στα συνδικάτα να γίνουν όργανα πάλης κατά του κεφαλαίου. Χρειάζεται είπε, μπροστά στην άνευ προηγουμένου επίθεση του κεφαλαίου, να συζητήσουμε για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και για να δώσουμε την απάντηση στο δύσκολο ερώτημα: «Τι να κάνουμε». «Στο κέντρο της προσοχής μας, υπογράμμισε ο Τούρκος συνδικαλιστής, πρέπει να μπει η ουσία της πολιτικής του κεφαλαίου, δηλαδή οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθεί».

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική και τεκμηριωμένη ήταν η ομιλία του Γάλλου συνδικαλιστή Ζαν Λυκ - Σαλέ από τη «ΣΖΤ», στελέχους της τάσης εκείνης που συνεχίζει τις ταξικές και αγωνιστικές παραδόσεις της οργάνωσης. Με την παγκοσμιοποίηση, υπογράμμισε, επιχειρείται ένα νέο κοινωνικό μοντέλο που το μόνο που επιδιώκει είναι τα περισσότερα κέρδη για το κεφάλαιο. Πρόκειται για μια αντιδραστική στροφή άνευ προηγούμενου, που χτυπά τις κοινωνικές κατακτήσεις, περιορίζει την εθνική κυριαρχία των κρατών, ενώ οι εργαζόμενοι εισπράττουν την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, τη φτώχεια και την ανεργία. Ο Ζαν Λυκ - Σαλέ κατήγγειλε την εφαρμογή του 35ωρου της κυβέρνησης του Ζοσπέν, η οποία όπως είπε αποτυπώνει τον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου, αφού εξασφάλισε γι' αυτό την ελαστικοποίηση, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την αύξηση των κερδών τους, ενώ μειώνει τους εργατικούς μισθούς. Αντί για 700.000 νέες θέσεις εργασίας, που υποσχόταν ο Ζοσπέν, όπως αποκάλυψε, οι Γάλλοι εργάτες έχασαν 80.000 θέσεις εργασίας. Τέλος, ο Γάλλος συνδικαλιστής τάχτηκε υπέρ ενός συνδικαλισμού μαζικού και ταξικού.

Από τις αρχές του 20ού αιώνα, υπογράμμισε ο Γ. Μαυρίκος, μέσα στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος διεξαγόταν χωρίς διακοπή η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ταξική γραμμή και ρεφορμιστική. Ανάμεσα στη γραμμή του αγώνα και στη γραμμή του συμβιβασμού και των συνεχών παραχωρήσεων. Εμείς, είπε, έχουμε διαλέξει το δύσκολο δρόμο του αγώνα. Αλλά είναι ο σωστός δρόμος. Ο συνδικαλιστής τόνισε την ανάγκη οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να ενώσουν τη δράση τους και να συντονιστούν.

Ο Γ. Μαυρίκος από την πλευρά του ΠΑΜΕ κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για τους βασικούς στόχους που πρέπει να έχει αυτός ο πανευρωπαϊκός συντονισμός. Συγκεκριμένα πρότεινε να αποφασιστεί η συγκρότηση Συντονιστικής Επιτροπής από οργανώσεις και συνδικαλιστικά στελέχη που θα έχει την ευθύνη του συντονισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και την πραγματοποίηση μιας πρώτης ανοιχτής συγκέντρωσης τον Ιούνη του 2001 στη Γενεύη, όταν θα συνεδριάζει το Διεθνές Γραφείο Εργασίας με κεντρικό σύνθημα της συγκέντρωσης «Στοπ στην ανεργία και τη φτώχεια».

Αναπτύσσοντας παραπέρα τις προτάσεις, σημείωσε ότι στόχοι πρέπει να είναι η υπεράσπιση εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών κατακτήσεων που πέτυχε η εργατική τάξη τον 20ό αιώνα και αγώνας για τη διασφάλιση αυτών των κατακτήσεων. Ακόμα την πάλη για την αντιμετώπιση της ανεργίας, την πλήρη σταθερή απασχόληση, την επιβίωση των ανέργων ανεξάρτητα από φύλο, θρησκεία και γλώσσα και πάλη κόντρα στις αντεργατικές πολιτικές που χαράζουν και ακολουθούν το ΔΝΤ, η ΠΟΕ και το G7. Επίσης, η υπεράσπιση της ειρήνης στην Ευρώπη και τον κόσμο και η απαίτηση για διάλυση του ΝΑΤΟ και την άμεση αποχώρησή τους από τα Βαλκάνια. Συνέχιση του αγώνα για τα κοινωνικά, δημοκρατικά, οικολογικά δικαιώματα, του αγώνα κόντρα στις ιδιωτικοποιήσεις, τη βαριά φορολογία, την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την εμπορευματοποίηση της υγείας. Τη διεκδίκηση του 35ωρου της εργασίας, 5ήμερης και 7ωρης απασχόλησης την ημέρα, με βελτίωση των αποδοχών και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τέλος, την αποκάλυψη και την άσκηση έντονης δημόσιας κριτικής και αντιπαράθεσης στις ηγεσίες της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) και κεντρικών εθνικών οργανώσεων που κινούνται στη γραμμή υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος.