Τι εννοούν ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όταν μιλούν για «στήριξη των ανέργων», το περιγράφουν οι ίδιοι οι απολυμένοι:

«Δεν έχω βρει τίποτα για δουλειά, πέντε χρόνια τώρα. Το μόνο που μπορούμε να βρούμε είναι δουλειά καμιά ώρα την εβδομάδα. Δηλαδή, σε καμιά ταβέρνα, να πλένεις κανένα πιάτο, για δύο ευρώ την ώρα. Αλλά αν αυτό είναι το μέλλον μας, για να στηρίξουμε τα παιδιά μας, να τα σπουδάσουμε, αν εσείς μπορείτε να τα βγάλετε πέρα, πείτε μας τον τρόπο, γιατί εμείς δεν μπορούμε», λέει στον «Ρ» η Ελένη Αδάμου, απολυμένη από την «ΤΡΙΚΟΛΑΝ».

Η Στέλλα Παπαδοπούλου, απολυμένη από τα «Κλωστήρια Β'», περιγράφει ότι από το 2005 που έκλεισε το εργοστάσιο κατάφερε να δουλέψει στο εργοστάσιο του Βαρβαρέσου, για ένα χρόνο, μέσω εργολάβου. «Δούλεψα εκείνο το χρόνο, σταμάτησα και τώρα είμαι πάλι άνεργη. Είμαι με δύο παιδιά και είναι έτοιμοι να φύγουν φαντάροι και οι δύο. Τι θα κάνω;».

Η Κατερίνα Κεφαλούδη, κι αυτή απολυμένη της «ΤΡΙΚΟΛΑΝ», καταθέτει τη δική της μαρτυρία: «Μας έταξαν εργασία στο δήμο, μερική απασχόληση για 18 μήνες, από την οποία μέσα σε πέντε μήνες μας απέλυσαν ξανά. Ημασταν μέχρι τώρα στα δικαστήρια για να πληρωθούμε. Δουλειά δεν βρίσκουμε. Αυτοί μας πέταξαν από τη δουλειά. Δεν το επιλέξαμε εμείς. Οφείλουν να δώσουν λύση στο πρόβλημά μας».