Μιλώντας στους εργάτες της «Κόκα - Κόλα», ο Δ. Γόντικας αναφέρθηκε στα μέτρα της κυβέρνησης, επισημαίνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι είναι αναγκαία και θα είναι προσωρινά. Εμείς - είπε - λέμε ότι θ' ακολουθήσουν κι άλλα. Ακολουθεί το Ασφαλιστικό, το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, ο «Καλλικράτης», αλλαγές που αφορούν στην εκπαίδευση κι άλλα.

Τα μέτρα - τόνισε - είχαν προαποφασιστεί, αλλά η κρίση κάνει την επίθεση πιο βίαιη. Βεβαίως, η κρίση δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε ξαφνικά. Η αιτία της βρίσκεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στη συσσώρευση τεράστιου πλούτου και την υπερπαραγωγή προϊόντων, που δεν μπορεί να καταναλώσει ο κόσμος. Τα μέτρα της κυβέρνησης ικανοποιούν την απαίτηση του κεφαλαίου για φτηνό εργατικό δυναμικό, για να αυξήσει την κερδοφορία του και την απαίτησή του για επιδότηση, «ζεστό χρήμα».

Ολα αυτά που γίνονται - σημείωσε - δεν είναι τυχαία. Αυτός είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που συνοδεύεται από τεράστια κέρδη, αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Αυτή είναι η εξέλιξη και δεν αλλάζει. Βεβαίως, από τα μέσα παλεύουμε, αντιστεκόμαστε, πρέπει να δυναμώσει το λαϊκό κίνημα, να εμποδίσει, ό,τι μπορεί ν' αποσπάσει, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν αλλάζει.

Στο κέντρο της προσοχής και της συζήτησης - επισήμανε παρακάτω ο Δ. Γόντικας - πρέπει να τεθεί το ποια είναι η προοπτική. Και το θέμα που τίθεται είναι: 'Η συμβιβαζόμαστε μ' αυτή την κατάσταση, που σημαίνει συμβιβασμός με τις στερήσεις, την ανέχεια, την ανασφάλεια, ή θα διαλέξουμε δρόμο που ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού και μας βγάζει έξω από τον φαύλο κύκλο των κρίσεων που θα γίνονται όλο και πιο βαθιές.

Η λύση είναι ν' απαλλαγεί η κοινωνία από την ιδιοκτησία αυτών που εκμεταλλεύονται τη δουλειά των εργαζομένων, που σημαίνει αλλαγή εξουσίας. Η εργατική τάξη, μαζί με τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, σ' ένα μέτωπο, να διεκδικήσουν για λογαριασμό τους την εξουσία και να οργανώσουν την παραγωγή, με σκοπό την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Σ' αυτόν τον αγώνα καλεί το ΚΚΕ.

Χωρίς συγκρούσεις δεν μπορεί να γίνει τίποτα - είπε - και χρειάζεται οργάνωση της εργατικής τάξης και ισχυρό ΚΚΕ. Χρειάζεται, επίσης, ν' απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτό που εκπροσωπούν αυτές οι ηγεσίες δεν είναι συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των εργαζομένων. Πρόκειται για ένα μηχανισμό που συντηρεί μια εργατική αριστοκρατία, βολεμένη, καλοαμειβόμενη, που δεν έχει καμία σχέση με τις αγωνίες και τα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού.