«Αυτοί που αρπάζουν το φαΐ απ' το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα» (Μπρεχτ)

Εξαιρετικά επίκαιρος ο στίχος.

Αυτοί που αρπάζουν το φαΐ απ' το τραπέζι δεν κηρύσσουν μόνο τη λιτότητα. Θέλουν να πείσουν κι ότι αυτό είναι πρόοδος.

Το ερώτημα «τι είναι πρόοδος» μοιάζει ηλίθιο και μόνο όταν τίθεται. Κι όμως, τίθεται ξανά και ξανά. Οχι από όσους ψάχνουν το επόμενο βήμα μπροστά, αλλά από αυτούς που θέλουν να ορίσουν το χτες ως αύριο. Πρόοδος είναι γι' αυτούς να μην ξέρει ο εργάτης τι του ξημερώνει, να μην έχει όνειρο το παιδί «θέλω να γίνω γιατρός», να μην ξέρει ο τσακισμένος αν θα 'ρθει κάποτε η ώρα να ξεκουραστεί. Να νιώθει η γυναίκα υποχρέωση που πάνω απ' όσα έχει φορτωθεί της «επιτρέπουν» να είναι και γονατιστή. Ενώ θα 'πρεπε να σέρνεται. Αυτό είναι πρόοδος για μια πλειάδα «διανοουμένων» που παρελαύνουν στο κυριακάτικο «ΒΗΜΑ» αναζητώντας το μέλλον του καπιταλισμού. Το «διά ταύτα» όλων τους είναι πως ο ήλιος βγαίνει από τη Δύση!

Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αυτά που βιώνει κάθε εργατική οικογένεια, κι αναλαμβάνουν να τα νομιμοποιήσουν «διανοούμενοι» του ύψους ενός Καλύβα (ένας καθηγητής αμερικάνικου πανεπιστημίου, απ' αυτούς που κάνουν θεωρία τη διαστρέβλωση της Ιστορίας με σημαία του τον αντικομμουνισμό), δεν είναι «επιστροφή στον Μεσαίωνα», όπως έχει καθιερωθεί σα λεκτικό σχήμα.

Είναι μια καθαρή επιθετική ενέργεια σε όλο το μέτωπο, έτσι που οι καπιταλιστές να κατοχυρώσουν σε βάθος χρόνου τη δυνατότητά τους να αυξάνουν το ποσοστό κέρδους τους.

Κι επειδή δεν είναι ώρα πια για πολλά λόγια, ας είναι καθαρό ένα: Κάθε λύση από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργατών δεν μπορεί παρά να κινείται μετωπικά ενάντια στους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους όπου Γης.

Αν για τους καπιταλιστές η κρίση είναι μια ευκαιρία για να κάνουν άλμα τα κέρδη τους και να ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους το τοπίο, για την εργατική τάξη πρέπει να είναι μια ευκαιρία για να τινάξει από πάνω της διάφορες δουλείες, αρχίζοντας από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ που σπεύδουν να δηλώσουν στήριξη για τη σωτηρία του καπιταλισμού. Την ώρα που ΝΔ - ΠΑΣΟΚ χαριεντίζονται για το ποιος είναι περισσότερο «εθνικά υπεύθυνος», δηλαδή ποιος υπερθεματίζει στο τσάκισμα των εργατών, την ώρα που οι εφημερίδες τους έχουν πετάξει κάθε φύλλο συκής και μιλάνε για «αναγκαίο σοκ» που θα το υποστούν όμως οι εργάτες, ε, αυτή είναι η ώρα για να σημανθεί δυναμικά ο δρόμος που βγάζει την εργατική τάξη έξω από τον κορσέ των καπιταλιστών.

Οι καπιταλιστές συγκεντρώνουν δυνάμεις για ακόμα σφοδρότερη επίθεση. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει «ανθρώπινος καπιταλισμός». Οι εργάτες δεν έχουν να κάνουν τίποτα λιγότερο από τη δική τους συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση.

Ασχετο: Εντυπωσιακό το σόου με τις συλλήψεις αστυνομικών. Οχι μόνο γιατί αφορούσε στο γνωστό Τμήμα Ακρόπολης (πόσοι μπήκαν εκεί για «αναγνώριση στοιχείων», κι έχουν φύγει χωρίς να έχουν φάει μπάτσο;), αλλά και γιατί ήρθε να καθησυχάσει ότι αυτοί - οι άλλοι αστυνομικοί - που βγαίνουν από χτες στις γειτονιές είναι οι «καλοί», οι «δικοί μας». Μόνο που καταστολή και «δικοί μας» δεν υπάρχει. Και αστυνομία χωρίς καταστολή επίσης δεν υπάρχει. Το νου τους όσοι ακούσουν την πόρτα να χτυπάει. Δε θα είναι ο γαλατάς.