Για τις πυρκαγιές, την πολιτική που οπλίζει το χέρι των εμπρηστών και τα γενικότερα ζητήματα που προκύπτουν με αφορμή την πύρινη κόλαση στην Ανατολική Αττική, μίλησε χτες στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η οποία, επικεφαλής κομματικού κλιμακίου, βρέθηκε και χτες από το ξημέρωμα στα πύρινα μέτωπα. Παραθέτουμε τη συζήτηση με την δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη.

-- Κυρία Παπαρήγα, γνωρίζουμε βεβαίως και τη σχέση που έχετε με την περιοχή, μένετε εκεί, διατηρείτε κατοικία. Πώς είναι τα πράγματα και τι έχετε δει εκεί με τα μάτια σας;

-- Τις πρώτες μέρες πήγα περισσότερο στο Βαρνάβα, στο Γραμματικό, στο Κάτω Σούλι, στην Πάντειο Πολιτεία κλπ. Χτες πήγα και στην περιοχή μου, στον Αγ. Εφραίμ, σήμερα πάλι το πρωί πήγα, γιατί όλη τη νύχτα είχε κατέβει ακόμα πιο κάτω η φωτιά. Την ώρα βέβαια που καίγεται το παν, κοιτάς αν υπάρχουν μέσα επαρκή για να σβήσει γρήγορα, παίρνοντας υπόψη βεβαίως ότι και ο αέρας είναι κάτι που δεν μπορείς να τον προβλέψεις.

-- Παίρνοντας επίσης υπόψη ότι το μέτωπο είναι τεράστιο έτσι;

-- Βεβαίως, όλα αυτά. Ομως δεν μπορείς να αποκόψεις το ζήτημα από το γεγονός ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού. Και νομίζω ότι το οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού δεν έχει να κάνει με αυτό που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια για τα οικοπεδάκια. Τώρα υπάρχουν σχεδιασμοί για αξιοποίηση μεγάλων φιλέτων, για αλλαγή χρήσης γης ή για διατήρηση της χρήσης, αλλά οργάνωση πια της χρήσης γης με στόχο το κέρδος.

-- Σας ακούω να το λέτε με μεγάλη σιγουριά αυτό, ίσως είναι και έτσι, εγώ δεν το ξέρω. Μήπως είναι πολύ νωρίς ακόμη για να βγάλουμε συμπεράσματα;

-- Θα σας δώσω μια εξήγηση. Εδώ και 4-5 χρόνια έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με όλη την περιοχή που έχει να κάνει με το Σχοινιά και ευρύτερα. Υπάρχουν σχεδιασμοί, όπως σχεδιασμοί υπήρχαν και για τη δημιουργία του λεγόμενου τσιμεντονησιού στη Ν. Μάκρη. Αυτά τα σχέδια μέχρι τώρα κάτω και από την πίεση των κατοίκων και για διάφορους άλλους λόγους, που ενδεχομένως και εγώ να μην τους ξέρω όλους, δεν έχουν προχωρήσει. Ομως υπάρχει απόφαση να προχωρήσουν. Οταν παραδείγματος χάριν ο Σχοινιάς, που είναι μια περιοχή που διατηρεί ορισμένα χαρακτηριστικά λαϊκά, δηλαδή πάνε εκεί οργανωμένα τα ΚΑΠΗ, πάνε πούλμαν από τις γειτονιές. Οταν λοιπόν υπάρχουν σχεδιασμοί για να γίνει καταδυτικό πάρκο εκεί με τεχνητούς βράχους κλπ., αυτά όλα λεγόντουσαν, συζητιόντουσαν, υπήρχαν αντιδράσεις των κατοίκων και δεν μπορώ να πω ότι ήταν συντεχνιακές οι αντιδράσεις.

