«Η Ελλάδα έχει κάνει αυτό που όφειλε να κάνει παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις. Και τώρα είναι η ώρα της Ευρώπης», δήλωσε χτες ο Γ. Παπανδρέου, καλλιεργώντας κλίμα προσμονής και φρούδες προσδοκίες ενόψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ την ερχόμενη βδομάδα. Ομως ο εργαζόμενος λαός τίποτα θετικό δεν μπορεί να περιμένει από τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων. Εδώ και δεκαετίες βλέπει τι σημαίνει στην πράξη το όραμα και η «ώρα της Ευρώπης»: Μόνο νέα δεινά, διαρκής και ανελέητη επίθεση στα δικαιώματά του, ολόπλευρη στήριξη στα ευρωμονοπώλια. Με άλλα λόγια, ένας ακήρυχτος πόλεμος κατά των λαών εντός και εκτός των συνόρων της ΕΕ. Η αντιλαϊκή αυτή στρατηγική θα επιβεβαιωθεί και στη σύνοδο κορυφής της Πέμπτης, με αφορμή την «ελληνική κρίση». Στις πλάτες του ελληνικού λαού θα εκφραστούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και η άγρια διαμάχη μεταξύ των ισχυρών κρατών - μελών για το ποιος θα βγει πιο ενισχυμένος από την κρίση, αλλά όπως πάντα θα υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά την κλιμάκωση της επίθεσης κατά των λαών, με διακηρυγμένο στόχο να συμπιέσουν το «εργατικό κόστος», να κάνουν πιο φτηνή την εργατική δύναμη, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ευρω-μονοπώλια. Περιθώρια, λοιπόν, για αυταπάτες δεν υπάρχουν, ανεξάρτητα από το ποια λύση θα προκρίνουν για το δανεισμό της Ελλάδας. Το βέβαιο είναι ότι οι ηγέτες της ΕΕ δε θα διαψεύσουν τις «αγορές», τα συμφέροντα των οποίων εξάλλου εκφράζουν. Η ώρα λοιπόν δεν είναι της Ευρώπης, όπως λέει ο πρωθυπουργός, αλλά του λαού.