Οι εκμεταλλευτές και οι ιμπεριαλιστικές τους ενώσεις, τα καπιταλιστικά κράτη έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν την αντεπανάσταση, να πανηγυρίζουν γι' αυτό το ιστορικό (προσωρινό) πισωγύρισμα. Να σπέρνουν μέσα από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που έχουν στην ιδιοκτησία τους, μέσα από την αστική εκπαίδευση, κάθε είδους ψέμα και συκοφαντία ενάντια στην πρώτη προσπάθεια της ανθρωπότητας να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Εχουν ταξικό συμφέρον να προπαγανδίζουν τον καπιταλισμό ως την τελευταία λέξη της ιστορίας του ανθρώπου. Να προβάλλουν ως το μεγαλύτερο έγκλημα την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και την αφαίρεση της δυνατότητας των καπιταλιστών να εκμεταλλεύονται - να καρπώνονται υπεραξία.

Εμφανίζουν έτσι ως έγκλημα κάθε μέτρο του κράτους της εργατικής τάξης που αποσκοπούσε να περιφρουρήσει την εξουσία της και τις κατακτήσεις της. Παρουσιάζουν τις έννοιες της αστικής ελευθερίας και της αστικής δημοκρατίας ως οικουμενικές, αποκρύπτοντας το ταξικό τους περιεχόμενο και, κυρίως, συκοφαντώντας την προλεταριακή δημοκρατία, το δικαίωμα απελευθέρωσης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Ιδιαίτερα σήμερα, στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που γίνονται πιο εμφανείς οι αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής, όπως, για παράδειγμα, το να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άδεια σπίτια απούλητα και την ίδια στιγμή χιλιάδες άστεγοι κ.ά., οι καπιταλιστές και τα φερέφωνά τους θέλουν με κάθε τρόπο να αμαυρώσουν τη σοσιαλιστική προοπτική.

Το πρώτο άρθρο που δημοσιεύεται έχει τίτλο «Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα σήμερα και η στάση του ΚΚΕ». Το άρθρο αυτό δίνει νέα στοιχεία σε σχέση με την απόφαση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το «Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα», όπου τίθεται η ανάγκη για τη συμβολή του ΚΚΕ στη διαμόρφωση του πόλου των κομμουνιστικών κομμάτων που στις σημερινές συνθήκες συνεχίζουν στο δρόμο του μαρξισμού - λενινισμού, της επαναστατικής πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, η αναμέτρηση με την επίδραση οπορτουνιστικών αντιλήψεων και θέσεων.

Το άρθρο απαντάει σε ερωτήματα που αφορούν την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, στην προσπάθεια διαμόρφωσης κοινής στρατηγικής αντίληψης, στα βασικά προβλήματα σε αυτήν την κατεύθυνση που πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά και στα βήματα που έχουν σημειωθεί, όπως οι διεργασίες για την έκδοση «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης».

Στο άρθρο «Η ευρωπαϊκή διάσταση του σύγχρονου οπορτουνισμού και η πάλη του κομμουνιστικού κινήματος», αναδεικνύεται ιδιαίτερα ο ρόλος του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» στην ανασύνταξη του οπορτουνιστικού ρεύματος στο κίνημα στην Ευρώπη και στην ενσωμάτωση και διάχυση των ΚΚ. Παρουσιάζεται ακόμα, πώς - με βάση και τη συζήτηση για τα εκλογικά αποτελέσματα ορισμένων οπορτουνιστικών σχημάτων (Γερμανία, Πορτογαλία) - η άρχουσα τάξη αυτών των κρατών αξιοποίησε την εκλογική ενίσχυσή τους με σκοπό την ένταση της πίεσης προς τα ΚΚ για διάχυση σε αυτούς τους σχηματισμούς, για σοσιαλδημοκρατικοποίησή τους. Ανάλογη αξιοποίηση γίνεται και στην Ελλάδα από τον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ και τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με σκοπό την πίεση προς το ΚΚΕ.

Ιδιαίτερα επίκαιρο και αποκαλυπτικό από πολλές πλευρές είναι και το ιστορικό κείμενο του Ρατζανί Πάλμε Ντουτ, στελέχους της Κομμουνιστικής Διεθνούς, με τίτλο «Η σοσιαλδημοκρατία και ο φασισμός». Στο κείμενο αναδεικνύεται πώς η σοσιαλδημοκρατία συνέβαλε στην άνοδο του φασισμού σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης, αποδεικνύοντας το χαρακτήρα της ως αστικής πολιτικής δύναμης. Τα στοιχεία που περιλαμβάνει το κείμενο αποτελούν συμβολή στον προβληματισμό για τις αιτίες επιλογής (από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα) της συμμαχίας των κομμουνιστών με τη σοσιαλδημοκρατία για την από κοινού αντιμετώπιση του φασισμού.

Τέλος, δημοσιεύεται βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Κομμουνιστική Διεθνής 1919-1943». Πρόκειται για λεύκωμα που επιμελήθηκε η Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ και περιλαμβάνει ιστορικό και φωτογραφικό υλικό από τη διαδρομή της Κομμουνιστικής Διεθνούς.