Της μουρλής (για να μην πω της... ιερόδουλης), έγινε προχτές, στη Σύνοδο της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Ο δυναμικός «θαλασσόλυκος», παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και την επιδεξιότητά του στο χειρισμό του τιμονιού, δεν τα κατάφερε να κρατήσει στη ρότα του το κλυδωνιζόμενο σκάφος του μεγάλου κόμματός του. Οι φωνές του άλλοτε πειθήνιου τσούρμου, που ακούστηκαν «από κάτω», ήταν από διασκεδαστικές μέχρι άκρως ανησυχητικές για την πορεία και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ. «Πέφτουμε κι εμείς στις "Πόρτες", πρόεδρε», έλεγε ο ένας, «βουλιάζουμε στα λάθη και στις αμαρτίες μας», διαπίστωνε ο άλλος. «Κοροϊδεύουμε και εξαπατούμε τον κόσμο», «τον φλομώσαμε στα ψέματα», «άλλα περίμενε από μας ο λαός και άλλα κάνουμε», «το όλο σύστημά μας είναι φαύλο και αντιδημοκρατικό».

Αλλά το καλύτερο απ' όλα, το είπε ένας «σύντροφος», αξιοποιώντας, προφανώς, και τη συγκυρία του ναυαγίου, με το ΣΑΜΙΝΑ, που έβγαλε στην επιφάνεια την αλήθεια, για το ποιοι είναι τα αφεντικά και ποιοι οι υπηρέτες, σε τούτη την «ισχυρή» και «εκσυγχρονισμένη» Ελλάδα. «Είμαστε μια κυβέρνηση λοστρόμων», είπε με παρρησία, και όλοι κοιτάχτηκαν αμήχανα μεταξύ τους.

Είναι, πράγματι, επιτυχής ο χαρακτηρισμός που έδωσε ο «σύντροφος» της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, για την «παλιοπαρέα» που μας κυβερνά: «Κόμμα και κυβέρνηση λοστρόμων»... Που εκτελούν κατά γράμμα και χωρίς την παραμικρή αντίρρηση, τις διαταγές του «καπετάνιου». Και καπετάνιος, στην προκειμένη περίπτωση (το ξέρει πια αυτό και η «κουτσή Μαρία»), είναι το μεγάλο, το εφοπλιστικό - και όχι μόνο - κεφάλαιο, αυτοί, δηλαδή, που πραγματικά κυβερνούν, που λυμαίνονται και ληστεύουν κυριολεκτικά τη χώρα μας και το λαό της. Οι «λοστρόμοι», το κόμμα και η κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη, είναι αυτοί που «απλώς προεδρεύουν». Που διεκπεραιώνουν όλες τις υποθέσεις των αφεντικών τους και ικανοποιούν πρόθυμα κάθε επιθυμία τους, με το αζημίωτο βέβαια. Γιατί, εκτός από... τη δόξα και την υψηλή καρέκλα τους, εξασφαλίζουν και «τα προς το ζην», για τον εαυτό του ο καθένας, αλλά και για το κόμμα τους «συλλογικά». (Ως γνωστόν, «το χρήμα ουδείς εμίσησεν». Επί αειμνήστου «Ανδρέα», κάποιος - όχι και τόσο «υψηλά ιστάμενος» - είχε κάνει ο ίδιος στον εαυτό του ένα «δωράκι» 500 εκατομμυρίων δραχμών. Του... αείμνηστου εκείνου Κουτσόγιωργα, του είχε βάλει, λέει, κάποιος, 2 εκατομμύρια δολάρια στο λογαριασμό του, σε τράπεζα του εξωτερικού, χωρίς ο άνθρωπος να έχει ιδέα... Ας μην αναφερθούμε, βέβαια, και στον ίδιο τον «Ανδρέα», με τα «τούβλα» του Κοσκωτά, μέσα σε κούτες από «πάμπερς»). Στην πρόσφατη περίπτωση, κατά σύμπτωση (και μην πάει κανενός ο νους στο πονηρό), ο πρώην υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, που βοήθησε, το κατά δύναμη, να γιγαντωθεί και να εδραιώσει το μονοπώλιό του στο Αιγαίο ο εφοπλιστικός κολοσσός, ήταν και ο κεντρικός ταμίας του ΠΑΣΟΚ. (Αναλογίζομαι με δέος, ποια να ήταν, άραγε, η «προσφορά» του μινωικού «Μινώταυρου» προς το ΠΑΣΟΚ, όταν στον απλό μηχανικό Σορόκο πρόσφερε εφ' όρου ζωής οικονομική εξασφάλιση, αν ανασκεύαζε την έκθεσή του, περί ακαταλληλότητας και επικινδυνότητας του πλοίου ΣΑΜΙΝΑ;).

Το ερώτημα που προκύπτει, ύστερα απ' όλα αυτά, είναι, τι θα κάνουμε εμείς, ο ελληνικός λαός, με αυτούς τους άθλιους λοστρόμους, τους πρωταθλητές της διαφθοράς και της αμαρτωλής διαπλοκής, που οδηγούν κατευθείαν επάνω στις «Πόρτες» αυτό το δύστυχο καράβι που λέγεται Ελλάδα, αν δε μας το φουντάρουν, τελικά, αύτανδρο στο βυθό κάποιας Φαλκονέρας. Η ταπεινή μου γνώμη είναι, αν όχι να τους κρεμάσουμε (πράγμα που απαγορεύεται από το Σύνταγμά μας), να τους «μαυρίσουμε», τουλάχιστον, με την πρώτη ευκαιρία. Να τους μπουζουριάσουμε στο μπαλαούρο της πολιτικής ανυπαρξίας, να τους βγάλουμε απ' το σβέρκο μας, μήπως χαράξει, επιτέλους, κάποια αχτίδα φως και για ετούτον το δύσμοιρο λαό, τον πάντοτε ευκολόπιστο και πάντα προδομένο.