«Πλούσιος» σε αγώνες αναδείχτηκε ο χρόνος που μας πέρασε. Σημαντικός σταθμός για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, αποτελεί η συγκρότηση τον Απρίλη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Η δημιουργία του σηματοδοτεί την επίθεση των αγωνιστικών δυνάμεων ενάντια στη γραμμή υποταγής που ακολουθούν οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αλλά και ενάντια στην πολιτική που αναγορεύει σε «εθνικό στόχο» την ΟΝΕ και επιχειρεί να επιβάλει εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Στο μεταξύ η κυβέρνηση εξαπολύει και νέα επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, βάζοντας στο στόχαστρο κυρίως ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Ο πρώτος μήνας του χρόνου σημαδεύεται από την έναρξη ισχύος του αντιασφαλιστικού νόμου 2676/99, με τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Με το νόμο αυτό και στο όνομα της ενοποίησης Ταμείων, υποβαθμίζονται παροχές, χτυπιούνται οι επικουρικές συντάξεις και μπαίνουν οι βάσεις για το επερχόμενο σάρωμα της κοινωνικής ασφάλισης.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση βάζει «πρόσω ολοταχώς» για την ιδιωτικοποίηση δημοσίων οργανισμών. Ετσι, με Προεδρικά Διατάγματα ο ΟΣΚ και ο ΟΔΔΥ και με νόμο ο ΟΛΠ και ο ΟΛΘ, μετατρέπονται σε ανώνυμες εταιρίες, ενώ αποφασίζεται η παράδοση της ΣΟΦΤΕΞ στην αμερικάνικη πολυεθνική «Λόκριτς».

Ψηφίζεται ο «νέος» δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας που χτυπά δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων. Ανακοινώνονται νέα προγράμματα του ΟΑΕΔ, που επιδοτούν και προωθούν τη μερική απασχόληση, ενώ επίσης ανακοινώνεται επέκταση των αντεργατικών Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης.

«Ποδαρικό» στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις κάνουν οι εργαζόμενοι του «Πόρτο Καρράς» με συγκέντρωση και πορεία στη Θεσσαλονίκη στις 3 Γενάρη. Απεργιακές κινητοποιήσεις πραγματοποιούν και οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ενάντια στην απαξίωση της επιχείρησης. Στις 19 Γενάρη χιλιάδες συνταξιούχοι από όλα τα μέρη της χώρας πλημμυρίζουν την πλατεία Κάνιγγος και πορεύονται στο Μέγαρο Μαξίμου, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην αντιασφαλιστική κυβερνητική πολιτική.

Η κυβέρνηση διορίζει στη θέση του διοικητή του ΙΚΑ, τον «αρχιερέα» της ιδιωτικής ασφάλισης Μ. Νεκτάριο, σηματοδοτώντας επιτάχυνση των σχεδίων διάλυσης του Ιδρύματος. Με Προεδρικό Διάταγμα για την κύρωση της κοινοτικής οδηγίας 93/104, η κυβέρνηση δίνει και νέο αντεργατικό χτύπημα, προσφέροντας τη δυνατότητα στους εργοδότες να επιβάλουν 12ωρη απασχόληση, χωρίς προϋποθέσεις και όρους.

Στο μεταξύ η ΓΣΕΕ ζητά διαπραγματεύσεις με τις εργοδοτικές οργανώσεις, με... αίτημα ένα ασαφές 35ωρο, ώστε να διευκολύνεται η σύνδεσή του με ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Σε συνεδρίαση της ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ για αυτό το θέμα, παρεμβαίνει η ΕΣΑΚ, προτείνοντας τη διεκδίκηση ενός πραγματικού 35ωρου - 7ωρου - 5ήμερου, με αύξηση αποδοχών.

Απεργία και συγκέντρωση πραγματοποιούν στις 10 Φλεβάρη οι εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, ενώ συγκέντρωση κάνουν και οι ναυτεργάτες. Οι διαδηλωτές με πορείες κατευθύνονται στα δικαστήρια του Πειραιά, όπου δικάζονται συνδικαλιστές για κινητοποίηση που είχε πραγματοποιηθεί το '95 στο ΥΕΝ, κατά την οποία οι διαδηλωτές δέχτηκαν άγρια επίθεση από ΜΑΤ.

