Με την έναρξη και την εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα, που αντικειμενικά πυροδότησαν τα αισθήματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του λαού και της νεολαίας προς τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε Ευρώπη και ΗΠΑ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης, μιλούν για «ανθρωπιστική κρίση» και κάνουν «εκκλήσεις» για εκεχειρία. «Ξεχνώντας» ότι υπάρχει κατακτητής και κατεχόμενος, ότι τα παλαιστινιακά εδάφη είναι υπό την κατοχή του Ισραήλ, ότι οι Παλαιστίνιοι είναι αποκλεισμένοι σε μια λωρίδα γης. «Ξεχνώντας» το κύριο και δίκαιο αίτημα των ίδιων των Παλαιστινίων: Ιδρυση ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Οι εκφραστές της κυρίαρχης πολιτικής «δακρύζουν» για τους εκατοντάδες νεκρούς, για τα διαμελισμένα παιδιά της Παλαιστίνης, για τη ματωμένη Γάζα και σύσσωμοι μιλούν για κατάπαυση του πυρός. Θέλουν να μετριάσουν τον αποτροπιασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας, με προτάσεις που στέκονται μόνο στη μια ή την άλλη πλευρά της τραγωδίας που ζει ο παλαιστινιακός λαός και δεν αμφισβητούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή: Είτε πρόκειται για το γαλλο-αιγυπτιακό σχέδιο για κατάπαυση του πυρός, άνοιγμα περασμάτων για ανθρωπιστική βοήθεια και εγγυήσεις για μακρόχρονη εκεχειρία, είτε για την έκκληση για τήρηση των ανθρωπιστικών αξιών από τον Υπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, είτε για την ίδια την πρακτική του Ισραήλ να ...διακόπτει τους βομβαρδισμούς για τρεις ώρες τη μέρα, προκειμένου να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια.

Φυσικά, ο παλαιστινιακός λαός έχει απόλυτη ανάγκη την ανθρωπιστική βοήθεια, τα φάρμακα, τα τρόφιμα, την όποια χρηματική ενίσχυση. Και, φυσικά, έχει ανάγκη τον τερματισμό των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα. Ομως, η σημερινή εισβολή του Ισραήλ αποτελεί συνέχεια της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στην περιοχή, κομμάτι της οποίας είναι και οι πολεμικές επεμβάσεις του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη. Οι προτάσεις και τα σχέδια των εκφραστών του κεφαλαίου είναι άκρως υποκριτικές και ενταγμένες στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δεν αρθρώνουν λέξη για το αίτημα των Παλαιστινίων για ανεξάρτητο κράτος, δεν καταδικάζουν, ούτε καν φραστικά, την ισραηλινή κατοχή.

Η στήριξη και η συστράτευση με το λαό της Παλαιστίνης στον αγώνα του για τη δική του πατρίδα είναι το στοιχείο που διαφοροποιεί την πηγαία και γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη στον αγώνα του λαού της Παλαιστίνης από τις κορόνες των ιμπεριαλιστών που δήθεν δακρύζουν για τα σκοτωμένα παιδιά της Παλαιστίνης. Ο παλαιστινιακός λαός έχει άμεση και αδήριτη ανάγκη την αλληλεγγύη όλων μας. Μια αλληλεγγύη που εκφράζεται ήδη ποικιλόμορφα, με πορείες, διαδηλώσεις, συμβολικές πρωτοβουλίες, αποστολή φαρμάκων και χρημάτων βγαλμένων από το υστέρημα του λαού και της νεολαίας. Ο λαός της Παλαιστίνης έχει ανάγκη από τον εντεινόμενο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα σε κάθε χώρα, που μπορεί να ασκήσει πραγματική πίεση. Πίεση, όμως, για το αίτημα που καταρχήν ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός διεκδικεί, το δίκαιο αίτημα για την ίδρυση ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.