Ούτε η στάχτη των νεκρών της Ηλείας, δύο χρόνια πριν, δεν άλλαξε την κατάσταση. Πυροσβέστες και κάτοικοι δίνουν μάχη ζωής και θανάτου μέσα σε μια κόλαση φωτιάς. Ηρωικές και συνάμα τραγικές εικόνες σε επανάληψη. Ναι, σε επανάληψη, γιατί αυτοί που έπρεπε εδώ και δεκαετίες να θωρακίσουν τη χώρα επέλεξαν την «ανάπτυξή» της. Η «ανάπτυξη» αυτή δεν επιτρέπει κινήσεις που δεν αποφέρουν κέρδος. Τα μέτρα και τα έργα πρόληψης δεν «ταιριάζουν» στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ούτε λίγα, απ' τα εκατομμύρια ευρώ που «αξιοποιήθηκαν» και διοχετεύθηκαν στις «παραγωγικές τάξεις», δεν περίσσεψαν για υποδομές που θα οχυρώνουν τη χώρα και θα της εξασφαλίζουν μια, έστω, στοιχειώδη άμυνα απέναντι στις φυσικές καταστροφές.

Κι όσοι ψήφισαν με τα δυο χέρια νόμους - εμπρηστές, κι όσοι θα κάνουν πράξη, με τις πολιτικές τους αποφάσεις, το οργανωμένο σχέδιο που πυρπόλησε την Αττική, βάζουν τα καλά τους, για να αραδιάσουν νέες υποσχέσεις. Προβάρουν το «υπεύθυνο» ύφος τους, για να καλέσουν, πάλι και πάλι και ξανά, σε εθνική ομοψυχία. Ολοι μαζί, θα πουν, πρέπει να βοηθήσουμε. Θα ψελλίσουν ότι η πολιτεία θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποκατάσταση των ζημιών, θα σταθεί δίπλα στους πληγέντες και δε θα επιτρέψει, ούτε στο ελάχιστο, οι καμένες περιοχές να γίνουν τσιμέντο.