Ο ορισμός του δάσους που έδωσε ο δασοκτόνος νόμος 3208/03 (σε εφαρμογή της τελευταίας δασοκτόνας αναθεώρησης του Συντάγματος) πρέπει να θεωρηθεί «μη εφαρμοστέος ως ανίσχυρος». Αυτό έκρινε το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), ωστόσο απέφυγε να πάρει ξεκάθαρη απόφαση καταδίκης του, αποφασίζοντας να παραπέμψει, στέλνοντας προδικαστικό ερώτημα, στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) προκειμένου να απαντηθεί αν ο ορισμός που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία είναι συμβατός με τον κοινοτικό κανονισμό 2152/03.

Μάλιστα, το ΣτΕ εισηγείται να εφαρμοστεί ο προηγούμενος ορισμός του νόμου 998/79, που δεν προβαίνει σε αριθμητικούς προσδιορισμούς.

Ειδικότερα, στο ΣτΕ με αφορμή αντιδικία σχετικά με αναδάσωση μικρής έκτασης στο Νομό Λασιθίου τέθηκε το θέμα ποιος ορισμός ισχύει για το δάσος. Σύμφωνα με το ΣτΕ ο νόμος του 998/79 είχε δώσει τον πρώτο ορισμό του δάσους αλλά αντικαταστάθηκε προς το χειρότερο με το νόμο 3208/03. Με την έναρξη ισχύος του νέου νόμου εκδόθηκε και ο κοινοτικός κανονισμός που προβλέπει συγκόμωση (πυκνότητα βλάστησης) 10% της έκτασης του εδάφους σε εμβαδόν 0,5 εκτάρια για να χαρακτηριστεί δασική μια έκταση, ενώ ο νόμος 3208 προβλέπει 25% ανά 0,3 εκτάρια.