Ορισμένοι πρόβλεπαν χτες ότι ο πρωθυπουργός θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Μια χαρά τον υποδέχτηκαν οι εργατοπατέρες. Τη σούπα τη χάλασαν πάλι μόνο οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, ξεκαθαρίζοντας για μια ακόμα φορά όχι μόνο το ποιος με ποιον, αλλά και το σημαντικότερο, ότι στο ΠΑΜΕ μόνο μπορεί να ακουμπήσει η εργατική τάξη για να μπορέσει να αντιμετωπίσει όλη αυτή τη λυκοσυμμαχία κεφαλαίου - κυβέρνησης - εργατοπατέρων.

Δεν πρόλαβε να κατατεθεί το φορολογικό, άρχισαν τα τηλεοπτικά παζάρια: Βγάλε αυτό, βάλε εκείνο. Κοινός παρονομαστής η αποδοχή του φορολογικού ως «δίκαιου με ορισμένες αδικίες». Είναι παιχνίδι στο γήπεδο της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα στο απυρόβλητο μένουν τα κρίσιμα: Οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, οι ανατροπές στο Εργασιακό, κι από χτες το Ασφαλιστικό. Στο σύνολό του ο αστικός Τύπος πανηγυρίζει για το δίκιο που επιβλήθηκε, προβάλλει ως εχθρό τον ταξιτζή και τον προποτζή, δε λέει καμιά κουβέντα για τα τρελά κέρδη βιομηχάνων και τραπεζιτών...

Πόλεμος των αστών όλα. Αιτία πολέμου και από τη σκοπιά των εργατών. Ενός πολέμου δύσκολου καθώς τώρα περισσότερο από χτες το βάρος της ενημέρωσης και της οργάνωσης πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες των ταξικών συνδικάτων, πριν απ' όλους των κομμουνιστών. Τούτες τις ώρες δε χωράνε καν λογοπαίγνια για να διασκεδαστεί η κατάσταση. Είναι ο καιρός που στην πράξη πια μετριέται και η αντίσταση και ο δρόμος μπροστά. Οπως χτες με την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στα διόδια. Οπως χτες με τις συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς που οργάνωσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Οπως σήμερα και αύριο και κάθε μέρα με τις δεκάδες συγκεντρώσεις που οργανώνει στις γειτονιές το ΚΚΕ.

Ο γενικός συναγερμός είναι η μόνη κατάσταση που αρμόζει. Και σ' αυτήν την κατάσταση οι κομμουνιστές διακηρύσσουν ανοιχτά: «Η αντίδραση των εργαζομένων και η πάλη τους πρέπει να κλιμακωθούν. Να γίνουν ακόμα πιο αποφασιστικές. Να αποκτήσουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Οι εργαζόμενοι μπορούν να σταθούν εμπόδιο και να χαλάσουν τα αντιδραστικά σχέδια που απεργάζεται ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βαδίσουν το δρόμο που οδηγεί στην κοινωνική τους απελευθέρωση. Το δρόμο της αμφισβήτησης και της ανατροπής της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών, στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού» (από το χτεσινό ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Ασχετο: Μέσα στο γενικό ταράκουλο «ναι στην ΕΕ, όχι στις επιπτώσεις της» ο Τσίπρας έσπευσε προχτές να εκτιμήσει ότι ο σοσιαλισμός απλά δεν υπήρξε. Μια γρήγορη απάντηση: Ο,τι αρπάζουν σήμερα οι καπιταλιστές, υπήρξε σαν κατάκτηση της εργατικής τάξης ακριβώς γιατί υπήρξε ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Ρέστα, έδωσε και ο κλώνος του Τσίπρα, ο Τζανακόπουλος, που είπε πως κάτω από την πίεση του ΣΥΝ το ΚΚΕ θα συρθεί σε πολιτική σύγκρουσης με τα κυβερνητικά μέτρα. Κι ύστερα οι συνδικαλιστές του, του ΣΥΝ, πήγαν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ...