Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τέσσερις μήνες από τότε που ο Εγκέλαδος χτύπησε την Αθήνα, αφήνοντας πίσω του 150 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες, πάνω από 100.000 οικογένειες άστεγες. Επίσης άφησε 30 κτίρια που κατέρρευσαν ολοσχερώς, 7.000 με 8.000 κτίρια που έχουν κριθεί οριστικά κατεδαφιστέα, άλλα 60.000 με 65.000 κτίρια με σοβαρές ζημιές («κίτρινα»)και γύρω στα 100.000 κτίρια με ελαφρότερες ζημιές («πράσινα»), περί τις 8.000 επιχειρήσεις που υπέστησαν από μικρές ζημιές έως πλήρη καταστροφή και 30.000 εργαζόμενους που οδηγήθηκαν στην αναγκαστική ανεργία...

Αυτός ο σύντομος απολογισμός της καταστροφής μιλάει μόνος του. Ποιος είναι όμως ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου στο τεράστιο πρόβλημα της αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων; Δυστυχώς, και αυτός μιλάει από μόνος του: Τέσσερις μήνες από το σεισμό μόνο οι κυβερνητικοί αρμόδιοι μιλούν για επιτυχία, ενώ ακόμη και τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιοι φανερώνουν με περισσή ευγλωττία τη χαοτική απόσταση μεταξύ λόγων και έργων. Βέβαια, για να αποδείξουν ότι το έργο αποκατάστασης προχωρεί, το περιορίζουν στην εξάλειψη των σκηνών, η οποία σε πολλές περιπτώσεις έγινε και με βίαιο τρόπο, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που οι άτυχοι σκηνίτες τύχαινε να είναι αλλοδαποί, αλλά καθ' όλα νόμιμοι μετανάστες στη χώρα μας (ο «Ρ» έχει αναφερθεί ήδη σ' αυτό).

Μια ματιά αν ρίξει κανείς στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, τις οποίες έπληξε με ιδιαίτερη μανία ο σεισμός, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες σεισμόπληκτες οικογένειες έχουν ξαναγυρίσει στα λαβωμένα τους σπίτια, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, καθώς ακόμη και τα μέτρα της προσωρινής στέγασης που εξαγγέλθηκαν προχωρούν με βήματα χελώνας. Συγκεκριμένα:

• Μέχρι τις 20 Δεκέμβρη υπήρχαν ακόμη σκηνές στο Μενίδι και σε άλλες σεισμόπληκτες περιοχές, παρά την εξαγγελία του ίδιου του πρωθυπουργού ότι «σε οχτώ βδομάδες δε θα μένει κανείς σε σκηνή». Βέβαια, τις τελευταίες δύο βδομάδες συνεργεία των δήμων, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία με άνωθεν εντολή, προσπάθησαν να «τις εξαφανίσουν». Παρ' όλα αυτά, ακόμη και τώρα σκηνές υπάρχουν, έστω και μεμονωμένα...
• Η κυβέρνηση είχε επίσης εξαγγείλει ότι μέχρι τις 20 Δεκέμβρη θα είχαν διανεμηθεί 7.500 λυόμενα για την προσωρινή στέγαση των σεισμοπαθών. Σύμφωνα με τα επίσημα όμως στοιχεία, μέχρι τις 22 Δεκέμβρη είχαν στηθεί 5.434 λυόμενα και 600 τροχόσπιτα σε 35 οικισμούς, ενώ ουδείς ακόμη γνωρίζει πόσα από αυτά έχουν διανεμηθεί στους σεισμόπληκτους...
• Η ίδια ακριβώς εικόνα παρατηρείται και στη χορήγηση του επιδόματος ενοικίου ή συγκατοίκησης, αφού μέχρι τις 22 Δεκέμβρη είχαν υποβληθεί 24.312 αιτήσεις από αντίστοιχες οικογένειες, και είχαν πληρωθεί μόνο 2,5 δισ. δρχ., ποσό που αντιστοιχεί σε 9.930 δικαιούχους.

Δεν είναι όμως μόνο το θέμα της επίλυσης της προσωρινής στέγασης των σεισμοπλήκτων που παραπέμπεται στον επόμενο χρόνο - ή κατ' άλλους στην επόμενη χιλιετία. Η εικόνα επισκευής ή ανακατασκευής των σπιτιών είναι ακόμη χειρότερη:

Μέχρι τις 22 Δεκέμβρη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, είχαν υποβληθεί μόνο 590 αιτήσεις για στεγαστική συνδρομή, εκ των οποίων οι 219 αφορούσαν ανακατασκευές και οι 370 επισκευές, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί λίγοι περιμένουν την επιδότηση για να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους. Αλλωστε μέχρι τώρα δεν έχει δοθεί ούτε δραχμή, ενώ για ολόκληρο το 2000 η κυβέρνηση για την αποκατάσταση έχει εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό το ανεπαρκέστατο κονδύλι των...16 δισ. δρχ.! Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση για τη χορήγηση στεγαστικής συνδρομής στα «πράσινα» (μόνο δάνεια) βγήκε στα μέσα Δεκέμβρη. Πόσοι όμως περίμεναν μέχρι τότε για να την πάρουν. Ασφαλώς ελάχιστοι. Μια ματιά όμως αν ρίξει κανείς στις σεισμόπληκτες περιοχές θα πειστεί ότι ακόμη και οι ιδιοκτήτες των χαρακτηρισμένων «κίτρινων» δεν περιμένουν την περιβόητη στεγαστική συνδρομή και φτιάχνουν τα σπίτια τους πληρώνοντας από την τσέπη τους. Ισως βλέποντας αυτήν την κατάσταση η κυβέρνηση αναγκάστηκε προχτές να αυξήσει μέχρι και κατά 20% τα τιμολόγια για ορισμένες εργασίες επισκευής, αλλά και πάλι οι νέες τιμές βρίσκονται τουλάχιστον κατά 30% με 40% κάτω από τις τρέχουσες τιμές της αγοράς...

Υστερα από όλα αυτά πώς να ευχηθεί κανείς καλή Πρωτοχρονιά στους σεισμόπληκτους; Και πώς να μην τους παροτρύνει να διευρύνουν το μέτωπο πάλης για ουσιαστική αποκατάσταση;