Είναι ο άνθρωπος που ανέλαβε να υλοποιήσει τις πολιτικές αποφάσεις του Προέδρου Σαρκοζί και κατ' επέκταση της ΕΕ, περί «ανανέωσης ολόκληρου του δημοσίου τομέα» στην εκπαίδευση. Ο Γάλλος υπουργός Παιδείας, Ξαβιέ Ντερκό, έχει συγκεντρώσει στο πρόσωπό του την οργή του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας, από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι τα πανεπιστήμια.

Δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, συνοδευόμενοι από φοιτητές και μαθητές, διαμαρτυρήθηκαν με άλλη μία απεργία και την περασμένη εβδομάδα, ενάντια στις 13.500 περικοπές θέσεων εργασίας που προβλέπονται για το 2009. Εχει προηγηθεί η μείωση κατά 11.200 των εκπαιδευτικών το 2008 και κατά 8.500 το 2007. Το όραμα Σαρκοζί περί «ευέλικτου σύγχρονου δημοσίου τομέα», που είναι και ο σχεδιασμός του κεφαλαίου, μεταφράζεται σε υπερπληθυσμό μέσα στις τάξεις, σε απουσία εξειδικευμένων εκπαιδευτικών για τα παιδιά με κάποιο ειδικό πρόβλημα, σε περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου της παρεχόμενης δημόσιας παιδείας, αλλά και σε εξόντωση των εκπαιδευτικών που καλούνται να διδάξουν σε πολλά σχολεία ταυτοχρόνως και μάλιστα μέσα στην ίδια ημέρα.

Στη Γαλλία χρησιμοποιούνται τα ...επιχειρήματα που πολλάκις έχουν ακούσει όλοι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Οι κατηγόριες για «στείρο αρνητισμό» και για «άρνηση να προοδεύσουν και να κάνουν διάλογο». Ομως τη στιγμή που και στη Γαλλία δισεκατομμύρια ευρώ χαρίζονται στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις, δε ...βρίσκονται κονδύλια για την παιδεία. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του διαλόγου που τους αφαιρεί κατακτήσεις, πρέπει να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που παράγουν.