Λοιπόν, όχι ότι δεν πρέπει, εμείς δεν είμαστε εναντίον τού να βελτιώνεται το φυσικό περιβάλλον, παραδείγματος χάριν κάπου μπορεί να χρειαστεί να γίνει ένας στενός πεζόδρομος, εκεί που υπάρχει βούρκος, κάπου χρειάζεται να αντιμετωπιστεί ο βούρκος, κάπου χρειάζεται να γίνουν καμπίνες για να ντύνονται και να γδύνονται οι άνθρωποι. Οταν ακούς παραδείγματος χάριν από υπεύθυνα στόματα ότι εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί η παραλία τώρα να είναι για τα ΚΑΠΗ και δεν μπορεί να έρχονται τα πούλμαν των ΚΑΠΗ, ε... λοιπόν... Δε λέω ότι αυτοί που λένε αυτά έβαλαν τη φωτιά. Υπάρχει πλέγμα συμφερόντων. Εδώ, είναι μια γνώμη που έχω σχηματίσει, ο Διόνυσος παραδείγματος χάριν, τι να γίνει τώρα ξανά, να γίνει οικόπεδα; Δε νομίζω. Υπάρχει και η λογική του αντιπερισπασμού. Δηλαδή, μπαίνει φωτιά σε κάποιες άλλες περιοχές για να μην μπορούν τα υπάρχοντα μέσα να συγκεντρωθούν στον κύριο χώρο, εκεί που είναι και ο στόχος.

-- Ισως είναι νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα, ας σκεφτούμε ότι αυτή η τεράστια καταστροφή ξεκίνησε από ένα σημείο έτσι, από τη Σέσι Γραμματικού. Επομένως δεν μπορώ να σκεφτώ ότι αυτός που μπορεί να την έβαλε στο Σέσι είχε σκοπό να φτάσει και μέχρι τον Αγιο Στέφανο.

-- Πριν ξεκινήσει στο Σέσι, την Παρασκευή, γνωστός μου, ο οποίος εκείνη την ώρα πήγαινε στο Διόνυσο με το αυτοκίνητό του για να πάει στο σπίτι του, είδε ένα αυτοκίνητο που κάπου σταμάτησε και έβαλε φωτιά. Ειδοποίησε αμέσως την Πυροσβεστική και την Αστυνομία. Και σβήστηκε η φωτιά.

-- Και όχι μόνο αυτό, έχουμε αναφορές και για μηχανές, έχουν βρεθεί και γκαζάκια μέσα στις καμένες περιοχές...

-- Λοιπόν, εγώ σας λέω τώρα το συγκεκριμένο γεγονός που είπε αυτός ο άνθρωπος στις 12 και πέντε και σβήστηκε η φωτιά. Εγώ να δεχτώ ότι υπάρχουν και πυρομανείς, υπάρχουν και εκδικητικοί, υπάρχουν και συντεχνίες. Ολα αυτά μπορεί να τα πάρει κανείς υπόψη. Ομως, σας λέω ειλικρινά και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι από αυτόν τον εμπρησμό έχουν να κερδίσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Θέλετε να σας πω ένα άλλο για όλη την περιοχή; Υπάρχουν περιοχές οι οποίες είναι εντός σχεδίου και οι διπλανές περιοχές είναι εκτός σχεδίου, χρόνια τώρα. Υπάρχουν περιοχές όπου έχουν καταπατηθεί και υπάρχουν άλλες περιοχές που υπάρχουν σπίτια από το 1928. Πέφτει η στέγη και απαγορεύεται να τα επισκευάσεις, γιατί είναι λέει δασική περιοχή, δηλαδή τρελά πράγματα. Εδώ παρεμβαίνει και η γραφειοκρατική αγκύλωση, αλλά και τα ιδιαίτερα συμφέροντα και διάφορες παρεμβάσεις. Δεν είναι τόσο αθώα τα πράγματα.

-- Πάντως, κυρία Παπαρήγα, ένα είναι το γεγονός, ότι πριν δέκα χρόνια μπορεί να είχαμε τέτοιες πυρκαγιές, όμως τόσα σπίτια καμένα δεν είχαμε, γιατί δεν υπήρχαν και τόσα σπίτια. Και δε θα γκρινιάζαμε και δε θα κάναμε ιστορία συνωμοσίας, αν δεν ξέραμε ότι οι εκτάσεις έχουν καταπατηθεί και στα καμένα έχουν ξεφυτρώσει τσιμεντένια κτίρια.

-- Συμφωνούμε απόλυτα και είμαστε οι τελευταίοι που θέλουμε να κρύψουμε αυτό το πράγμα, όπως και το ότι σε αυτό είναι μπασμένοι και αυτοί που έχουν τις μεγάλες ιδιοκτησίες και αυτοί που θέλουν να αξιοποιήσουν τη μικρή ιδιοκτησία. Ξέρετε ποια είναι η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα;