Στις 15 Φλεβάρη αστυνομικές δυνάμεις επιτίθενται στους απεργούς της επιχείρησης «Ελληνική Εταιρία Μπισκότων», ενώ την ίδια μέρα και σε χρόνο ρεκόρ, το Πρωτοδικείο Χαλκίδας κηρύσσει την απεργία τους, παράνομη και καταχρηστική. Πολύμορφες κινητοποιήσεις πραγματοποιούν οι απολυμένοι της Εταιρίας Πετρελαίου Β. Αιγαίου, απαιτώντας επαναλειτουργία του Πρίνου.

Ο μήνας σημαδεύεται από τη βρώμικη επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας. Η μια μετά την άλλη οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας καταγγέλλουν τη ΝΑΤΟική επίθεση και συμμετέχουν σε αλλεπάλληλα συλλαλητήρια που διοργανώνονται.

Σημαντική απόφαση εκδίδει το Πρωτοδικείο Πειραιά, η οποία ακυρώνει το νόθο συνέδριο της ΠΝΟ και συμβάλλει στις προσπάθειες για εκδημοκρατισμό του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Κυβέρνηση και εφοπλιστές βάζουν και πάλι σε λειτουργία τους μηχανισμούς και η πρόεδρος υπηρεσίας του Πρωτοδικείου αναστέλλει την εφαρμογή της παραπάνω δικαστικής απόφασης.

Στις 8 Μάρτη πραγματοποιείται παλλαϊκή συγκέντρωση στην Καβάλα κατά της ανεργίας, ενώ στις 11 Μάρτη πραγματοποιείται πανεργατική συγκέντρωση καταδίκης της αντεργατικής πολιτικής στη Θεσσαλονίκη.

Οι συνταξιούχοι βγαίνουν δυο φορές στο δρόμο, στις 12 Μάρτη με συγκέντρωση στη Βουλή, όπου ο πρωθυπουργός απορρίπτει όλα τους τα αιτήματα και στις 17 Μάρτη με συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και πορεία στα γραφεία του ΙΚΑ, όπου συναντούν το διοικητή του Ιδρύματος.

Στις 15 Μάρτη πραγματοποιείται η πρώτη συνάντηση της ΓΣΕΕ με εργοδοτικές οργανώσεις για το 35ωρο, που αποδεικνύεται πως έγινε για το θεαθήναι, αφού οι εκπρόσωποι των εργοδοτών αρνούνται και να ακούσουν τη λέξη.

Στις 17 Μάρτη απεργούν πανελλαδικά οι οικοδόμοι ζητώντας λύσεις σε προβλήματα του κλάδου και πραγματοποιούν συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις. Στις 23 Μάρτη αστυνομικοί επιτίθενται στους απεργούς της επιχείρησης AIRLIQUIDE και τραυματίζουν δυο εργάτες.

Συνεχείς κινητοποιήσεις πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι της ΒΑΛΚΑΝ ΕΞΠΟΡΤ στη Θεσσαλονίκη για τη σωτηρία της επιχείρησης. Πολύμορφες κινητοποιήσεις πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις λευκού κρέατος της Εύβοιας, ζητώντας μέτρα στήριξης του κλάδου.

Μια νέα σελίδα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας ανοίγει αυτό το μήνα με τη συγκρότηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, σε πανελλαδική σύσκεψη που πραγματοποιείται στις 3 Απρίλη και στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι από 300 συνδικαλιστικές οργανώσεις και πάνω από 1.500 συνδικαλιστές από όλη τη χώρα. Το ΠΑΜΕ είναι γεγονός και συγκεντρώνει τις ελπίδες για να ξεπεραστεί το τέλμα και να αναδειχτεί ο ταξικός πόλος σε πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η δράση του ΠΑΜΕ το επόμενο διάστημα συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της δημιουργίας του, παίρνει πρωτοβουλίες και πρωτοστατεί στις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις του λαού με αφορμή τη ΝΑΤΟική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία.

