Τρεις μέρες έχουν απομείνει για την πανελλαδική, πανεργατική απεργία, στις 24 του Φλεβάρη. Τρεις μέρες και οι ταξικές δυνάμεις σε όλη την Ελλάδα εντείνουν τις προετοιμασίες σε κάθε τόπο δουλειάς, εργάτη τον εργάτη, για την επιτυχία της επερχόμενης μάχης. Με περιοδείες και συσκέψεις, με εξορμήσεις και συζητήσεις, αναδεικνύεται καθημερινά πως δημιουργούνται οι προϋποθέσεις εκείνες για την άνοδο της ταξικής πάλης, κόντρα στη μοιρολατρία, στην υποταγή και το συμβιβασμό, που καλλιεργεί το μαύρο μέτωπο πλουτοκρατίας - κυβέρνησης - ΕΕ, με τις δυνάμεις του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οπλισμένες με την πείρα από τις μεγάλες απεργιακές μάχες που δόθηκαν στις 17 Δεκέμβρη και στις 10 Φλεβάρη - πείρα που αναδείχθηκε και στις συσκέψεις που έγιναν την προηγούμενη βδομάδα - οι ταξικές δυνάμεις «οργώνουν» τους χώρους δουλειάς, παίρνουν μέτρα ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Δίνουν ακούραστα τη μάχη, μες στους τόπους δουλειάς, με στόχο να γίνει η απεργία υπόθεση όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων.

Σήμερα, πριν είναι αργά, οι εργάτες να κινητοποιηθούν, να οργανωθούν, να συσπειρωθούν στα ταξικά συνδικάτα και να δώσουν τη μάχη, με στόχο όχι μόνο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, αλλά και δίνοντας στον αγώνα τους προοπτική. Διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, που είναι εφικτή αν ο πλούτος που οι ίδιοι παράγουν αξιοποιηθεί προς όφελος όλης της κοινωνίας.

Ποιες είναι, όμως, οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί ένας τέτοιος αγώνας;

Πρώτον, κινητοποίηση όλο και πιο πλατιά των εργαζομένων. Οργάνωση της πάλης μέσα στους τόπους δουλειάς. Μέσα από την απεργιακή μάχη να δυναμώσουν οι δεσμοί του ΠΑΜΕ με τους εργαζόμενους, να χειραφετηθούν ακόμα περισσότερες συνειδήσεις εργαζομένων από τη λογική του «κοινωνικοεταιρισμού». Να δυναμώσει ολόπλευρα η δράση των συνδικάτων, η οργάνωση ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, να στηθούν κάστρα αντίστασης μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς. Να δημιουργηθούν Επιτροπές Αγώνα, να μαζικοποιηθούν και να δυναμώσουν τα κλαδικά συνδικάτα σε ταξική γραμμή.

Δεύτερον, όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης. Οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν στην άκρη τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που τους καλούν να βάλουν το κεφάλι τους κάτω από τη λαιμητόμο που έχει στήσει η πλουτοκρατία. Η πολιτικοποίηση της δράσης και της συζήτησης στους χώρους δουλειάς μπορεί να δώσει ώθηση ώστε να συνειδητοποιηθεί πως η κατάκτηση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης απαιτεί ρήξη με τα μονοπώλια, με τις πολιτικές δυνάμεις που τα υπηρετούν και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Απαιτεί απόρριψη όχι απλά ενός κόμματος, ή μιας κυβέρνησης, αλλά του συνόλου των φορέων που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Απαιτεί ολόπλευρη σύγκρουση με το μαύρο μπλοκ κυβέρνησης - εργοδοσίας - ΕΕ - κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου.

Σήμερα, λοιπόν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να απεργήσουν. Και να απεργήσουν με το πλαίσιο πάλης του ταξικού πόλου του συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ. Να «βουλιάξουν» από την εργατιά οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα. Με τα λάβαρα και τις σημαίες του Αγωνιστικού Μετώπου, οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, νεολαίοι και γυναίκες και συνταξιούχοι, να δώσουν μια βροντερή απάντηση στην επιθετικότητα της πλουτοκρατίας, βάζοντας μπροστά τη δική τους δύναμη.

Η απεργία στις 24 του Φλεβάρη έχει όλες τις προϋποθέσεις να προσθέσει ένα γερό λιθάρι στην ενίσχυση του ρωμαλέου εκείνου εργατικού, ταξικού κινήματος. Για την αντεπίθεση της εργατικής τάξης, για να διεκδικήσει και να κερδίσει τον πλούτο που παράγει.