Στην Ελλάδα της ΕΕ, του Μάαστριχτ και δώθε, με το δικομματισμό να διαφεντεύει τις εποχές, την παγκοσμιοποίηση να σφραγίζει το μέλλον βασανιστικά και τον ιμπεριαλισμό να ανοίγει πληγές που χάσκουν καταπίνοντας ανθρώπους, τα καλοκαίρια έγιναν θεσμοθετημένα θερμοκήπια δεινών.

Το καλοκαίρι, οι διακοπές, η δυνατότητα συγχρωτισμού κι ανέμελης παρέας με δικούς και ξένους έγινε το πεδίο στο οποίο οι εργοδότες ασκούν δουλοκτητικά το ...δικαίωμα να απολύουν αθόρυβα, να εκβιάζουν ύπουλα και ν' απειλούν ξεδιάντροπα. Αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ να κατεβαίνει στους δρόμους των ιδρωμένων τσιμεντουπόλεων και το ΚΚΕ να ντουφεκάει κάθε «μεταρρυθμιστική» αντιλαϊκή πρωτοβουλία, που γλιστράει σα φίδι ανάμεσα σε αγχωμένους λουόμενους που ψάχνουν απεγνωσμένα μία ανάσα ιωδίου για τα παιδιά, το καλοκαίρι θα είχε αλλάξει όνομα. Είναι άλλο να θερίζεις το στάρι κι άλλο να θερίζεις τις διακοπές των τσακισμένων για 11 μήνες δουλειάς, ανασφάλειας, φτώχειας κι ανεργίας.

Εμείς αυτό το καλοκαίρι θα σχεδιάσουμε το χειμώνα της αϋπνίας των αφεντικών. Τέλος εποχής για τα ζόμπι που πουλάνε την ανάπαυλα ως χάρη.