«Συναίνεση», «συμφωνία», «κοινό μέτωπο», «κοινές δράσεις», «από κοινού κράτος, εργαζόμενοι και εργοδότες», «κοινωνικοί εταίροι», αλλά και ...«συνεταίροι» είναι οι λέξεις - κλειδιά που κυριάρχησαν στη συνάντηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις. Οι φράσεις αυτές δίνουν και το στίγμα των επιδιώξεων όλων αυτών που πήραν μέρος στη χτεσινή συνάντηση. Κάνουν καθαρό πως όλοι τους, εργοδοσία και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, απαιτούν τη συναίνεση των εργαζομένων και την αποδοχή των συνεπειών της κρίσης. Επιχειρούν να εξουδετερώσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων, εμφανίζοντας θύτες και θύματα στο ίδιο καράβι.

Ο διάλογος με τους εργοδότες που έστησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι ταυτόχρονα και το καλύτερο δώρο στον ΣΕΒ, αφού αντί για υπαίτιος της κρίσης βρήκε βήμα να εμφανιστεί ως «υπεύθυνη» και «κοινωνικά ευαίσθητη» δύναμη. «Πρέπει να λειτουργήσουμε όχι απλώς ως κοινωνικοί εταίροι, αλλά ως κοινωνικοί συνεταίροι», ήταν η δήλωση του πρόεδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου. Μόνο που οι εργαζόμενοι δεν ήταν ούτε είναι συνεταίροι στα κέρδη των βιομηχάνων. Δεν είναι και ούτε στο μέλλον θα γίνουν αποδέκτες του πλούτου που παράγουν. Στο σύστημα που πρεσβεύει ο ΣΕΒ και για το οποίο υπεραμύνεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν οι εκμεταλλευόμενοι και οι εργοδότες οι εκμεταλλευτές. Αυτήν την αλήθεια επιδιώκουν να κρύψουν από κοινού εργοδότες και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και να διαμορφώσουν τους όρους, ώστε οι εργαζόμενοι να πληρώσουν και την κρίση.

«Δε λέω ότι δε θα υπάρχει κόστος για όλους από την κρίση», ήταν η άλλη φράση - κλειδί του προέδρου του ΣΕΒ. «Το θέμα είναι η ελαχιστοποίηση και η δίκαιη κατανομή του»! Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πραγματικός στόχος. Να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι το κόστος της κρίσης. Οσο για το περί «δίκαιης κατανομής του», θα είναι τόσο δίκαιη όσο και η κατανομή των κερδών που κάνουν κάθε χρόνο οι εργοστασιάρχες στους εργάτες.

Η συμφωνία της ΓΣΕΕ δηλώθηκε με πανηγυρικό τόνο από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος δήλωσε πως «σήμερα βρήκαμε πολλά σημεία σύγκλισης και κανένα σημείο ουσιαστικής διαφωνίας». Και γιατί να διαφωνήσει ο ΣΕΒ με τις προτάσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ; Μήπως να διαφωνήσει για την ίδρυση Ταμείου αναχρηματοδότησης επιχειρήσεων; Να διαφωνήσει μήπως στις ομαδικές απολύσεις, τις οποίες η πλειοψηφία αποδέχεται αρκεί πρώτα - όπως προτείνει - να καταθέσει ο εργοδότης «εναλλακτικές λύσεις και συνοδευτικά κοινωνικά μέτρα» που θα αμβλύνουν τις συνέπειες; Προτάσεις, δηλαδή, που είναι βούτυρο στην εργοδοτική επέλαση.

Μετά απ' όλα αυτά, η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου ότι «συμφωνήσαμε σε κάποια πράγματα που αφορούν κώδικες, κανόνες και συμπεριφορές που πρέπει ως μήνυμα να εκπέμψουμε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία», μαρτυρά και το είδος της συμφωνίας και το μήνυμα της υποταγής που στέλνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προς τους εργαζόμενους. Το ίδιο μήνυμα εκπέμπει και ο γγ της ΓΣΕΕ Κ. Πουπάκης, ο οποίος θεωρεί ότι «ήδη έχουν ληφθεί μέτρα από το κράτος», τα οποία θα πρέπει να επεκταθούν και να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητά τους, όπως για τα 28 δισ. ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες. Δηλαδή, ο γγ της ΓΣΕΕ ζητά επέκταση τέτοιων μέτρων όπως η χρηματοδότηση των τραπεζών και η μόνη ανησυχία του είναι αν θα «είναι αποτελεσματικά»!

Το πώς οι εργοδότες αντιλαμβάνονται την «ίση κατανομή» του κόστους της κρίσης, φαίνεται και από την τοποθέτηση που έκανε χτες ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ), ο οποίος προτείνει την «παρακράτηση 1% από το μεικτό μισθό εργαζομένων (άνω των 2.500 ευρώ) και την απόδοσή του στον ΟΑΕΔ». Ακόμα, προτείνει παρακράτηση 5% των αποζημιώσεων απόλυσης των εργαζομένων για ποσά πάνω από 5.000 ευρώ για τον ίδιο σκοπό. Και για να γίνει πιο εύπεπτο το μέτρο, υποκριτικά προτείνει την αύξηση κατά 10% της αποζημίωσης. Βέβαια, όλες οι προτάσεις των εργοδοτών συντείνουν στο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, ακόμα και μέσω του ΟΑΕΔ, ο οποίος έχει μετατραπεί σε «πλυντήριο» επιδοτήσεων προς τους μεγαλοεργοδότες, για να απασχολούν τζάμπα εργατική δύναμη με τα χρήματα των ίδιων των εργαζομένων.