Δυο παρεμβάσεις επιχείρησαν χτες στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του κόμματός τους στην ψηφοφορία για το 65ωρο. Και στις δυο «έπεσαν διάνα». Ο μεν ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρύφτηκε πίσω από την ευρωομάδα της GUE για να δικαιολογήσει την υπερψήφιση της έκθεσης Σέρκας, που νομιμοποιεί την αξίωση των εργοδοτών για τη θέσπιση του 65ωρου, χωρίς βεβαίως να αρνείται τη συνειδητή θετική του ψήφο. Ο δε Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνος Εργατικής Πολιτικής, σε συνέντευξη στην ΕΤ3 βρήκε πολλά να πει για «ψέματα της ηγεσίας του ΚΚΕ», αλλά για την ταμπακέρα κατάπιε τη γλώσσα του.

Θυμήθηκε μάλιστα τα νομοσχέδια για το νόθο 35ωρο που το κόμμα του κατέθεσε στη Βουλή για να δημιουργήσει εντυπώσεις σχετικά με τη στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην έκθεση Σέρκας. Στον οίστρο του πάνω έπιασε και την «ευελφάλεια», ισχυριζόμενος ότι το κόμμα του είναι ενάντιο, όταν ο ίδιος ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν καταψήφισε την Πράσινη Βίβλο για το Εργατικό Δίκαιο, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι η ευελφάλεια.

Πράγματι, οι οπορτουνιστές είναι περισσότερο στριμωγμένοι από τις κωλοτούμπες τους, απ' όσο και οι ίδιοι μπορούν να αντέξουν. Με αποτέλεσμα, όταν καλούνται να απαντήσουν για την ταμπακέρα, όχι μόνο να σφυρίζουν αδιάφορα, αλλά στον πανικό τους πάνω να αποκαλύπτουν και άλλες πλευρές της οπορτουνιστικής τακτικής τους, που επιβεβαιώνει τη στρατηγική τους στήριξη σε όσα επιτάσσει το κεφάλαιο.