Από το χτεσινό «Ελεύθερο Τύπο»

Κι άλλες χρονιές πλησίαζε η 17η του Νοέμβρη, αλλά περνούσε κύρια σαν επέτειος του Πολυτεχνείου. Φέτος είναι αλλιώς. Είναι τα 90 χρόνια του ΚΚΕ που κυριαρχούν. Θα πει άλλος: Ηταν και τα 80 και τα 70... Ναι, ήταν αλλιώς. Τώρα το Κόμμα έχει σηκώσει για τα καλά κεφάλι. Τώρα το Κόμμα είναι μπροστά στο 18ο Συνέδριό του. Ενα συνέδριο αντεπίθεσης. Ενα συνέδριο που η Κεντρική Επιτροπή - της επαναστατικής διαδικασίας το επιτελείο - μας καλεί να γίνουμε καλύτεροι, ικανοί να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που ο καιρός βάζει κι εμείς συλλογικά ήδη έχουμε αποφασίσει.

Είναι διαφορετική η φετινή υπενθύμιση πως πριν από 90 χρόνια μια χούφτα εργάτες αποφάσισαν να οργανωθούν σε Κόμμα, όχι όποιο και όποιο, αλλά Κόμμα Κομμουνιστικό, Κόμμα των εργατών, Κόμμα από και για τους εργάτες, Κόμμα με επιστημονική θεωρία και επίδικο την εξουσία των ίδιων των εργατών.

Στους φίλους που προτείνουν «τώρα είναι η ευκαιρία να βγάλει το Κόμμα ειδική έκδοση για την κρίση», αντιπροτείνουμε: Τώρα πρέπει να κάνουμε όλοι μας τον «Ριζοσπάστη» πρώτη καθημερινή επιλογή μας. Να μην ξεκινάει μέρα, χωρίς να έχουμε μάθει από πρώτο χέρι πώς βλέπει το ΚΚΕ την κάθε εξέλιξη, τι κριτική κάνει, τι προτείνει, τι οργανώνει. Να γίνει ο «Ρ» σαν το ψωμί. Δίπλα δίπλα είναι ο φούρνος και το περίπτερο. Κι έχουμε βάσιμους λόγους να ισχυριζόμαστε πως για τον εργάτη που ψάχνει να βρει τι να κάνει, ο «Ρ» περιέχει τις απαντήσεις.

Να το πούμε αλλιώς; Αντί ο εργάτης να ψάχνει να βρει καινούριο δάνειο για να ξεπληρώσει το προηγούμενο, καλύτερα να αγοράζει «Ρ», για να μαθαίνει κάθε μέρα και περισσότερο τι πρέπει να κάνει για να μη χρειάζεται κανένα δάνειο.

Μια είδηση λέει πως για τη Δευτέρα, 17 Νοέμβρη, εργάτες από διάφορους χώρους έχουν αποφασίσει να κάνουν εκείνη τη μέρα κόκκινο μεροκάματο, που θα το προσφέρουν στο ΚΚΕ για την κατασκευή του κτιρίου που θα στεγάσει το Αρχείο του Κόμματος. Ωραία πρωτοβουλία. Να της δώσουμε φτερά.

Βέβαια, γι' αυτό που πρέπει να γίνει με το Αρχείο του ΚΚΕ, το Αρχείο, δηλαδή, της Ιστορίας του εργατικού κινήματος, χρειάζονται πολύ περισσότερα από ένα κόκκινο μεροκάματο. Ισως είναι τώρα που πρέπει να ανταποκριθούμε έμπρακτα με πρωτοβουλίες που να αντιστοιχούν στο μέγεθος του στόχου. Μια αντιστροφή χρειάζεται στις προτεραιότητές μας. Αντί να μετράμε πώς - για παράδειγμα - με το δώρο των Χριστουγέννων θα καλύψουμε μια «τρύπα», να δούμε πώς το Κόμμα θα κάνουμε πιο ισχυρό, ώστε να μη χρειάζεται να τρέχουμε να καλύψουμε «τρύπες». Ασε που πολλές απ' αυτές τις «τρύπες» αντανακλούν κατά κύριο λόγο ό,τι μια διαφημιστική εταιρεία μάς έχει φυτέψει στο κεφάλι σαν «πρώτη ανάγκη»...

Πάμε γι' άλλα; Πάνω που αρχίσαμε να στολίζουμε με επίθετα αυτόν τον απαράδεκτο που τα 'βαλε με την οικολογική μας συνείδηση, πάνω που πήγαμε να ονειρευτούμε την «Αστον Μάρτιν» που μας περιμένει στη γωνία, ήρθε ο Αλμούνια και μας το χάλασε: Σύμφωνο Σταθερότητας και ξερό ψωμί, διέταξε. Κάτι τέτοια διαβάζουν στον ΣΥΝ, τρελαίνονται που αυτοί οι Ρωμιοί δεν είναι αρκούντως Ευρωπαίοι και σπεύδουν να καταγγείλουν την «απαράδεκτη βραδυπορία» στην εφαρμογή των κοινοτικών εντολών. Είναι να μη σου κάτσει να βαπτιστείς Ευρωπαίος. Δεν μπορείς να κρατηθείς με τίποτα.

Ασχετο: Ωραία η φωτογραφία Παπανδρέου - Βγενόπουλου στον χτεσινό «Ελεύθερο Τύπο», πρώτη θέση στο αρχείο...