Οταν υπάρχει επίσημη αυθαιρεσία, υπάρχει καλλιέργεια συνείδησης και προς τα κάτω. Θα σας πω όμως το εξής πράγμα. Αν θέλετε, ενδεχομένως δεν είναι της ώρας να το πω, γιατί θέλουμε να σβήσει η φωτιά πάση θυσία και με οποιοδήποτε οικονομικό κόστος. Αλλά θα πω ότι εάν είχαν οριοθετηθεί οι χρήσεις γης, δεύτερον, εάν η γη απαγορευόταν να πουλιέται και να αγοράζεται, ποιο ήταν το δικαίωμα του καθενός να έχει πρώτο και να έχει και δεύτερο σπίτι στην εξοχή; Το σπίτι να είναι δικό του, η γη να μην μπορεί να πουληθεί και να αγοραστεί. Εάν γίνονταν οργανωμένοι οικισμοί, όχι όπως γίνονται τώρα, με δημόσιες επενδύσεις για αποκέντρωση, για μετεγκατάσταση. Μπορεί και να αλλάξει η χρήση γης, αλλά σχεδιασμένα.

Αν θέλουμε παραδείγματος χάριν να περιορίσουμε αυτή την υδροκέφαλη Αθήνα - η Αττική έχει τεράστιους ελεύθερους χώρους - σημαίνει κάνω οργανωμένους οικισμούς. Αυτά όλα δε γίνονται. Και επομένως από τη στιγμή που πουλιέται και αγοράζεται η γη, δυστυχώς έτσι είναι. Να σας πω και κάτι άλλο. Η περιοχή αυτή είναι - εγώ τουλάχιστον την περιοχή αυτή την ξέρω από το '64, όταν ο πατέρας μου αγόρασε με δόσεις ένα οικόπεδο 300 μέτρα και ένα διπλανό 200 μέτρα - λοιπόν δεν έχει αποχέτευση. Παλιά χτίζανε σπίτια της κακιάς ώρας, εν πάση περιπτώσει, γιατί το παίρναμε οι πιο φτωχοί, που δεν είχαμε σπίτι στην Αθήνα και λέγαμε ας έχουμε ένα οικόπεδο κάπου. Τώρα χτίζονται βίλες και βιλάρες. Με συγχωρείτε. Κινητοποίηση για το αποχετευτικό δε γίνεται. Επιτρέπεται να έχουμε τον «αχόρταγο» έξω από τα σπίτια μας;

-- Και βέβαια δεν επιτρέπεται. Εδώ έρχεται αυτό το θέμα των υποδομών, το οποίο το συζητάμε δυστυχώς κάθε φορά που έχουμε πρόβλημα...

-- Και να σας πω και κάτι άλλο. Εγώ λέω, τουλάχιστον αυτοί που κάνουν μεγάλες επενδύσεις, τοποθετούν πάρα πολλά λεφτά, γιατί τώρα πια στην περιοχή αυτή είμαστε ανάμεικτοι. Οι παλιοί, που πήραν εντός σχεδίου όχι εκτός σχεδίου και οι καινούριοι οι οποίοι βεβαίως χτίζουν, έχουν καλύτερη οικονομική επιφάνεια και έρχονται για άλλους λόγους. Εμείς τότε παίρναμε γιατί δεν είχαμε σπίτι στην Αθήνα και λέγαμε να έχουμε 300 μέτρα ας πούμε έξω από την Αθήνα, μήπως χρειαστεί να έχουμε ένα σπίτι. Και δε γίνεται καμία κινητοποίηση, υπάρχει πλήρης αδιαφορία γι' αυτό και όταν παραδείγματος χάριν γίνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις - ακούω για τα 2.500 χρόνια του Μαραθώνα που θα γίνουν - δε θέλουμε τέτοιες εκδηλώσεις. Οχι ότι τις υποτιμάμε, θέλουμε έναν πολιτισμό που τον νιώθουμε και δεν τον βλέπουμε. Το αποχετευτικό το νιώθεις, δεν το βλέπεις. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

-- Ναι και είναι και αυτό ένδειξη του πολιτισμού μας...

-- Και σου λένε, μην τα ανακατεύεις αυτά, γιατί πέφτει η αξία του σπιτιού. Εγώ να σας πω, το σπίτι το οποίο υπάρχει και το οποίο έχει γίνει με κόπο και το οποίο ήταν της μητέρας μου και το έχει δώσει στην κόρη μου, δεν με ενδιαφέρει αν πέσει η αξία του. Γιατί για εμένα δεν μπορεί να έχει την ίδια αξία όταν πρέπει να αδειάζω το βόθρο κάθε τόσο. Καταλάβατε; Οταν έχεις νερό το οποίο είναι μέσα σε ένα σάπιο δίκτυο και σε σωλήνες αμιάντου, ένα νερό της ΕΥΔΑΠ το οποίο το παίρνει ο δήμος και μας το πουλάει ο δήμος και το πληρώνουμε πενταπλάσια...

