Πάγωμα και μειώσεις μισθών αναγγέλλονται. Αυξήσεις στο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης επιβάλλονται. Χάρισμα των ασφαλιστικών εισφορών στο κεφάλαιο αποφασίστηκε. Τζάμπα εργάτες τούς έχουν ήδη προσφερθεί με τα προγράμματα επιδότησης εργασίας που έχουν προηγηθεί. Τι άλλο θέλουν;

Χρήμα, κι άλλο χρήμα ζεστό από το κρατικό ταμείο. Περισσότερο απ' όσο έχουν ήδη πάρει. Γι' αυτό και η κυβερνητική πολιτική συγκεντρώνεται στο θέμα των φόρων. Αν το αναλύσεις και η αναπνοή ήδη φορολογείται. Αυτό που παίζεται ακόμα είναι τα ποσοστά του κάθε φόρου. Οχι του φόρου για το κεφάλαιο. Αυτός μειώνεται έως την εξαφάνιση. Οι φόροι στα λαϊκά εισοδήματα είναι που αυξάνουν με κάθε τρόπο. Χτες ήταν στα τσιγάρα, αύριο στις γονικές παροχές και πάει λέγοντας.

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό ο χορτάτος γελάει όταν ακούει ότι πρέπει να πληρώσουν αυτοί που αρπάζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Ολη στην αστική τάξη γελάνε, γιατί γνωρίζουν πως σ' ένα κράτος που είναι δικό τους, με μια κυβέρνηση που είναι δική τους, τα περί σύλληψης της μεγάλης φοροδιαφυγής είναι μόνο για κατανάλωση.

Από κοντά κι αυτοί που υποκρίνονται. Αυτοί που ενώ στηρίζουν με τα μπούνια την κυβερνητική πολιτική, αγανακτούν, δήθεν, με τις δηλώσεις Κλάους. Σα να μην είναι η ΓΣΕΕ τους αυτή που καθορίζει στα 700 ευρώ το μισθό, σα να μην είναι το ΠΑΣΟΚ, όπως και πριν η ΝΔ, αυτοί που επιμένουν πως με 700 ευρώ ζει άνθρωπος.

Αρκετά με το παραμύθι των έξω που μας πιέζουν. Ολοι μαζί συναποφασίζουν. Ολοι μαζί συγκροτούν ένα σύστημα εκμετάλλευσης με μοιρασμένους ρόλους καλού και κακού. Σαν την «υπεύθυνη αριστερά», που σπεύδει να δηλώσει πως πρέπει να πληρώσουν οι εργάτες για να σωθεί το κεφάλαιο. Ολοι μαζί πρέπει να παίρνουν καθημερινά απάντηση από ένα εργατικό λαϊκό κίνημα που θα έχει καθαρό ποιον και γιατί αντιπαλεύει.

Παράδειγμα: Πίσω απ' ό,τι υπάρχει στο τραπέζι μας βρίσκεται ένας αγρότης. Κάθε φορά που λες είναι νόστιμο, είναι η δουλειά ενός αγρότη που στο πρόσφερε. Ολο το διατροφικό σύστημα στηρίζεται σ' αυτούς που λέγαμε παλιά ξωμάχους. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους πληρώνεις για να μείνουν στη γη τους.

Σ' αυτούς λοιπόν βρήκε η κυβέρνηση να χτυπήσει την εισφοροδιαφυγή. Και τους επιβάλλει να πληρώσουν ένα ακόμα χαράτσι. Κι επειδή δεν παίρνουν από λόγια, την επόμενη χρονιά θα χάσουν και την κρατική επιδότηση στο ταμείο υγείας. Πώς θα ζήσουν; Ασφαλώς όχι με τη σύγχρονη «αγροτουριστική» πρόταση. Τις εκδρομές στον Ολυμπο με ελικόπτερο με 9.500 ευρώ το κεφάλι δεν τις οργανώνει ο χτεσινός γελαδάρης και πελάτες του δεν είναι οι εργάτες. Οι εργάτες όμως έχουν κάθε λόγο να χτίσουν πιο στέρεο το αγωνιστικό μέτωπό τους μαζί με τους αγρότες ενάντια στις βδέλλες που δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τίποτα όρθιο. Οι κινητοποιήσεις των εργατών που βρίσκονται μπροστά για τα ζητήματα της οικονομικής πολιτικής και το ασφαλιστικό συναντιούνται αναγκαστικά με τις κινητοποιήσεις των αγροτών για τις τιμές στα προϊόντα που να τους δίνουν ικανοποιητικό εισόδημα, για το δικαίωμά τους να συνεχίζουν να καλλιεργούν τη γη. Αυτός που πρέπει να πληρώσει και στις δυο περιπτώσεις είναι το κεφάλαιο. Αυτοί που πρέπει να νικήσουν είναι αυτοί που παράγουν.

Ασχετο: Ευρωπαϊκή να είναι η καταστολή κι ας είναι καταστολή. Αυτό προκύπτει από το σχόλιο στην «Αυγή» που κάνει γαργάρα το γεγονός ότι η Διαμαντοπούλου προαναγγέλλει συγκρούσεις στο κέντρο (ξέρει κάτι; τι ετοιμάζουν άραγε;) για να τονίσει ότι η ανησυχία της είναι ευρωπαϊκή. Δικαίωμά τους να στηρίξουν την «άπαξ επίτροπος, πάντα επίτροπος», αλλά μη διαμαρτύρονται μετά όταν τους δείχνεις με το δάχτυλο...