Τον βαθιά αντεργατικό χαρακτήρα των οδηγιών της ΕΕ για τις εργασιακές σχέσεις και συνολικά για τα δικαιώματα των εργαζομένων έρχεται να επιβεβαιώσει νέα απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ). Το ΔΕΚ εξέτασε σχετικό αίτημα του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρεθύμνης - στο οποίο είχαν προσφύγει εργαζόμενοι σε ΟΤΑ της Κρήτης - που ζητούσε την έκδοση προδικαστικής απόφασης για να κρίνει αν τελικά η ισχύουσα νομοθεσία για τους εργαζόμενους με σύμβαση ορισμένου χρόνου είναι συμβατή με το κοινοτικό δίκαιο. Επί της ουσίας το Πρωτοδικείο Ρεθύμνης ζητούσε να κριθεί αν το προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου (164/2004) ήταν συμβατό με τη γνωστή οδηγία 1999/70/ΕΚ για τους συμβασιούχους.

Για άλλη μια φορά η ΕΕ μέσω του ΔΕΚ υπογραμμίζει: «Ούτε από την οδηγία ούτε από τη συμφωνία - πλαίσιο προκύπτει καμία γενική υποχρέωση των κρατών - μελών να προβλέψουν τη μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε αορίστου». Προσθέτει μάλιστα πως και η συμφωνία - πλαίσιο (μεταξύ εργοδοτικών οργανώσεων της ΕΕ και των ευρωπαϊκών συνδικάτων) «δεν προβλέπει τέτοια γενική υποχρέωση μετατροπής ούτε (!) για την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου...».

Η παραπάνω απόφαση δεν επιβεβαιώνει μόνο τον αντεργατικό χαρακτήρα της ΕΕ και των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, επιβεβαιώνει ταυτόχρονα και τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό πολιτικών δυνάμεων, όπως ο ΣΥΝ, που υποστηρίζουν ότι η οδηγία είναι καλή για τους εργαζόμενους και ότι αν εφαρμοστεί θα λυθεί το θέμα των συμβασιούχων, επιδιώκοντας έτσι να βγάλουν πάλι λάδι την ΕΕ, έναντι των «κακών» ελληνικών κυβερνήσεων, που έτσι κι αλλιώς συμμετέχουν στη διαμόρφωση της αντεργατικής πολιτικής της ΕΕ.