«Φτώχεια και πολιτικές αξιοπρεπούς διαβίωσης», ήταν ο τίτλος εκδήλωσης στο Ζάππειο, όπου την περασμένη Δευτέρα ο υφυπουργός Υγείας Γιώργος Κωνσταντόπουλος ανακοίνωσε την πολιτική εφαρμογή του «προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για άτομα και οικογένειες χωρίς επαρκείς πόρους συντήρησης». Το πρόγραμμα αυτό τίθεται σε δημόσια διαβούλευση και στο τέλος του 2009 θα εισαχθεί στην Κυβερνητική Επιτροπή για έγκριση. Στην πράξη πρόκειται για μια σύζευξη των προτάσεων νόμου του ΠΑΣΟΚ το 2000 και του ΣΥΡΙΖΑ το 2005, που όπως την υιοθέτησε η κυβέρνηση σημαίνει ενίσχυση με ελάχιστα ψίχουλα κάποιων οικογενειών που τα ετήσια αιτήματά τους κλιμακώνονται μέχρι και το λεγόμενο «όριο φτώχειας».

Για παράδειγμα, το όριο της φτώχειας είναι κάπου 12.000 ευρώ το χρόνο για μια τετραμελή οικογένεια. Αν αυτή η οικογένεια έχει κάποια επιδόματα που μπορεί να φτάνουν, ας πούμε, στις 7.500 ευρώ, τότε θα έρθει η κυβέρνηση να προσθέσει άλλα 4.500 ευρώ για να φτάσει το όριο της φτώχειας!

Αλλά και αυτήν την απαράδεκτη ενίσχυση δε θα πάρουν όλες οι οικογένειες που έχουν συνολικά εισοδήματα μικρότερα των 12.000 ευρώ το χρόνο, γιατί έτσι ορίζει το πρόγραμμα. Π.χ. μια τετραμελής οικογένεια, απ' την οποία δουλεύει μόνο ένα μέλος και οι συνολικές ετήσιες αποδοχές είναι 11.000 ευρώ δε θα πάρει τα 1.000 επειδή εργάζεται. Κι όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία της ΕΣΥΕ πληθαίνουν οι εργαζόμενοι - και κυρίως οι νέοι - με τα μεροκάματα της πείνας και οι οικογένειές τους βρίσκονται στο φάσμα της φτώχειας.

Η φτώχεια δεν ξορκίζεται με τέτοια προγράμματα αλλά από το συνεχή αγώνα των εργαζομένων για πλήρη δικαιώματα και μεροκάματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους.