Από παλιότερη κονητοποίηση του ΠΑΜΕ

Ούτε μια ώρα δεν πρέπει να πάει χαμένη μέχρι το μεθαυριανό ξημέρωμα. Η εξόρμηση, η περιοδεία, η συνέλευση, η σύσκεψη, η συζήτηση στο διάλειμμα ή το σχόλασμα απ' τη δουλειά πρέπει να γίνει με όσο το δυνατόν περισσότερους συναδέλφους, συμφοιτητές, γειτόνους, συγγενείς, φίλους. Να γίνει και να 'ναι ουσιαστική, θαρρετή, να μην αρκεστεί στην πρόσκληση, να βαθύνει στην αιτία των προβλημάτων, να φτάσει στη διέξοδο. Να μην ξεμείνει ούτε μια προκήρυξη στα γραφεία των συνδικάτων, να φτάσει στα χέρια εργατών που θα τη διαβάσουν ακόμα και για πρώτη φορά, που ακόμα και μετά από μια φευγαλέα ματιά μπορεί να τραβήξουν την προσοχή τους οι φράσεις «καμιά υποταγή», «να πληρώσει η πλουτοκρατία», τροφοδοτώντας προβληματισμό, προκαλώντας γόνιμη ανησυχία.

Ούτε ένας από όσους ειδικά αυτή την περίοδο βιώνουν τα αδιέξοδα της πολιτικής του ευρωμονόδρομου δεν πρέπει να λείψει από τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ. Εκεί είναι η θέση των εργαζομένων με προγράμματα stage που η κυβέρνηση πέταξε στο δρόμο, των συμβασιούχων και όλων όσοι δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης, που ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑ.Ο.Σ.-ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ κρατούν ομήρους στο όνομα του εφικτού και του αναγκαίου που καθορίζει η ανάπτυξη για τις τσέπες των λίγων. Στο ραντεβού με το ΠΑΜΕ θα βρει διέξοδο η οργή των εργαζόμενων γυναικών, οι οποίες εισπράττουν τις συνέπειες μιας πλαστής «ισότητας» που ισοπεδώνει τα δικαιώματά τους. Εκεί βρίσκεται η θέση των χιλιάδων εργατών μεταναστών που με τον ιδρώτα και το αίμα τους ποτίζουν ξένα πλούτη και διστάζουν να σηκώσουν κεφάλι μήπως και τους δέσουν με χειροπέδες για να απελαθούν. Μόνο με το ΠΑΜΕ μπορεί να αποκτήσει προοπτική η αγωνιστική διάθεση της νέας γενιάς, την οποία από το σχολείο διδάσκουν πώς αύριο θα κάνει γονυκλισίες στον εργοδότη.

Η επιτυχία των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ είναι άρρηκτα δεμένη με τις μικρές και μεγάλες μάχες που αυτή την περίοδο διεξάγονται ή πρέπει να δυναμώσουν σε μια σειρά κλάδους. Είναι σταθμός για τους οικοδόμους που δυο μέρες μετά ετοιμάζουν πανελλαδική απεργία, για τους κλωστοϋφαντουργούς που στην Αθήνα βρίσκονται σε αρχαιρεσίες, για τους μεταλλεργάτες από τη Ζώνη του Περάματος μέχρι τη ΛΑΡΚΟ κι όλη τη χώρα που αντιμετωπίζουν σωρό επαγγελματικών ασθενειών και κινδύνων, για τους εργάτες του Σκαραμαγκά και των λιμανιών που πρέπει να αναλάβουν ευθύνη στην οργάνωση του αγώνα για λιμάνια και ναυπηγεία αποκλειστικά δημόσια κτλ.

Τα μεθαυριανά συλλαλητήρια είναι η πρώτη αγωνιστική κινητοποίηση μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και πρέπει να ακουστεί κρυστάλλινη η αποφασιστικότητα των ταξικών δυνάμεων να παλέψουν για να μην περάσουν οι αυταπάτες, η τρομοκρατία, ο συμβιβασμός, κάθε μηχανισμός και τρόπος με τον οποίο η σοσιαλδημοκρατία θα επιδιώξει ακόμα πιο επίμονα να ενσωματώσει την αγανάκτηση του εργαζόμενου λαού.

Τα μεθαυριανά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ δίνουν το σύνθημα για να συνεχιστεί με μεγαλύτερη απαιτητικότητα και αγωνιστικό πείσμα η σκληρή δουλειά για την ανασυγκρότηση του ΠΑΜΕ ώστε ν' αποκτήσει ποδάρια σε κάθε τόπο δουλειάς, με επιτροπές αγώνα, κτλ. Να εμπλουτιστεί η πείρα που θα συμβάλει σημαντικά στη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ, το Γενάρη. Να γίνουν στέρεα βήματα στην αναβάθμιση της λειτουργίας των συνδικάτων που πρέπει να μετατραπούν σε ασπίδες άμυνας και κυψέλες σταθερής αγωνιστικής ενεργοποίησης των εργαζομένων.

Τα μεθαυριανά συλλαλητήρια μπορούν και πρέπει να λειτουργήσουν ως αφετηρία για τις επόμενες μάχες, με πρώτη αυτή των συλλογικών συμβάσεων, για τη σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας και πάλης των εργαζομένων, κόντρα στους κήρυκες της υποταγής, με οδηγό το σύνθημα που μεθαύριο πρέπει να σηκώσει στο πόδι τις πόλεις της χώρας: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι του κεφαλαιοκράτη»!