Εμείς θέλουμε καθαρό νερό. Δε θέλουμε κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Επομένως καλλιεργείται μια συνείδηση. Καταλάβατε; Σήμερα είδα με τα μάτια μου 5 η ώρα το πρωί, άνθρωποι της περιόδου που και εμείς αγοράσαμε τα οικόπεδα, δηλαδή με δόσεις, που βρήκανε στα οικόπεδα μια ελιά, ένα πεύκο, ξέρω γω 100 χρόνων η ελιά, να έχουν πάρει Πακιστανούς και Ινδούς να κόβουν και να ξεριζώνουν τα δέντρα για να προστατέψουν τα σπίτια!

Είναι η ιδιοκτησία γης, η μεγάλη, η μικρομεσαία, ακόμα και η μικρή ατομική.

Δεύτερον, αυτό που είπα και χτες στον κύριο Παυλόπουλο. Από τη στιγμή που οι υποδομές μας, σε συνδυασμό με την αντικειμενική βάση πρόκλησης οργανωμένων σχεδίων, από τη στιγμή λοιπόν που η υποδομή μας είναι αδύναμη, έπρεπε να έχουν παρθεί πιο ουσιαστικά μέτρα. Εμείς ζητήσαμε από την κυβέρνηση να νοικιάσει, να βγει στη μαύρη αγορά της Ευρώπης, να πληρώσει όσο όσο, να φέρει εναέρια μέσα και όχι να περιμένει τη δωρεάν πολιτική προστασία της ΕΕ. Εμείς είμαστε αντίθετοι με τέτοια λογική προμηθειών, αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερο κόστος από την καμένη περιοχή. Ετσι κι αλλιώς, είτε νοικιάσουμε φτηνά είτε ακριβά, πάλι ο κόσμος θα την πληρώσει.

Αυτά τα μέτρα δεν πάρθηκαν επαρκώς.

-- Κυρία Παπαρήγα, προτείνω όλα αυτά να τα συζητήσουμε την επομένη, εν πάση περιπτώσει όταν θα έχει τελειώσει αυτός ο εφιάλτης...

-- Σωστά, γι' αυτό είπαμε νοικιάστε, φέρτε εναέρια μέσα για να σβηστεί η φωτιά. Εμείς δε θέλουμε να κάνουμε πολιτική πάνω στα καμένα, σας διαβεβαιώ.

-- Οι πολίτες είναι πολύ κουρασμένοι και πολύ απεγνωσμένοι...

-- Να σας πω όμως. Πρέπει να συζητηθεί η βαθύτερη αιτία των οργανωμένων σχεδίων.

-- Εχω ακούσει πολλούς τα τελευταία εικοσιτετράωρα να μου λένε ξέρεις τι, δεν έχω κανένα κουράγιο και καμία διάθεση ούτε και να το σώσω, ας καεί, δεν αντέχω πια. Κάθε χρόνο το ίδιο πράγμα.

-- Κοιτάξτε, δεν είναι εύκολο να το πεις. Οταν παραδείγματος χάριν έχεις δόσεις για το σπίτι σου μέχρι το 2020, όταν για να γίνει αυτό το σπίτι μια οικογένεια γονάτισε, δεν είναι εύκολο... Εν πάση περιπτώσει εμείς αυτό που θέλουμε τώρα είναι να εξαντληθούν και να εξασφαλιστούν όλα τα τεχνικά μέσα για να σβηστεί. Υπάρχει πολιτική ουσία και πολιτικό βάθος που πρέπει να συζητηθεί. Να συμφωνήσουμε ότι και όλους μας μας ενδιαφέρει να μην υπάρχει φωτιά. Γιατί όταν υπάρχει φωτιά και κινδυνεύουμε, όταν καίγεται η ψυχή μας, το καταλαβαίνω κι αν θέλετε εγώ μάλιστα απέφευγα, δηλαδή δεν ειδοποίησα τα κανάλια εγώ, πήγα μόνη και με ψάχνανε από τον Περισσό που δε με έβρισκαν στο σπίτι και λέγανε πού έχεις πάει. Ειλικρινά σας λέω αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να σταματήσει η φωτιά. Αυτό είναι το πρώτο.