Οπως το σύνολο των λεγόμενων κοινοτικών «πακέτων», έτσι και το νέο μεγάλο φαγοπότι του Δ' ΚΠΣ, ή «Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς» (ΕΣΠΑ), είναι μια υπόθεση που κατά κύριο λόγο αφορά σε μια χούφτα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Τα 39,4 δισ. ευρώ (μαζί με τους «ιδιωτικούς πόρους») αποτελούν μία τεράστια ομολογουμένως πίτα και τα μεγάλα αφεντικά ακονίζουν τα μαχαίρια. Και την παραμικρή αμφιβολία για το πού πάνε τα λεφτά, η κυβέρνηση, με τα στοιχεία που έδωσε, τη διέλυσε. Η μερίδα του λέοντος θα πάει στις επιχειρήσεις. Από το «πακέτο» θα ενισχυθούν 50.000 επιχειρήσεις και στόχος είναι να δημιουργηθούν ...20.000 θέσεις εργασίας (ούτε μισή θέση ανά επιχείρηση). Μεταξύ άλλων κονδύλια θα δοθούν για αναβάθμιση 95.000 τουριστικών κλινών, για ενίσχυση 700 επιχειρήσεων για δράσεις έρευνας και τεχνολογίας, για επέκταση της λεγόμενης ευελφάλειας, δηλαδή απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων με παχυλές επιδοτήσεις υπέρ εργοδοτών στο όνομα της «διά βίου μάθησης» 1.300.000 ατόμων και την «κατάρτιση» 300.000 εργαζομένων. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόλις προχτές η κυβέρνηση αποφάσισε την εκ νέου χρηματοδότηση των κεφαλαιούχων μέσω του ΕΣΠΑ, με 2 δισ. ευρώ, στο όνομα εισαγωγής ψηφιακής τεχνολογίας στις επιχειρήσεις...

*

Ο προσανατολισμός του ΕΣΠΑ είναι απολύτως υποταγμένος στα κριτήρια της ΕΕ περί «ανταγωνιστικότητας», «επιχειρηματικότητας» και «παραγωγικότητας». Με άλλα λόγια, και το Δ' ΚΠΣ έχει αποκλειστικούς αποδέκτες τις επιχειρήσεις, αλλά και τις πολιτικές που, σύμφωνα με τα κριτήρια του κεφαλαίου, προωθούν τον ανταγωνισμό... Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει το μηχανισμό εκταμίευσης των κεφαλαίων υπηρετεί αυστηρά το λεγόμενο επιχειρηματικό μοντέλο, τις επιχειρήσεις και τις ανάγκες τους.

Ολόκληρος ο μηχανισμός των διαρθρωτικών ταμείων, οι λεγόμενες πολιτικές περιφερειακής σύγκλισης, τίθεται στην υπηρεσία προώθησης της στρατηγικής της Λισαβόνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ενημερωτικό σημείωμα που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομίας, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε ότι: «Η στρατηγική και οι προτεραιότητες του ΕΣΠΑ, όπως εξειδικεύονται μέσα από τους Γενικούς και Ειδικούς Στόχους, είναι εναρμονισμένες με τις Στρατηγικές Κατευθυντήριες Γραμμές για την Πολιτική Συνοχής και τη Στρατηγική της Λισαβόνας και συντονίζονται πλήρως με τους στόχους του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων».

*

Είναι προφανές ότι τόσο η ΕΕ όσο και τα κόμματά της δεν κρύβουν τα λόγια τους. Το λένε ευθέως πλέον ότι και η περιφερειακή πολιτική τίθεται στην υπηρεσία προώθησης των γενικότερων αντιδραστικών πολιτικών, κάτι που δεν αποτελεί εθνική, αλλά κεντρική επιλογή της ΕΕ. Ολα υπηρετούν τις ανάγκες ενίσχυσης του ανταγωνισμού του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, κάτι που αποτελεί και την πεμπτουσία της στρατηγικής της Λισαβόνας (επίθεση στο Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, επίθεση σε Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, μερική απασχόληση, επιβολή 65ωρου και 78ωρου, κλπ.) που σημαίνει περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των συνολικών πολιτικών που εκπορεύονται και συναποφασίζονται από το κοινοτικό Διευθυντήριο και τις ελληνικές κυβερνήσεις.