Μόνο ο τίτλος της ανακοίνωσης που υπογράφει ο Θ. Βασιλόπουλος είναι πρόκληση, όμως η συνέχεια ξεπερνά κάθε όριο. Δε γίνεται καμία αναφορά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, τις αιτίες που τους ξεσήκωσαν στο πόδι, δεν εκφράζεται έστω μία τυπική «για τα μάτια του κόσμου» συμπαράσταση. Αντιθέτως, σημειώνεται ότι ο ΠΑΣΕΝΤ «καθημερινά γίνεται κοινωνός των ανησυχιών των εργαζομένων μελών του, αλλά και της αγωνίας που εκφράζουν, για τις επιπτώσεις από αυτή την κρίση», φράση που φέρει έντονη την μπόχα της άθλιας μεθόδου του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Με βάση όλ' αυτά αναρωτιέται κανείς, σε ποια κατεύθυνση ο ΠΑΣΕΝΤ δηλώνει πρόθυμος για συνάντηση με εκπροσώπους των εργαζομένων του λιμανιού «στην προοπτική εξεύρεσης λύσης»; Για τι είδους λύση μιλά άραγε; Και ακόμα: Οταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμιζε, πριν ακόμα τις 4 του Οκτώβρη, ότι θα προσέχει ώστε η κυβέρνηση να τηρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, για τέτοιες παρεμβάσεις μιλούσε; Παρεμβάσεις γεμάτες ανησυχία για τις επιπτώσεις των κινητοποιήσεων των εργαζομένων; Τέτοιες παρεμβάσεις μόνο τους εργοδότες βοηθούν, που εδώ και μέρες ζητούν κυβερνητική παρέμβαση για να λήξει η απεργία.