Στις 5 Απρίλη οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ παραιτούνται από το προεδρείο της ΓΣΕΕ, στοχεύοντας στο να «ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά» της υποταγής στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας, αλλά και να προβληματίσουν τους εργαζόμενους, ώστε να ανοίξει πιο αποφασιστικά η συζήτηση για την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Λίγες μέρες πριν την πρωτομαγιά, η «Χαλυβουργική» εκμεταλλευόμενη τον αντεργατικό νόμο 2639/98, καταργεί το 8ωρο και επιβάλλει 12ωρη και τριήμερη απασχόληση.

Αγωνιστικές κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται αυτό το μήνα, στη ΒΙΟΜΑΓΝ, στην ΒΑΛΚΑΝ ΕΞΠΟΡΤ, στο ΜΙΝΙΟΝ, στα Ναυπηγεία Αυλίδας. Στους εκβιασμούς κυβέρνησης και πολυεθνικής «Λόκριτς» για να αποδεχτούν κατάργηση δικαιωμάτων τους, αντιδρούν με κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι της ΣΟΦΤΕΞ.

Η 1η Μάη βρίσκει την Ελλάδα κατακόκκινη από άκρη σε άκρη. Μεγαλειώδεις ταξικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και πορείες πραγματοποιούνται από το ΠΑΜΕ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά και σε δεκάδες άλλες πόλεις, οι οποίες μετατρέπονται σε ποτάμια οργής ενάντια στην αμερικάνικη δολοφονική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία.

Με το νέο «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση», η κυβέρνηση παραχωρεί και νέα σκανδαλώδη προνόμια στους εργοδότες. Θερμά το υποδέχεται η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ) της διοίκησης της ΓΣΕΕ.

Η κυβέρνηση καταθέτει νομοσχέδιο στη Βουλή, που λίγο αργότερα ψηφίζεται, με το οποίο και μέσω της εφαρμογής «νέων μορφών στεγαστικής συνδρομής», αλλοιώνεται παραπέρα ο κοινωνικός χαρακτήρας του ΟΕΚ, που μοιάζει πλέον με τράπεζα.

Η ΟΤΟΕ συμφωνεί με τους τραπεζίτες για πιλοτική εφαρμογή ενός ψευδεπίγραφου 35ωρου, με παράταση του ωραρίου λειτουργίας των τραπεζών μέχρι τις πέντε το απόγευμα, ανοίγοντας το δρόμο για εφαρμογή ενός ωραρίου στιλ «σούπερ μάρκετ».

Απεργιακές κινητοποιήσεις σε ΑΓΕΤ, «Ελληνικά Πετρέλαια ΑΕ», ΛΑΡΚΟ, «ΚΟΜΟΤΕΧ» κ.α.

Το ΠΑΜΕ ξεκινά πλατιά καμπάνια εξορμήσεων σε χώρους δουλιάς, σε συνοικίες, όπου ζουν και δρουν εργαζόμενοι. Στόχος είναι η συζήτηση μαζί τους πάνω στο πλαίσιο άμεσης προτεραιότητας διεκδικήσεων που έχει θέσει, όπως μέτρα επιβίωσης των ανέργων με αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού και διάρκεια επιδότησης όσο διαρκεί η ανεργία, αφορολόγητο όριο 3,5 εκατ. δρχ., αυξήσεις στις συντάξεις, υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας από τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ.

Το μεγάλο φαγοπότι με την... αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων από ιδιώτες, ξεκινά από το ΙΚΑ. Ο διοικητής του Ιδρύματος αναθέτει στην εταιρία «ALPHA ΑΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ» που ανήκει στον όμιλο Γ. Κωστόπουλου, τη διαχείριση εν λευκώ της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του ΙΚΑ. Ταυτόχρονα δίνεται το εναρκτήριο «λάκτισμα» για την ισοπεδωτική επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, με την κυβέρνηση να αναθέτει στην ΕΤΕΒΑ τη σύνταξη λίστας υποψήφιων «οίκων» του εξωτερικού και την προκήρυξη διαγωνισμού, για την επιλογή εκείνου που θα μελετήσει το ασφαλιστικό σύστημα.

