Ενα τραγικό γεγονός συγκλόνισε την Ρουμανία πριν λίγο καιρό, το οποίο ανέδειξε για άλλη μια φορά πως είκοσι χρόνια μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση, το σύστημα Υγείας της χώρας ουσιαστικά καταρρέει: κλειστές χειρουργικές αίθουσες, μισθοί ψίχουλα για γιατρούς και νοσοκόμες, ελλείψεις σε νοσοκομειακό προσωπικό, ανεπαρκής φροντίδα των ασθενών.

Στα τέλη του Μάη ένα 8μηνο αγοράκι στάλθηκε πίσω στο σπίτι του σε κρίσιμη κατάσταση καθώς το νοσοκομείο ανακοίνωσε πως δεν είχε τους πόρους για να το θεραπεύσει. Με επίσημη επιστολή του το Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Ασθενειών του νοσοκομείου της πόλης Μουρές ανακοίνωσε την ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νοσοκομείο και την ανικανότητά του να αναλάβει και να θεραπεύσει ασθενείς. Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Πάνω από 1.200 ασθενείς προσβλήθηκαν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις το 2009 σε νοσοκομείο της περιοχής Κλουζ. Οπως ανέφερε ένας γιατρός, τα περιστατικά αυτά δεν προκύπτουν από την αδιαφορία των γιατρών, αλλά επειδή το υγειονομικό σύστημα της χώρας εφοδιάζεται με τα φθηνότερα ιατρικά υλικά, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις και στα πιο στοιχειώδη...

Το πακέτο λιτότητας που υιοθέτησε τελευταία η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Εμίλ Μποκ, θα δυσχεράνει παραπέρα αυτήν την κατάσταση καθώς οι περικοπές θα εντείνουν τα ήδη σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ενώ η δραστική μείωση των μισθών θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το λαό να αγοράζει τα πανάκριβα πλέον φάρμακα. Η ανακοίνωση για αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας από το 19 στο 24% από την περασμένη Πέμπτη θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης (επιβίωσης) του λαού.

Παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης να μην επιβάλλει επιπρόσθετη φορολογία, ήδη σχεδιάζεται η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων στην υγειονομική περίθαλψη. Η Εθνική Εταιρεία Ασφάλισης της Υγείας (CNAS) έχει ήδη προτείνει στην κυβέρνηση να αυξήσει τις εισφορές κατά 3% ανεβάζοντας έτσι το συνολικό ποσό στο 14% του μισθού. Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση έχει ήδη ανακοινώσει πως θα επιβάλλει χρηματικό ποσό για υγειονομικές υπηρεσίες που μέχρι τώρα διατίθονταν δωρεάν. Σαν αποτέλεσμα αυτών, η πρόσβαση στην Υγεία θα είναι πλέον πολυτέλεια, θα αποτελέσει ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για το λαό και ιδιαίτερα για αφημένους στην μοίρα τους κατοίκους της επαρχίας.

Σήμερα στη Ρουμανία υπολειτουργούν ουσιαστικά τα 435 νοσοκομεία για να εξυπηρετήσουν τους περίπου 22.215.000 κατοίκους. Οι προμηθευτές αρνούνται να παραδώσουν ιατρικό εξοπλισμό και φάρμακα μέχρι να αποπληρωθούν τα χρέη, οι ασθενείς πρέπει να φέρνουν μαζί τους τα φάρμακά τους και σε ορισμένες περιπτώσεις και τα γεύματα. Οι ασθενείς εξαναγκάζονται σε πολλές περιπτώσεις να αγοράζουν βιταμίνες, αντιβιοτικά, σύριγγες και επιδέσμους.

Η κυβέρνηση με την σύμβαση που συμφώνησε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα για λογαριασμό του κεφαλαίου, ως αντάλλαγμα για το δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ - έχει αποφασίσει να κλείσει 150-200 νοσοκομεία της χώρας και να καταργήσει 9.300-10.000 νοσοκομειακές κλίνες. Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το 20% των φαρμακείων της χώρας έχουν ήδη κλείσει από την αρχή του χρόνου, ενώ υπολογίζεται πως μέχρι το τέλος του 2010 το ποσοστό αυτό θα φτάσει το 75%! Την ίδια στιγμή πάνω από 6.500 γιατροί έχουν φύγει από τη χώρα φέτος, αναζητώντας καλύτερους μισθούς καθώς στο εξωτερικό υπολογίζεται πως οι μισθοί είναι 8 με 10 φορές μεγαλύτεροι.

