Χωρίς ίχνος πολιτικού επιχειρήματος, η «Αυγή» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποφαίνονται στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας ότι το ΚΚΕ «περιορίζεται σε βαρύγδουπες δηλώσεις», καθώς δε «διαθέτει μια καθαρά διακριτή και φερέγγυα εναλλακτική λύση, ικανή να αντιπαρατεθεί σημείο προς σημείο στην κυρίαρχη πολιτική». Είναι προφανές ότι για την «Αυγή», η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι πέρα και ενάντια στη στρατηγική της ενσωμάτωσης την οποία υπηρετεί ο χώρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό κατά την «Αυγή» δεν αποτελεί «εναλλακτική λύση» στην κυρίαρχη πολιτική, η οποία, αν πιστέψουμε την εφημερίδα, προέκυψε από το πουθενά και δεν αποτελεί μορφή διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Αλλωστε, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλάκις πει ότι στρατηγικός τους στόχος είναι να σερβίρει στο λαό την αυταπάτη ενός «αναμορφωμένου» δήθεν καπιταλισμού, για να μένει στο απυρόβλητο το σύστημα της εκμετάλλευσης και να διαιωνίζεται.

Για να δικαιολογήσει μάλιστα τις πομπές του απέναντι στους εργαζόμενους και στο κίνημα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στριμωγμένος από την πολιτική κριτική του ΚΚΕ, χαρακτηρίζει «αμήχανες τοποθετήσεις» την ξεκάθαρη θέση του Κόμματος πως είτε με ΕΕ, είτε με ΔΝΤ τα μέτρα είναι σε βάρος του λαού και υπέρ της πλουτοκρατίας. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι με τη θέση του αυτή, το ΚΚΕ «συντάσσεται» «με τους πιο επιθετικούς κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που ήθελαν και κατάφεραν να βάλουν σφήνα στο εσωτερικό της ΕΕ το ΔΝΤ»! Αυτοί που καλούν το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή, αυτοί που λιβανίζουν την ιμπεριαλιστική ΕΕ για να βγάλουν λάδι τη στρατηγική που γεννά το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων, προσπαθούν με κραυγές να ελιχθούν. Πέφτουν όμως οι ίδιοι στο λάκκο της διαστρέβλωσης που επιχειρούν, δείχνοντας ότι αυτό που τους νοιάζει είναι να αφήσει η κρίση πίσω της αλώβητο και πιο ενισχυμένο το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ, να μη ριζοσπαστικοποιηθεί η λαϊκή συνείδηση και διεκδικήσει την ανατροπή του. Για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο δουλεύει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ζητάει με θράσος από τους εργαζόμενους να κάνουν το ίδιο.

Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του ο οπορτουνισμός, είναι η αναφορά της «Αυγής» ότι «ακόμη και την υπόθεση Μπελογιάννη επιστρατεύει η ηγετική ομάδα του Περισσού για να αντλήσει όχι γνώση, αλλά για να χαράξει διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό των αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων του τόπου». Δεν ξέρουμε αν στο μυαλό τους μέσα έχουν ότι το ΚΚΕ θα πρέπει να ζητάει άδεια για να τιμήσει τους δολοφονημένους κομμουνιστές, που στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στο απόσπασμα, αρνούμενοι να προδώσουν τα ιδανικά του Κόμματος που με συνέπεια υπηρέτησαν σε όλη τους τη ζωή. Πάει πολύ όμως να μιλούν για «γνώση» εκείνοι που πολέμησαν και πολεμούν το ΚΚΕ. Γιατί η Ιστορία λέει ότι είναι αυτές οι δυνάμεις που πάλευαν για τη διάλυση του ΚΚΕ. Ηταν οι ίδιοι που αρνήθηκαν να συμπεριληφθεί ο Νίκος Μπελογιάννης στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ, όταν ήταν υπόδικος και η βέβαιη εκλογή του θα έδινε δυνατότητα να διεξαχθεί από καλύτερες θέσεις η πάλη για τη σωτηρία του. Οπως σημειώνει ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος επίσης κρίνει ως «τυχοδιωκτική» την πρόταση του Ν. Ζαχαριάδη να είναι υποψήφιος βουλευτής ο Μπελογιάννης, ο Μιχάλης Κύρκος «αντιτάχτηκε στην ιδέα», καθώς «το γάντζωμά της (σ.σ. της ΕΔΑ) στη νόμιμη πολιτική σκηνή δεν έπρεπε να διακυβευτεί για κανένα λόγο». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και είναι αμείλικτη απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να τη φέρουν στα μέτρα τους, επειδή δεν τους βολεύει και τους εκθέτει πολιτικά.