Ψηφίζεται στη Βουλή νόμος για συλλογικές συμβάσεις εργασίας - «μαϊμού» στο δημόσιο, φαλκιδεύοντας το χρόνιο αίτημα των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ περιλαμβάνει και πλήθος άλλων αντιυπαλληλικών διατάξεων.

Στις 15 Ιούλη, μαζικό μαχητικό πανεργατικό συλλαλητήριο πραγματοποιείται από το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και στις 20 Ιούλη στη Θεσσαλονίκη, με περιεχόμενο την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας και των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Συνεχείς κινητοποιήσεις πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι της ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος ενάντια στη διαλυτική πολιτική της κυβέρνησης, καθώς και οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ.

.

Ο Αύγουστος είναι μήνας συνεχών απεργιακών κινητοποιήσεων για τους μεταλλεργάτες που απασχολούνται σε εργολάβους στα ΕΛΔΑ, οι οποίοι τελικά με την αποφασιστικότητά τους πετυχαίνουν να υπογράψουν ικανοποιητικές διμερείς συμβάσεις εργασίας. Με στόχο την υπεράσπιση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την πάταξη της «μαύρης εργασίας», οι ναυτεργάτες στήνουν μπλόκα στα λιμάνια Πάτρας και Ηγουμενίτσας και κάνουν ελέγχους σε ελληνικών συμφερόντων πλοία με σημαίες ευκαιρίας.

Η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ με τις ψήφους των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ, αποφασίζει και προσυπογράφει συμφωνία με την κυβέρνηση, που αποτελεί «λαιμητόμο» για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων της επιχείρησης και ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίησή της.

Με μελανά γράμματα σημαδεύεται ο μήνας Σεπτέμβρης, καθώς καταστροφικός σεισμός στις 7 του μήνα πλήττει την Αττική και αφήνει πίσω του εκατόμβες με νεκρούς. Εργοστάσια ερείπια, όπως η ΡΙΚΟΜΕΞ, ο ΦΟΥΡΛΗΣ, η ΦΑΡΑΝ .... σωριάζονται σαν χάρτινοι πύργοι και θάβουν στα συντρίμμια τους δεκάδες εργάτες, αλλά και εκατοντάδες πολυκατοικίες και σπίτια καταρρέουν. Ο σεισμός φέρνει στην επιφάνεια με δραματικό τρόπο τις εγκληματικές ευθύνες εργοδοτών και κυβέρνησης για την απουσία μέτρων προστασίας σε χώρους δουλιάς και ανυπαρξία μέτρων αντισεισμικής θωράκισης. Το έγκλημα συνεχίζεται και μετά το σεισμό, καθώς δεκάδες εργοδότες εκβιάζουν τους εργαζόμενους να δουλέψουν σε κτίρια ετοιμόρροπα ή τους πετούν στο δρόμο. Οι σχετικές καταγγελίες των συνδικάτων, μετά από ελέγχους που κάνουν σε εργασιακούς χώρους, παίρνουν τη μορφή καταιγίδας, οι διαλυμένες Επιθεωρήσεις Εργασίας αδυνατούν να ανταποκριθούν και η κυβέρνηση απλώς παρακολουθεί, διευκολύνοντας έτσι την επικίνδυνη εργοδοτική ασυδοσία.

Από το βήμα της ΔΕΘ, στις 4 Σεπτέμβρη, ο πρωθυπουργός εξαγγέλλει τη νέα αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης για το 2000. Οι εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης, μετά από προσκλητήριο του ΠΑΜΕ, απαντούν με πανεργατικό συλλαλητήριο την ίδια μέρα, ενώ οι συνταξιούχοι πραγματοποιούν πανελλαδική συγκέντρωση στην πόλη και στη συνέχεια ενώνονται με τους διαδηλωτές εργαζόμενους.

