«Μέχρι ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από πάτρωνες και προστάτες έφτασα στο σημείο ν' ακούσω εδώ μέσα». Αυτή δεν είναι κουβέντα του πεζοδρομίου μεταξύ δυο αντιτιθέμενων πολιτικά. Είναι της εφιαλτικής Ελληνίδας ΥΠΕΞ Ντόρας Μπακογιάννη κατά την κοινοβουλευτική συζήτηση για την εξωτερική πολιτική στις 12/3/09. Ειπώθηκε μεταξύ άλλων αλαζονικών εκφράσεων στην αγχώδη προσπάθειά της να πείσει ότι «η Ελλάδα είναι παρούσα σε μια σειρά χώρες». Πράγματι είναι παρούσα. Το ζήτημα είναι ως τι είναι παρούσα. Δεν είναι ως δύναμη βοήθειας και ειρήνης όπως ισχυρίστηκε η αγχωτική Ελληνίδα ΥΠΕΞ. Είναι ως δύναμη οικονομικού και μιλιταριστικού ιμπεριαλισμού με το διάφανο πέπλο του καλού Σαμαρείτη. Είναι η αλαζονική μαρτυρία ενός ψωφοδεούς υποτακτικού καπιταλιστή που βρήκε την ευκαιρία να σκυλέψει σαν ύαινα σε πτώματα που άφησαν ισχυρά αρπακτικά. Είναι ο κομπραδόρος εταίρος επιτηρητής των ισχυρών ευρωατλαντιστών που του δόθηκε η ευκαιρία να γευτεί τα υπολείμματα της ιμπεριαλιστικής λείας. Είναι το δαρμένο σκυλί που είδε ότι μπορεί να γαβγίσει με τους πολιτικούς του εκπροσώπους στο ρυθμό του «διεισδυτικού» σύγχρονου εφιάλτη. Είναι η αστική Ελλάδα των ψιθύρων, της υποκρισίας και του αλαζονικού διχασμού. Αυτή την Ελλάδα εκπροσωπεί και γι' αυτήν απολογείται η εφιαλτική Ελληνίδα ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη. Απέναντι στον αστικό εφιάλτη υπάρχει η άλλη Ελλάδα.

Είναι η Ελλάδα της εργασίας, του χεριού και του πνεύματος, η εργαζόμενη Ελλάδα. Η Ελλάδα που σε πείσμα των καιρών ομολογεί φωναχτά και υπεύθυνα την ανάγκη της κοινωνικής αλλαγής, του κοινωνικού μετασχηματισμού. Είναι η φωνή του εργατικού έθνους των Ελλήνων, η φωνή που αμφισβητεί ανοιχτά και στα ίσια την αστική κυριαρχία της φτώχειας και της ανασφάλειας. Είναι η εργατική δύναμη της εναλλακτικής λύσης και διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση. Η δύναμη που αναλαμβάνει την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων με αίσθημα ευθύνης ως η «νέα εθνικά ιθύνουσα τάξη» στο όνομα και για λογαριασμό της κοινωνίας. Σ' αυτή την κοινοβουλευτική συζήτηση για την εξωτερική πολιτική ακούστηκαν πολλά πανομοιότυπα. Κοινό τους μοτίβο, ποιες πρωτοβουλίες πήρε ή πρέπει να πάρει η Ελλάδα του καπιταλισμού και της λαϊκής στέρησης για να... θριαμβεύσει στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Περίσσεψε η πολεμική κριτική για τη μεγαλύτερη ανύψωσή της στο κογκλάβιο των ιμπεριαλιστικών εταίρων. Περίσσεψαν οι... καυτοί λόγοι προτίμησης του από δω ή από πέρα ευρωατλαντισμού, του ευρωεταιρικού ή του γιάνκικου. Ολα συνηγορούν σ' ένα κοινωνικό, εθνικό και λαϊκό κατήφορο. Ολα επισημαίνουν την ανάγκη μιας κοινωνικής αλλαγής, ενός κοινωνικού μετασχηματισμού. Η εσωτερική υπερεκμετάλλευση και διάλυση του λαϊκού κοινωνικού ιστού σε συνδυασμό με τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, απειλές και «διεισδύσεις» υπονομεύουν την εσωτερική κι εξωτερική ασφάλεια της χώρας και τη μεταβάλλουν ανοιχτά σε εχθρό των λαών και σε πιθανό στόχο τρομοκρατικών ενεργειών. Γι' αυτό η κοινωνική αλλαγή παίρνει διάσταση ιστορικής ανάγκης σωτηρίας.