MotionTeam

Ο Γιώργος Μαργαρίτης

Στη διάρκεια των μαχών, οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν αεροπλάνα (καταδιωκτικά "Σπιτφάιρ", μαχητικά "Μποφάιτερς", αλλά και βομβαρδιστικά "Ουέλιγκτον"!) με ρουκέτες, βόμβες και πολυβόλα ενάντια στις θέσεις του ΕΛΑΣ, αλλά και σε τυφλά χτυπήματα ενάντια στις λαϊκές συνοικίες. Το ίδιο έπραξαν και τα πυροβόλα των πολεμικών πλοίων στον Πειραιά ή στο Φάληρο, ενώ ισχυρό πυροβολικό εγκατεστημένο στην Ψυττάλεια, στο Φάληρο και στο Χαρβάτι πραγματοποιούσε ισχυρούς βομβαρδισμούς στην πόλη».

Μιλώντας για την «πτωματολογία» που αναπτύχθηκε και τον αριθμό των θυμάτων που αποδόθηκε στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ, σημείωσε:

«Ο αριθμός των θυμάτων της μάχης της Αθήνας είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, καθότι γύρω από αυτόν στήθηκε ένας πρωτοφανής προπαγανδιστικός σχεδιασμός. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ σε άκρως απόρρητο σήμα του στην αγγλική πρεσβεία της Αθήνας στις 19 Ιανουαρίου 1945 δίνει σαφείς οδηγίες για το πώς πρέπει να οργανωθεί η επιχείρηση δυσφήμησης του ΕΛΑΣ: με "μαρτυρίες προθύμων" να καταγγείλουν "ακρότητες του ΕΛΑΣ" και με συνέχιση της εκταφής πτωμάτων.

Σχεδόν το σύνολο των εκταφέντων πτωμάτων αποδόθηκε αρχικά σε "σφαγιασθέντες υπό των κομμουνιστών" και πάνω σε αυτό άρχισαν ευθύς αμέσως ποινικές διώξεις ενάντια στους "δημίους", ενάντια σε αγωνιστές του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ δηλαδή. Μερικοί από αυτούς χρεώθηκαν ως και 300 θανάτους έκαστος. Μέσα σε κλίμα γενικής υστερίας πιστώθηκαν ως και εκατό χιλιάδες "αγρίως σφαγιασθέντες" στη δράση του ΚΚΕ.

Προφανής στόχος αυτής της εκστρατείας ήταν η υπονόμευση και η εκ των προτέρων ακύρωση της οποιαδήποτε συμφωνίας θα υπογραφόταν ανάμεσα στην κυβέρνηση Πλαστήρα και στο ΕΑΜ - ΚΚΕ. Η πτωματολογία δεν κόπασε, ακόμα και όταν η Ιατροδικαστική Υπηρεσία το Μάιο (στην Υπηρεσία αυτή επιφανές στέλεχος ήταν ο Καψάσκης, βασικός ιατροδικαστής της Χούντας που έβρισκε "φυσιολογικούς" όλους τους θανάτους από βασανιστήρια ή δολοφονίες) δήλωσε ότι "μόνο" 1.700 νεκροί μπορούν να αποδοθούν σε εκτελέσεις. Εφευρέθηκε μάλιστα το πρόσχημα της «ηθικής αυτουργίας» σύμφωνα με το οποίο οποιοδήποτε μέλος του ΚΚΕ ή του ΕΑΜ μπορούσε να δικαστεί για όποιον πραγματικό ή υποτιθέμενο φόνο έγινε στα Δεκεμβριανά ή την Κατοχή. Κάπως έτσι, ακόμα και η ετεροβαρής Συμφωνία της Βάρκιζας έμεινε κείμενο κενό περιεχομένου και η Ελλάδα μπήκε στο δρόμο προς τον εμφύλιο πόλεμο».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Γ. Μαργαρίτης, αναφέρθηκε στη μεταπολεμική σύγκλιση που έφερε κοντά και τελικά ενσωμάτωσε σε ένα και το αυτό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα την εξόριστη βασιλική κυβέρνηση και ένα σημαντικό μέρος του κατοχικού κράτους. Οπως είπε, «ο κοινός των δύο αντίπαλος που αρχικά εξοβελίστηκε από την πολιτική και κοινωνική ζωή και αργότερα πολεμήθηκε ενεργά στον μακρόχρονο εμφύλιο, προερχόταν εδώ από τις δυνάμεις της Αντίστασης, εκείνες που λογικά θα είχαν πρωτεύουσα θέση στο μεταπολεμικό πολιτικό σκηνικό. Ετούτη εδώ η χαρακτηριστικά ελληνική "ανωμαλία" αξίζει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα.

Η διάσταση όμως των γεγονότων, η ποιότητα των εξελίξεων, ο μακρόχρονος εμφύλιος, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πίσω από αυτήν την ανορθόδοξη ανασύνθεση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας κρύβονταν, ως ουσιαστικοί υπεύθυνοι, οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες».

Και εξήγησε: «Η ανάπτυξη και η αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού στα χρόνια της Κατοχής είναι κάτι που τώρα μόλις γίνεται αντικείμενο έρευνας και μελέτης. Αυτά που ήδη γνωρίζουμε ερμηνεύουν τις τότε εξελίξεις. Μερικοί, λίγοι, είχαν αποκτήσει τεράστιες περιουσίες ή είχαν πολλαπλασιάσει τις ήδη υπάρχουσες. Αυτές υπερασπίζονταν οι ίδιοι, το κράτος των Παπανδρέου και των Αγγλων. Η "εξομάλυνση" της πολιτικής ζωής που οι Βρετανοί επιδίωκαν, έπρεπε να γίνει ακριβώς με αυτό το στόχο. Ο ελληνικός καπιταλισμός, δοσιλογικός ή μη, έπρεπε να μείνει αλώβητος, να κυριαρχήσει απόλυτα στη χώρα - πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά - γιατί μόνο έτσι ο αγγλικός ιμπεριαλισμός θα μπορούσε να έχει μία σταθερή βάση για την κυριαρχία του στη χώρα».