Ανακοινώνεται ο «κοινωνικός προϋπολογισμός» που μειώνει ακόμα περισσότερο τις δαπάνες για ανεργία, οικογενειακά επιδόματα, πρόνοια και κρατική επιχορήγηση των Ταμείων. Στον τζόγο του χρηματιστηρίου ρίχνονται τα αποθεματικά του Κεφαλαίου Επικουρικής Ασφάλισης Ναυτεργατών, με απόφαση κατά πλειοψηφία της διοίκησης του ΝΑΤ.

Στις 30 Σεπτέμβρη, οι εργαζόμενοι στα εργοτάξια του μετρό και του νέου αεροδρομίου στα Σπάτα απεργούν και πραγματοποιούν συγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος, απαιτώντας μέτρα προστασίας της ζωής τους. Οι διαδηλωτές με πορεία κατευθύνονται στο υπουργείο Εργασίας.

Νέο χτύπημα δίνεται στο ΙΚΑ, αυτό το μήνα. Μετά από πρόταση του διοικητή του Ιδρύματος, η διοίκηση του ΙΚΑ αποφασίζει κατά πλειοψηφία να ιδρύσει Ανώνυμη Εταιρία Διαχείρισης Αμοιβαίων Κεφαλαίων, στην οποία συμμετέχει κατά 70% το ΙΚΑ και κατά 30% η Εθνική Τράπεζα. Στην ΑΕΔΑΚ μεταφέρεται η κινητή περιουσία του ΙΚΑ για να τη διαχειρίζεται εν λευκώ και να την παίζει στο χρηματιστήριο.

Στις 5 Οκτώβρη πραγματοποιείται παμπειραϊκή στάση εργασίας και συγκέντρωση ενάντια στην ανεργία. Την επόμενη μέρα πραγματοποιείται παλλαϊκό συλλαλητήριο καταδίκης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής στη Λάρισα και στις 7 Οκτώβρη δυναμική συγκέντρωση στο Βόλο.

Στις 12 Οκτώβρη πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, μαζικό και μαχητικό πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, με αίτημα να παρθούν μέτρα ανακούφισης των σεισμοπλήκτων και αντισεισμικής θωράκισης της χώρας. Στις 20 Οκτώβρη πραγματοποιείται πανεργατική απεργία και συγκέντρωση στο Αγρίνιο και την επόμενη μέρα στη Λέσβο.

Στις 21 Οκτώβρη οι οικοδόμοι απεργούν και πραγματοποιούν συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Κατά τη διάρκεια της κεντρικής απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας στην Αθήνα, αποκαλύπτεται ασφαλίτης που παρίστανε το φωτορεπόρτερ και ο οποίος βιντεοσκοπούσε τη διαδήλωση.

Στις 3 Νοέμβρη πραγματοποιούνται πανεργατικά συλλαλητήρια σε Πάτρα, Καλαμάτα και Ζάκυνθο, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης που καταργεί εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Την ίδια μέρα, ενώ η ανεργία «φουντώνει», το υπουργείο Εργασίας ξεκινά στην Κλαυθμώνος φιέστα «ενημέρωσης» των ανέργων για τα προγράμματα απασχόλησης που υλοποιεί και τα οποία ουσιαστικά είναι προγράμματα επιδότησης εργοδοτών και μερικής απασχόλησης.

Στις 4 Νοέμβρη οι ασπρομάλληδες προχωρούν σε πανσυνταξιουχικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, στέλνοντας μήνυμα πως θα υπερασπιστούν την κοινωνική ασφάλιση και πως «τα Ταμεία θα μείνουν κληρονομιά στα εγγόνια μας». Στις 25 Νοέμβρη ξαναβγαίνουν στους δρόμους, πραγματοποιώντας επίσης συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, ενώ οι διαδηλωτές της Αθήνας από την πλατεία Κάνιγγος πορεύονται στη Βουλή, όπου τους «υποδέχονται» πάνοπλες και ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Στις 11 Νοέμβρη παραμένουν κλειστά τα γιαπιά της χώρας, λόγω της απεργίας των οικοδόμων και συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται σε δεκάδες πόλεις. Χαρακτήρα καταδίκης της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης παίρνει η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση, ενώ οι διαδηλωτές με πορεία κατευθύνονται στα Προπύλαια και ενώνονται με τους μαθητές.

