«Οι "μισές αλήθειες" βολεύουν κομματικές σκοπιμότητες» ανέφερε κάπου στη χτεσινή ομιλία του στη Βουλή ο Κ. Καραμανλής και, πράγματι, με τα όσα είπε στη συνέχεια, απέδειξε ότι ξέρει να χρησιμοποιεί άριστα τον παραπάνω κανόνα και την τέχνη της αντιστροφής της πραγματικότητας. Θα περιοριστούμε σε δύο χτυπητά παραδείγματα. Πρώτον, για το ζήτημα της ακρίβειας, ο πρωθυπουργός καυχήθηκε για «πάγωμα των τιμών σε ορισμένες περιπτώσεις και ανάκληση ανατιμήσεων». Και το λέει αυτό σε περίοδο που ο διεθνής καπιταλισμός μπαίνει σε περίοδο κρίσης και οι τιμές σε αρκετά προϊόντα υπάρχει πιθανότητα να πέσουν. Με άλλα λόγια, τώρα που οι ίδιες οι εταιρείες μπορεί να ρίξουν τις τιμές για να διασώσουν το μερίδιό τους στην αγορά, τώρα εμφανίζεται ο πρωθυπουργός και ανερυθρίαστα θέλει να δρέψει δάφνες... Το ίδιο ισχύει και για τον ισχυρισμό του ότι «η αγορά εργασίας στη χώρα μας είναι από τις περισσότερο προστατευμένες», τη στιγμή που είναι γνωστό ότι οι περισσότερες θέσεις εργασίες που δημιουργούνται είναι θέσεις μερικής απασχόλησης και άλλες επιδοτούμενες με ζεστό χρήμα του λαού από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στον ίδιο κανόνα των «μισών αληθειών» υπάγεται και ο άλλος ισχυρισμός περί αύξησης «του μέσου πραγματικού μισθού την τελευταία τριετία», τη στιγμή που οι αυξήσεις δεν ξεπερνούν το 1 ευρώ την ημέρα... Αυτό που «ξεχνάει» ο πρωθυπουργός είναι ότι οι μισές αλήθειες, όπως και τα ψέματα, έχουν κοντά ποδάρια...