Αφορά όλους τους εργάτες | 24 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΠΑΜΕ

24 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΠΑΜΕ

Αφορά όλους τους εργάτες

Οσα αναδεικνύονται το τελευταίο διάστημα με την κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση ανδρών - γυναικών, την πλήρη εφαρμογή νομοθετημάτων που ανεβάζουν τα όρια ηλικίας, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ανοίγουν ζητήματα που είναι κρίσιμα για ολόκληρη την εργατική τάξη. Οχι απλά στη βάση «το πρόβλημα του ενός είναι πρόβλημα όλων» αλλά επειδή η διπλή καταπίεση της εργάτριας επιδρά πολλαπλά στην ίδια την εργατική και λαϊκή οικογένεια. Για παράδειγμα:

Το περιβάλλον και οι σχέσεις με τις οποίες δουλεύει μια γυναίκα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ικανότητα του οργανισμού της να συλλάβει, να κυοφορήσει, να γεννήσει και να γαλουχήσει με ασφάλεια τη νέα ζωή. Οπως βέβαια συνολικά ο τρόπος οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας επιδρά στην ικανότητα ενός ζευγαριού να τεκνοποιήσει (π.χ. μόλυνση περιβάλλοντος, στρες).
Τα κενά που αφήνει για τη λαϊκή οικογένεια η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, τα πολλαπλά καθήκοντα με τα οποία φορτώνεται η γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων, η δραματική συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου της, δεν επιδρούν μόνο στη δική της σωματική και ψυχολογική υγεία. Επιδρούν συνολικά στην προσωπική και οικογενειακή γαλήνη και ευτυχία.
Η απουσία ή αποστράτευση από το κίνημα, που είναι πιο συχνή για τις γυναίκες, συνδέεται με όλα τα παραπάνω. Αλλά και με την τρομοκρατία του εργοδότη που στοχοποιεί τις γυναίκες επειδή στο πρόσωπό τους καθρεφτίζεται η αύξηση του εργασιακού κόστους, καθώς, για το κεφάλαιο, η μητρότητα «κοστίζει»... Επειτα, η ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση της άρχουσας τάξης απέναντι στις γυναίκες είναι προσεκτικά σχεδιασμένη και εξειδικευμένη (βλ. πρωινάδικα, σίριαλ, περιοδικά life - style κτλ.). Το έδαφος ευνοεί ακόμα περισσότερο τις αυταπάτες, τον αποπροσανατολισμό, το συμβιβασμό, το συντηρητισμό, το φόβο.

Ολα αυτά δεν αφορούν μόνο τις εργαζόμενες. Και σίγουρα δε θα σταματήσουν αν δεν εισπράξουν την ενωμένη γροθιά εργατών κι εργατριών. Την ταξική τους οργάνωση και πάλη με αποκλειστικό γνώμονα την αξιοποίηση του άφθονου πλούτου που παράγουν εργάτες κι εργάτριες για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αν πριν 20 και 30 χρόνια οι εργατικές οικογένειες είχαν στις σοσιαλιστικές χώρες σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, παιδικούς σταθμούς, κέντρα υγείας, γυναικολογικά κέντρα πλήρως και σύγχρονα εξοπλισμένα σε κάθε γειτονιά, άδειες τοκετού - μητρότητας - γονεϊκές κτλ., που αντιστοιχούσαν στις ανάγκες και κανείς δεν παραβίαζε στο όνομα του «κόστους», σήμερα, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού θα δώσει πολύ πιο ανεβασμένο επίπεδο ζωής σε όλο το λαό.

Α. Μ.