Αγωνιστικό «σφυροκόπημα» στο νέο προϋπολογισμό λιτότητας και στη συνολική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δίνουν η μια περιοχή της χώρας, μετά την άλλη, αυτό το μήνα, με παλλαϊκά συλλαλητήρια και πανεργατικές συγκεντρώσεις. Τον αγωνιστικό «χορό» σέρνει πρώτη η Λάρισα με παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 8 Δεκέμβρη και ακολουθεί ο Βόλος την επόμενη μέρα με δυναμική συγκέντρωση. Τη συνέχεια δίνουν τα Γιάννενα με πανεργατική απεργία και μαζική συγκέντρωση στις 9 του μήνα, ενώ στις 13 Δεκέμβρη πραγματοποιείται μαχητική συγκέντρωση στα Τρίκαλα. Ακολουθεί παμπειραϊκή εργατική συγκέντρωση στις 14 Δεκέμβρη με πορεία στο ΥΕΝ και παλλαϊκή συγκέντρωση στην Πάτρα την επόμενη μέρα.

Μήνυμα αντίστασης στην αντεργατική πολιτική, αλλά και καταδίκης του κυβερνητικού αυταρχισμού, στέλνουν εργαζόμενοι της Αθήνας στις 16 Δεκέμβρη, με δυναμική και γεμάτη παλμό συγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος και πορεία στη Βουλή, που διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Αθήνας. Την ίδια μέρα πραγματοποιούνται πανεργατικές συγκεντρώσεις από το ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη και την επόμενη μέρα 17 Δεκέμβρη στην Αλεξανδρούπολη.

Ξανά στους δρόμους βγαίνουν οι συνταξιούχοι στις 15 Δεκέμβρη, πραγματοποιώντας συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις της χώρας και διεκδικώντας ανθρώπινες συντάξεις. Οι συνταξιούχοι της Αθήνας πραγματοποιούν συγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος και μαχητική πορεία στη Βουλή.

Στις 9 Δεκέμβρη οι οικοδόμοι απεργούν και πάλι πανελλαδικά, απαιτώντας «όχι άλλο αίμα στην οικοδομή». Ο κλάδος θρηνεί αυτό το χρόνο 42 νεκρούς, ενώ πολυάριθμα είναι τα σοβαρά εργατικά ατυχήματα. Η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποιείται στην πλατεία Κάνιγγος και ακολουθεί δυναμική πορεία στο υπουργείο Εργασίας.

Συνεδριάζει το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ, όπου η πλειοψηφία επαναβεβαιώνει την πορεία υποταγής της Συνομοσπονδίας. Μόνη «παραφωνία» η ταξική επίθεση που εξαπέλυσαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.

Στις 11 Δεκέμβρη συνεδριάζει η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ, όπου αποφασίζεται και χαράσσεται η πορεία που θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα. Η ρήξη και η σύγκρουση με τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, η αντίσταση και επίθεση στις πολιτικές που υλοποιούνται σε βάρος των εργαζομένων, στο όνομα της ΟΝΕ, είναι οι άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί το ΠΑΜΕ.

Ξεκινά ο διαγωνισμός για την πρόσληψη ξένης εταιρίας που θα αναλάβει την πρώτη φάση της «τιτλοποίησης» των απαιτήσεων του ΙΚΑ από ασφαλιστικές εισφορές. Πρόκειται για ένα ακόμα χτύπημα διάλυσης του Ιδρύματος και στοχεύει στη διοχέτευση στο χρηματιστήριο και άλλου ρευστού χρήματος του ΙΚΑ.