Εντονη πια η επιρροή της νέας τεχνολογίας στην κοινωνική ζωή και ταυτόχρονα, πλήθος τα ερωτήματα και οι αρχικές προσεγγίσεις που προξενεί. Για παράδειγμα, πώς θα επηρεάσουν οι νέες τεχνολογίες, συγκεκριμένα το διαδίκτυο και η ψηφιακή λήψη - επεξεργασία - προβολή (και ταμείο ως μη καθαρά ψηφιακή λειτουργία...), την κινηματογραφική εικόνα και γενικότερα το «οπτικοακουστικό»; Θα μπορούσε να νοηθεί ποτέ ο κινηματογράφος χωρίς την αίθουσα προβολής; `Η, σαν συστατικό στοιχείο του επικοινωνιακού μέσου, η αίθουσα προσδιορίζει την έννοια του κινηματογράφου σαν ειδοποιός όρος; Επομένως, πόσο αφορούν κατ' αρχήν οι νέες τεχνολογίες τον κινηματογράφο καθεαυτό; Η ενδεχόμενη αντικατάσταση του κινηματογραφικού φιλμ ως υλικό καταγραφής από μια, πιθανά, τελειοποιημένη ψηφιακή τεχνολογία - μιλώντας πάντοτε με το δεδομένο της προβολής στην κινηματογραφική αίθουσα - σημαίνει κάτι περισσότερο από την καθιέρωση μιας εύχρηστης τρικέζας με «απεριόριστες» δυνατότητες τεχνικών εφέ; Επομένως, σε ποια αισθητική κατεύθυνση οδηγείται έτσι, η εγγενής αναπαραστατική φύση του κινηματογραφικού μέσου; Η ίδια η πιθανή τελειοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας, μήπως αναιρεί αρετές του κινηματογραφικού φιλμ και «τελειοποιεί» την εικόνα υπό ένα πρίσμα κριτηρίων διαφορετικής ποιότητας από τα «φιλμικά»; Και προσεγγίζοντας το θέμα από «μαρξιστική» σκοπιά, τι θα σήμαινε για τον κινηματογράφο, η δυνατότητα ταυτόχρονης δορυφορικής μετάδοσης - προβολής μιας ψηφιακής «ταινίας» σε εκατοντάδες ή χιλιάδες αίθουσες προβολής πάνω στη Γη, από την άποψη της αναπαραγωγής και της συγκέντρωσης κεφαλαίου, με ό,τι σημαίνει «κεφάλαιο» στα μέσα επικοινωνίας;