Η δέσμη αντιλαϊκών μέτρων που υιοθέτησε και επίσημα η κυβέρνηση της Ρουμανίας περικόπτει δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού. Ανάμεσα στα άλλα επιβάλλεται μια μείωση κατά 25% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μια μείωση κατά 15% σε συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, το «πάγωμα» των πρόωρων συντάξεων, ενώ το 2010 θα απολυθούν 70.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Με ιδιαίτερα κυνικό τρόπο, ο πρωθυπουργός Εμίλ Μποκ, επικαλούμενος λόγους «εθνικής ασφάλειας», για να δικαιολογήσει τα οδυνηρά μέτρα λιτότητας, υποστήριξε πως όσοι λαμβάνουν το κατώτατο μισθό των 600 λέι (144 ευρώ) ή την κατώτατη σύνταξη των 350 λέι (84 ευρώ) δε θα δουν μισθολογικές αλλαγές...

Μαζικά αντέδρασε ο λαός, με γενικές απεργίες, καθημερινές συγκεντρώσεις έξω από το κοινοβούλιο, αλλά και άλλες διαμαρτυρίες σε πολλές πόλεις της χώρας. Και παρόλα αυτά, ο υπουργός Εργασίας, Μιχάι Σέιταν ανακοίνωνε - την στιγμή που βρίσκονταν στους δρόμους του αγώνα χιλιάδες Ρουμάνοι - πως αν τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση δεν φέρουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, το 2011 οι μισθοί μπορεί να περικοπούν ακόμα περισσότερο, μέχρι και 30-50%! Παρόλες τις διαμαρτυρίες, στις αρχές του Ιούνη, η κυβέρνηση κατάφερε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, την οποία χρησιμοποίησε για να περάσει τα μέτρα λιτότητας.

Αρχικά, οι αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων ήταν αρκετά μαζικές και μαχητικές, ωστόσο, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε η κυβέρνηση, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ουσιαστικά έπαυσαν να διοργανώνουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων, των συνταξιούχων και του λαού. Αυτές οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες - που συμμετείχαν στο στημένο «κοινωνικό διάλογο» - αρκετές φορές απλά αναζητούσαν «ηπιότερες» λύσεις για μια πιο «απαλή» επιδρομή στα κεκτημένα δικαιώματα του λαού. Πάντως, πρόσφατες δημοσκοπήσεις της «Group of Social Studies 2000» δείχνουν πως το 79,2% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η Ρουμανία οδηγείται προς λάθος κατεύθυνση, το 81% τάχθηκε υπέρ της συνέχισης μιας γενικής απεργίας και των αντιδράσεων, ενώ το 88% θεωρούσε πως οι επιλογές που έχει πάρει η κυβέρνηση να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι λάθος.

Τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στην Ρουμανία, είναι παρόμοια με αυτά που προωθούνται από τις κυβερνήσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου και στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ΕΕ. Επιβάλλονται σε μια χώρα που με τα όποια προβλήματα και δυσκολίες οικοδομούσε την σοσιαλιστική κοινωνία και ο λαός της είχε για δεκαετίες κατακτήσει σημαντικές κατακτήσεις, που η απώλειά τους γίνεται αισθητή με την σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα που έχει σαρώσει τα πάντα. Σήμερα, οι εργαζόμενοι βλέπουν όχι μόνο να καταργούνται οι όσες κατακτήσεις είχαν απομείνει από την περίοδο του σοσιαλισμού αλλά και δέχονται συντριπτικά «χτυπήματα» στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα όπως είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η πρόσβαση στην Πρόνοια, στην Παιδεία κ.ά. και οδηγούνται, ως συνέπεια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην πλήρη εξαθλίωση και ανέχεια.