Το ΚΚΕ στην πρωτοπορία της αντιδικτατορικής πάλης του λαού | ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το ΚΚΕ στην πρωτοπορία της αντιδικτατορικής πάλης του λαού

Η δικτατορία των συνταγματαρχών βρήκε, τη στιγμή που επιβλήθηκε, το ΚΚΕ σε μια απ' τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας του. Είχαν ήδη συμπληρωθεί 18 χρόνια παρανομίας - απ' τον Αύγουστο του 1949 και την ήττα του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Μέλη και στελέχη του βρίσκονται στην εξορία, έγκλειστοι στις φυλακές, έχουν υποστεί βασανιστήρια. Παράλληλα, μια σειρά αποφάσεις οπορτουνιστικού χαρακτήρα - κύρια η διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων Βάσης - και η διάχυση του Κόμματος στην τότε ΕΔΑ δημιουργούσαν δύσκολες συνθήκες για το δυνάμωμα και την παραπέρα ανάπτυξη του Κόμματος της εργατικής τάξης.

Ωστόσο, και παρά τις δυσκολίες, το ΚΚΕ, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μπαίνει στην πρωτοπορία των αγώνων και της αντιδικτατορικής πάλης του λαού. Το Μάη ιδρύεται από το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις που δρούσαν στην ΕΔΑ το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ), με διακηρυγμένο στόχο: Την ανατροπή της δικτατορίας, την αποκατάσταση των συνταγματικών και δημοκρατικών ελευθεριών, την ελευθερία δράσης όλων των κομμάτων και οργανώσεων, τη διάλυση της χούντας, ελεύθερες εκλογές με απλή αναλογική.

Τον επόμενο χρόνο, με τη 12η Ολομέλεια της ΚΕ το 1968, η αναθεωρητική οπορτουνιστική γραμμή, που έτρεφαν μέσα στο Κόμμα ηγετικά του στελέχη, ηττήθηκε και τέθηκαν εκτός Κόμματος οι φορείς της, δηλαδή αυτά τα στελέχη που την προωθούσαν. Καταφέρθηκε ισχυρό πλήγμα εναντίον του οπορτουνισμού. Η πολιτική επανασύστασης και ισχυροποίησης των οργανώσεων του Κόμματος, της αποκατάστασης των δεσμών με την εργατική τάξη και το λαό, η ίδρυση της ΚΝΕ συνέβαλαν στη δύσκολη και κάτω από αντίξοες συνθήκες μάχη για την ανασύνταξη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Ηταν θεμέλια και μοχλοί για τους μεγάλους αγώνες που ακολούθησαν.

Η έκδοση του πρώτου παράνομου«Ριζοσπάστη» στη χούντα

Η ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, τον Αύγουστο του 1968 - με απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - και με πολιτικό της όργανο την εφημερίδα «ΟΔΗΓΗΤΗΣ», έδωσε νέα φτερά στους αγώνες που έρχονταν. Το Μάρτη του 1968 είχε πραγματοποιηθεί η έκδοση του πρώτου φύλλου του παράνομου «Ριζοσπάστη», ενώ εκείνη την περίοδο ανασυγκροτήθηκε το καθοδηγητικό όργανο της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ).

Η χούντα χτύπησε πρώτα απ' όλα τους κομμουνιστές. Οι τόποι εξορίας και οι φυλακές γέμισαν και πάλι με πολιτικούς κρατούμενους: Παρθένι, Αλικαρνασσός, Κορυδαλλός, Ωρωπός. Ακόμη και κει όμως, τα μέλη του ΚΚΕ είναι πρωτοπόροι. Οπου όμως κι αν βρέθηκαν, συνέχισαν να αγωνίζονται ενάντια στη δικτατορία. Παρά το μίσος των χουντικών και την εκστρατεία βίας κατά των κομμουνιστών (δολοφονίες, εξορίες, φυλακές), το έδαφος της λαϊκής πάλης παραμένει γόνιμο. Το ΚΚΕ επιμένει...

Ο «Ρ», σήμερα, στα πλαίσια της ανάδειξης των στιγμών της ηρωικής ιστορικής του διαδρoμής, δημοσιεύει εκτενή αποσπάσματα τεσσάρων «απολογιών» από τις «δίκες» που διεξήγαγε η χούντα ενάντια σε ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του Κόμματος, που αναδεικνύουν το μεγαλείο των κομμουνιστών, που απορρέει από την πίστη στο Κόμμα και τους σκοπούς της πάλης του, στο δίκιο της εργατικής τάξης και εκφράζεται κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Δίδαγμα για τις σύγχρονες συνθήκες και την ανιδιοτελή συμμετοχή στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και της κομματικής δράσης, δύναμη στον αγώνα για τη σοσιαλιστική -κομμουνιστική προοπτική. Δείγμα της ανεξάντλητης δύναμης του κομμουνιστή που είναι ελεύθερος στη σκλαβιά της φυλακής γιατί παλεύει να καταργήσει την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Δύναμη του δίκιου που κάνει τον κατηγορούμενο με βάση τους αστικούς νόμους κατήγορο του ταξικού αντίπαλου και των κρατικών κατασταλτικών του οργάνων.

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από την απολογία του Νίκου Καλούδη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όταν τον Ιούλη του 1970 δικάστηκε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Επίσης από τις ομιλίες, μπροστά στη Δικαστική Επιτροπή της χούντας, που ανέγνωσαν οι συντρόφισσες Μίνα Γιάννου, Ρούλα Κουκούλου και Αύρα Παρτσαλίδου, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, στις φυλακές της Αλικαρνασσού το 1970.

Μέσα απ' αυτές τις ομιλίες δεν καταγράφεται μόνο ο ηρωισμός των κομμουνιστών εκείνης της περιόδου. Στις λέξεις αυτές - που δημιουργείται η αίσθηση ότι τις ακούς την ίδια ώρα που τις διαβάζεις - ξεδιπλώνεται η ίδια η αγωνιστική πορεία του Κόμματος. Η αυτοθυσία των κομμουνιστών, που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τα δίκια του λαού. Αναδεικνύεται και ο ίδιος ο λόγος για τον οποίο το ΚΚΕ, 90 χρόνια τώρα, έχει τόσο βαθιές ρίζες στο λαό, στους εργαζόμενους, στη νεολαία, που η αντίδραση - ντόπια και ξένη - παρά τις συνεχείς προσπάθειές της, παρά τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις φυλακές, δεν μπορεί να ξεριζώσει.

Ο αναγνώστης θα μπορέσει να παρακολουθήσει ένα μέρος από την ηρωική αντιδικτατορική πάλη, στην οποία πρωτοπόρο ρόλο έπαιξαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες. Οποιο κι αν ήταν το μετερίζι στο οποίο βρέθηκαν, αγωνίστηκαν και πάλεψαν, συνεχίζοντας τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας.