Τριτοκοσμική χαρακτηρίζουν σε επιστολή τους την κατάσταση στην Ογκολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, οι καρκινοπαθείς που νοσηλεύονται εκεί, απαιτώντας να ληφθούν άμεσα μέτρα για την ενίσχυσή της σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή. Αξίζει να σημειωθεί ότι λόγω της έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού η Ογκολογική Κλινική συστεγάζεται με την Αιματολογική και, παρά το πλήθος των ογκολογικών περιστατικών στην περιοχή, τα κρεβάτια είναι ελάχιστα, με αποτέλεσμα πολλοί καρκινοπαθείς να νοσηλεύονται ακόμη και σε ράντζα.

Στην επιστολή τους προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας οι καρκινοπαθείς επισημαίνουν ότι «η κατάσταση της ογκολογικής κλινικής του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας τόσο από άποψη χώρων, όσο και από άποψη ελλείψεων (προσωπικού και αναλώσιμων υλικών) είναι τριτοκοσμική. Εκεί καταρρακώνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σε στιγμές οδυνηρές για τη ζωή των ασθενών, χωρίς καμία ψυχολογική ή ηθική υποστήριξη».

Και υπογραμμίζουν: «Ολοι εμείς, αλλά και πολλοί άλλοι, που καθημερινά, κάθε στιγμή, αγωνιζόμαστε παρέα με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, να ξεπεράσουμε σωματικές και ψυχολογικές δυσκολίες και που είμαστε αναγκασμένοι, πάρα πολύ τακτικά, να επισκεπτόμαστε τους χώρους αυτούς, είμαστε κάθε φορά αντιμέτωποι με:

• Τη μεγάλη έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού. Το υπάρχον προσωπικό, προκειμένου να καλύψει τα μεγάλα κενά εξαντλείται καθημερινά, ψυχικά και πνευματικά, σε βαθμό τέτοιο που ο κίνδυνος λάθους είναι πολύ μεγάλος, αλλά και αναπόφευκτος, πιστεύουμε κάποια στιγμή, με οδυνηρές και μοιραίες συνέπειες για κάποιους από μας.
• Τη μεγάλη έλλειψη γιατρών. Είναι αδικαιολόγητο και ανεπίτρεπτο, σ' ένα νοσηλευτικό ίδρυμα που το επιστημονικό του επίπεδο κρίνεται γενικότερα εξαιρετικό, να αμαυρώνεται η εικόνα από την αδυναμία αντιμετώπισης των αναγκών που εμφανίζονται σ' όλη τη Θεσσαλία, λόγω έλλειψης γιατρών. Η μεγάλη αλήθεια, πάντως, είναι πως το υπάρχον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δίνει καθημερινά την ψυχή του, διατηρώντας μας ακόμα στη ζωή. Χωρίς αυτούς πολλοί από μας δε θα υπήρχαν σήμερα. Και αν η στελέχωση ήταν επαρκής, ίσως αρκετοί απ' όσους δυστυχώς έφυγαν, να βρίσκονταν ακόμα στη ζωή.
• Τη μεγάλη έλλειψη αναλώσιμων υλικών (γάζες, γάντια, σύριγγες, πεταλούδες κ.λπ.).
• Την ανεπάρκεια των χώρων, αφού οι ασθενείς με βαριές παθήσεις φιλοξενούνται σε διαδρόμους, χωρίς καν μια τουαλέτα.

Αν υπάρχει η πολιτική βούληση - καταλήγει μεταξύ άλλων η επιστολή - θα πρέπει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο πόνος και η θλίψη να προσεχθούν ιδιαιτέρως και να ενισχυθεί η κλινική (οι χώροι, το προσωπικό, τα υλικά) με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορέσουμε, εμείς και οι δικοί μας άνθρωποι να εξοπλιστούμε με μεγαλύτερη υπομονή, δύναμη και θέληση να ξεπεράσουμε τα μεγάλα προβλήματα της υγείας μας».