Χίλιοι νομικοί από πενήντα πέντε χώρες του κόσμου είχαν την καταπληκτική ευκαιρία να συμμετάσχουν όχι μόνο στην κοινή συνεδρίαση της 12ης Συνδιάσκεψης της «Αμερικανικής Ενωσης Νομικών» και του 15ου Συνεδρίου της «Διεθνούς Ενωσης Δημοκρατών Νομικών» που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία από 16-20 Οκτώβρη στην Αβάνα, αλλά και σε μια μοναδική διαδήλωση ενός εκατομμυρίου Κουβανών πολιτών, οι οποίοι διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην τακτική του «εμπάργκο» που εφαρμόζουν εδώ και σαράντα χρόνια οι ΗΠΑ εις βάρος του κουβανικού λαού. Τις ημέρες εκείνες μάλιστα (18-20/10) συζητούνταν στο Αμερικανικό Κογκρέσο προτάσεις για τη χαλάρωση του «εμπάργκο» όσον αφορά στα τρόφιμα και στα φάρμακα. Ετσι η κουβανική κυβέρνηση άδραξε την ευκαιρία να κινητοποιήσει τον κουβανικό λαό, μέσω των Επιτροπών Υποστήριξης της Επανάστασης (CDR), με σκοπό να ασκήσει πολιτική πίεση.

Μια τεράστια διαδήλωση ενός εκατομμυρίου ανθρώπων πέρασε μπροστά από το φρουρούμενο κτίριο του «Γραφείου Εκπροσώπησης των Συμφερόντων των ΗΠΑ». Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα κατά του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και του «εμπάργκο». Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι η κυβέρνηση και το καθεστώς απολαμβάνουν πλατιάς λαϊκής εμπιστοσύνης και υποστήριξης, παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω του οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού της χώρας. Επιβεβαιώθηκε επίσης ότι η επανάσταση του 1959 που ανέτρεψε το διεφθαρμένο και τυραννικό καθεστώς, εξακολουθεί να έχει βαθιές ρίζες στην κουβανική κοινωνία.

Η «Αμερικανική Ενωση Νομικών» συμπεριλαμβάνει ως μέλη της νομικούς τόσο από τη Βόρεια Αμερική όσο και από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Η «Διεθνής Ενωση Δημοκρατών Νομικών» ιδρύθηκε το 1946 και αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε στάδιο ανασυγκρότησης.

Οι εισηγήσεις των συνέδρων διαπνέονταν από έντονο πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Είναι απαραίτητο ν' αναφερθούν οι τίτλοι μερικών εισηγήσεων ώστε να γίνει κατανοητή η ατμόσφαιρα του Συνεδρίου, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία στείρα επιστημονική ή επαγγελματική διεθνής συνάντηση: «Λατινική Αμερική και Καραϊβική: Μισός αιώνας εγκλημάτων και ατιμωρησίας», «Δίκες για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη στην Αργεντινή», «Δικτατορία ή στρεβλή Δημοκρατία στο Περού;», «Ο αγώνας εναντίον των βασανιστηρίων που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις ασφαλείας στο Ισραήλ», «Ρατσιστικές και εθνικιστικές διακρίσεις την εποχή της Παγκοσμιοποίησης», «Γυναίκες και Ανθρώπινα Δικαιώματα», «Η εκπόρνευση των γυναικών και των παιδιών στη Νότια Ασία», «Ανθρωπιστική βοήθεια στους Πρόσφυγες», «Η υπόθεση Πινοτσέτ», «Ο ιμπεριαλισμός των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο Δούρειος Ιππος των ΗΠΑ. Η εξωτερική πολιτική και η προσδοκία της αντίστασης», «Ενοπλες συγκρούσεις: μια πρόκληση για το Διεθνές Ανθρωπιστικό και Περιβαλλοντικό Δίκαιο στα τέλη του 20ού αιώνα», «Το δικαίωμα σ' ένα υγιεινό περιβάλλον: Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και Περιβάλλον», «Η Περιβαλλοντική κρίση: Ενα νέο πεδίο για το Δίκαιο», «Τι θα κάνουμε στο επόμενο Κόσσοβο;».

Το έντονο πολιτικό και κοινωνικό ενδιαφέρον επιβεβαιώθηκε από την πρώτη ημέρα των εργασιών με την παρουσία του Προέδρου της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης της Κούβας δόκτορος Ρικάρντο Αλαρκόν, ο οποίος μίλησε στην εναρκτήρια γενική συνέλευση των δύο διεθνών οργανώσεων και καταφέρθηκε με δριμύτητα κατά του «εμπάργκο» που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ εδώ και 40 χρόνια, δηλαδή αμέσως μετά τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης το 1959.

Η επιβράβευση όμως του Συνεδρίου, ως ενός πολύ σημαντικού πολιτικού γεγονότος, το οποίο είχε απήχηση τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο διεθνή περίγυρο (με πρώτους αποδέκτες των μηνυμάτων τις ΗΠΑ), ήρθε την τελευταία ημέρα των εργασιών, όταν ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο τίμησε όλους τους συνέδρους με την παρουσία του! Και φυσικά δεν ήταν μια τυπική παρουσία για την απονομή ενός αναμνηστικού δώρου εκ μέρους του κοινού Προεδρείου των δύο διεθνών οργανώσεων. Ο Φιντέλ, όπως πάντα, χειμαρρώδης στον πολιτικό λόγο του, κατέπληξε το ακροατήριό του με την ικανότητά του να το σαγηνεύει και να το καθηλώνει. Επί δύο ώρες (και αυτό φυσικά δεν ήταν τίποτα μπροστά στις γνωστές εφτάωρες ή οκτάωρες ομιλίες του) επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης και ένα παγκόσμιο σύμβολο του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Οι πολιτικές του αναφορές κάλυψαν ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων από το «εμπάργκο» και τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, ως τη φτώχεια, την παιδική θνησιμότητα, την παγκοσμιοποίηση και την οικολογική κρίση στον πλανήτη μας.

Τέλος επανέλαβε την έκκλησή του προς τις χώρες του Τρίτου Κόσμου και ζήτησε ν' αγωνιστούν «για να εξαφανιστεί ο ολέθριος θεσμός του ΔΝΤ και η φιλοσοφία που εκπροσωπεί». Και πρόσθεσε: «Οι εικόνες που βλέπουμε από μητέρες και παιδιά της Αφρικής που υποφέρουν από την ξηρασία και άλλες καταστροφές, μας θυμίζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. Εμείς δεν έχουμε "Νυρεμβέργη" για να δικάσουμε την οικονομική τάξη που μας έχει επιβληθεί και που προκαλεί κάθε τρία χρόνια περισσότερους θανάτους ανδρών, γυναικών και παιδιών, από πείνα και επιδημίες, απ' ό,τι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος».

Το τελικό κείμενο των εργασιών του Συνεδρίου αποτελεί μια καταγγελία για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πολλές χώρες του κόσμου, καθώς και για την κατάσταση φτώχειας στην οποία ζει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού της Γης. Υπάρχουν επίσης αναφορές κατά του «εμπάργκο», του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης που προωθούν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.