Ορισμένοι καλόπιστα κι άλλοι «αθώα», εγείρουν την εξής ένσταση:

Μα, στο σοσιαλισμό δεν υπήρχε διαφθορά; Δεν υπήρχαν εκείνοι που «τα έπιαναν»; Μόνο στον καπιταλισμό υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς;

*

Απαντάμε:

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν υπήρχαν και κει «βρωμιές» και «βρωμιάρηδες».

Το ερώτημα είναι:

Ποιο σύστημα ευνοεί τη «βρώμα». Ποιο την έχει δομικό του στοιχείο. Την αναπαράγει. Την προστατεύει. Την έχει ιδεολογία και μάλιστα καθαγιασμένη μέσα από την ανάδειξη της «καπατσοσύνης» σε υπέρτατη αρχή της «ελεύθερης αγοράς».

Ποιο είναι το σύστημα όπου «όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται». Από την είδηση που μετατρέπεται σε «εμπόρευμα» των καναλαρχών, μέχρι τους δρόμους, τις τηλεπικοινωνίες, τα πετρέλαια και τις παραλίες, που κι αυτά αποτελούν «εμπόρευμα» των εργολάβων - εφοπλιστών - βιομηχάνων - τραπεζιτών - καναλαρχών.

Ποιο είναι το σύστημα όπου τα πάντα θεωρούνται «εμπορεύματα», με πρώτο το ίδιο το κορμί και το ίδιο το μυαλό των ανθρώπων.

Ποιο είναι το σύστημα όπου το κάθε τι τίθεται διαρκώς στη διατίμηση της συναλλαγής μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

*

Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, ένας από τους λόγους που ανατράπηκε, ήταν ακριβώς για να έρθουν στη θέση του οι «βρωμιάρηδες» και οι «βρωμιές» τους.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη «σοφία»:

Αν ήταν ο σοσιαλισμός - και όχι οι σοσιαλιστικές παρεκκλίσεις - το έδαφος για την ανάπτυξη της διαφθοράς, αν η διαφθορά δεν ασφυκτιούσε στο πλαίσιο του σοσιαλισμού, τότε δεν θα είχαν κανένα λόγο οι φορείς της διαφθοράς να αναζητήσουν και να βρουν τον φυσικό τους χώρο στον καπιταλισμό.

*

Αντίθετα και όσον αφορά στον καπιταλισμό που γνωρίζουμε, τον υπαρκτό και μοναδικό καπιταλισμό που μπορεί να υπάρξει, οι «βρωμιάρηδες» με τις «βρωμιές» τους, όχι μόνο δεν επιδιώκουν την ανατροπή του, αλλά αποτελούν σάρκα από τη σάρκα του.

Επομένως, για να αρχίσουν να ασφυκτιούν, έως ότου εκλείψουν οριστικά, μόνο ένας τρόπος υπάρχει: Να ανατραπούν. Μαζί με τον φυσικό τους χώρο.