Εργοστάσιο κι απ' έξω εργάτες και εργάτριες. Σε πρώτο πλάνο μια εργάτρια μιλάει σ' ένα μικρόφωνο ενός ρεπόρτερ του «902». Πέστε μας, κυρία, γιατί απεργείτε;», ρωτάει αυτός. «Μα για το αυτονόητο, κύριε. Είμαστε 12 μήνες απλήρωτοι!» Και πώς ζείτε;», λέει αυτός. «Απλούστατα δε ζούμε, κύριε, γιατί ζωή σημαίνει να τρέφεις τα παιδιά σου, να έχεις στέγη, δουλειά, υγεία, αγάπη, χαμόγελα!»

Αυτά είπε κοντολογίς η εργάτρια σ' αυτό το κανάλι. Και πείτε μας, βρε αχρείοι, θέλετε να έχετε δούλους χωρίς να τους δίνετε τα στοιχειώδη για να συντηρηθούν, ούτε τα ψίχουλά σας; Γιατί, ψίχουλα είναι οι μισθοί των 600 ευρώ και τα ανάλογα μεροκάματα. Πάντα οι αφέντες τούς τάιζαν τους δούλους και τις δούλες, για να είναι γεροί και να αποδίδουν. Αυτό εσείς δεν το καταλαβαίνετε; Ετσι έχτισαν οι δούλοι τις πυραμίδες των Φαραώ, τον Παρθενώνα στη «δημοκρατία» του Περικλή, έτσι έχτισαν τους ουρανοξύστες πέρα απ' τον Ατλαντικό και πάει λέγοντας! Βάλαμε δε, εισαγωγικά στη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, γιατί δημοκρατία με δούλους δεν είναι δημοκρατία! Πουθενά στον κόσμο δεν υπήρξε δημοκρατία εκτός ίσως σε ορισμένους λαούς, αιώνες πολλούς πριν, και βέβαια για ένα διάστημα 70 περίπου χρόνων στη Σοβιετική Ενωση!

Θα έρθει όμως ένας καιρός, δεν ξέρω πότε, που, αν υπάρξουν χαμόγελα θα είναι χαμόγελα οργής και τότε θ' αρχίσουν να τρέμουν οι αφέντες κι όλοι οι τύραννοι! Γιατί κάποτε θ' αρχίσει η επίθεση στα «χειμερινά ανάκτορα» που υπάρχουν παντού, ακόμα κι εδώ, στην Αθήνα, είναι δε, κατά Ηρώδου του Αττικού μεριά... Και θα δούμε τότε να γίνεται η έφοδος με τους εργάτες και τις εργάτριες οπλισμένους με φτυάρια και κασμάδες, τους αγρότες με τσάπες και τσουγκράνες, τους ναυτικούς με καμάκια και απόχες και τους φαντάρους με όπλα! Και μετά υπάρχει το Γουδί για να στηθούν στον τοίχο οι σύγχρονοι Τσάροι, ώστε να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους!

Ας ευχηθούμε αλλά και ας αγωνιστούμε να έρθει αυτή η κάθαρση, να 'ρθει η πραγματική Λευτεριά στον κόσμο, να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία. Και να ζήσουμε σ' έναν πλανήτη χωρίς αφέντες και δούλους!